Cat's Meow

Cat's Meow Facebook Twitter
Μακέτες των κοστουμιών της Μαριαλένας Καποτοπούλου για τον Παπουτσωμένο Γάτο.
0

Πώς προέκυψε αυτή η καινούργια συνεργασία με τη Λυρική;

Ο Μύρωνας Μιχαηλίδης είναι ένας άνθρωπος ο οποίος σε υπολογίζει και το κάνει και πάρα πολύ σοβαρά. Την προηγούμενη φορά που συνεργάστηκα με τη Λυρική Σκηνή υπήρχε πλήρης απουσία καλλιτεχνικής διαχείρισης. Είχα σκηνοθετήσει το 2008 τον «Πρωτομάστορα» του Καλομοίρη που ήταν να πάει στο Πεκίνο και τελικά δεν πήγε. Μετά από εκείνη την οδυνηρή εμπειρία δεν ήθελα να περνάω απ’ τη Λυρική, ούτε απ’ έξω. Τώρα νιώθω ότι κάτι πάει ν’ αλλάξει. Βλέπω ότι ο Μιχαηλίδης είναι αποτελεσματικός κι οργανωμένος - ίσως ν’ αλλάξει κάτι.

Κάνετε πολλά χρόνια όπερα. Ποια ήταν η πρώτη όπερα που σκηνοθετήσατε;

Είχαμε γράψει μαζί με τον Νίκο Κυπουργό μια όπερα, το «Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει», που ανέβηκε στο Μέγαρο όταν είχα

πρωτοξεκινήσει. Ένα-δυο χρόνια μετά έκανα το «Così fan tutte» πάλι στο Μέγαρο. Από τότε σκηνοθετώ σχεδόν μια κάθε δυο χρόνια. Είναι ένας καλός τρόπος για τους Έλληνες σκηνοθέτες να βγουν στο εξωτερικό. Στην όπερα όλα είναι σε μια διεθνή γλώσσα.

Κάπου διάβασα πως υποστηρίζατε ότι καλό είναι να μην ταυτίζεσαι με τα παιδιά όταν σκηνοθετείς, αλλά να έχεις μια απόσταση.

Δεν εννοούσα να μην καταλαβαίνεις πώς σκέφτεται ένα παιδί, αλλά να μην παθαίνεις συναισθηματική ταύτιση. Η δουλειά που άπτεται παιδαγωγικών παραμέτρων, όπως είναι η όπερα για παιδιά, χρειάζεται μεγάλη νηφαλιότητα, γιατί είσαι και λίγο δάσκαλος. Ένας δάσκαλος που παρασύρεται συναισθηματικά δεν μπορεί να κάνει καλά τη δουλειά του, ούτε να είναι αντικειμενικός παρατηρητής αυτού που γίνεται.

Διαχωρίζεις παιδικό από ενήλικο θέατρο;

Όχι, δεν τα διαχωρίζω. Στο παιδικό θέατρο δοκιμάζω πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που δοκιμάζω στο θέατρο για ενηλίκους.

Πώς επιλέξατε, λοιπόν, τον «Παπουτσωμένο Γάτο»;

Είναι μια όπερα ενός σημαντικού Ρώσου συνθέτη του 19ου αιώνα, του Τσέζαρ Κούι, που ανήκε στη λεγόμενη «ομάδα των πέντε», μαζί με τους Μουζόρσκι, Μποροντίν, Ρίμσκυ-Κόρσακοφ, Μπαλακίρεφ. Οι τέσσερις τελευταίοι είναι γνωστοί, ενώ αυτός χάθηκε στη λήθη. Το τελευταίο του έργο, το οποίο έγραψε σε πολύ μεγάλη ηλικία, ήταν ο «Παπουτσωμένος Γάτος». Ο Κούι ήταν μηχανικός που δίδασκε στη Στρατιωτική Ακαδημία. Ήταν ένας αρκετά περίεργος άνθρωπος. Μάλλον κάτι έκρυβε, ένα alter- ego πολύ περίεργο κι αθώο. Πέρα απ’ τη μουσική, που είναι πολύ καλής ποιότητας, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ήταν ένα παραμύθι που με γοήτευε από παιδί και όσο το δουλεύω καταλαβαίνω και το γιατί.

Τι είναι αυτό που σας γοήτευε;

Αυτά τα παραμύθια που έχουν ένα ζώο-βοηθό μιλάνε για την πιο σκοτεινή μας πλευρά. Ο βασικός ήρωας, ο Ζαν, τον οποίον εξαπατούν, υποτίθεται, τ’ αδέρφια του και του δίνουν αυτόν το γάτο, στην ουσία έχει τον γάτο ως ένα είδος alter ego. Aυτό που δεν μπορεί να είναι στη ζωή του ο Ζαν είναι αυτός ο γάτος, που κάνει του κόσμου τις σκανταλιές, τις απάτες και τα κόλπα κι έχει αυτήν τη μαγική δύναμη του διονυσιακού στοιχείου σαν το Σάτυρο. Είναι αυτό που λέει η ψυχολογία του παραμυθιού, ότι το παιδί θέλει ν’ ανατρέψει τη σοβαροφάνεια των μεγάλων, που το καταπιέζει και το βάζει σε αυστηρά πλαίσια. Το θέατρο δεν είναι αξιοπρεπές και καθωσπρέπει, είναι διονυσιακό πράγμα. Έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον να δεις πώς μπορείς σ’ ένα αρκετά συμβατικό είδος, όπως είναι η όπερα, ν’ αναιρέσεις τους κώδικές του. Στη δική μας παράσταση σπρώξαμε το κομμάτι της φαντασίας - ο γάτος είναι ένα φανταστικό πρόσωπο. Η παράσταση ξεκινάει σαν ένα ασπρόμαυρο, δισδιάστατο πράγμα, σαν χάρτινο, όπου το μόνο τρισδιάστατο πλάσμα που έχει χρώμα και τη δύναμη της φαντασίας είναι ο γάτος, ο οποίος σιγά-σιγά βγάζει το χρώμα στους άλλους ήρωες. Στην ουσία, το έργο λέει ότι το παιχνίδι είναι ίσως ο μόνος τρόπος να κοινωνικοποιηθείς υγιώς κι ότι αυτά που θεωρούνται σοβαρά μπορούν εύκολα να γελοιοποιηθούν. Η βασιλική αυλή είναι μια τελείως ανούσια κατάσταση, ας πούμε. Το να μπορείς ν’ ανατρέψεις αυτές τις δομές είναι σαν το σύνθημα του Μάη του ‘68 «η φαντασία στην εξουσία». Έχει μια παιδική ορμή όλο αυτό.

Ποια είναι η διαφορά στο να σκηνοθετείς όπερα για παιδιά;

Δεν ξέρω. Είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετώ όπερα για παιδιά, κι ας έχω σκηνοθετήσει πολλές φορές όπερα. Γενικά, το παιδί χρειάζεται μεγάλη αμεσότητα κι η όπερα δεν είναι το πιο άμεσο πράγμα του κόσμου, οπότε εκεί έχεις μια πάλη. Δουλεύουμε για να είναι και κείμενο αυτό το πράγμα, κάτι που έχει χαθεί δυστυχώς και, κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ μεγάλο λάθος. Είναι κάτι που δεν απασχολεί κανέναν, καμιά φορά ούτε τους τραγουδιστές, αν και οι μεγάλοι τραγουδιστές πάντα προσέχουν το κείμενο. Η όπερα πάσχει από την έλλειψη θεατρικής παιδείας των ερμηνευτών της. Έχοντας δουλέψει κι έξω, βλέπω πολύ μεγάλη διαφορά. Ευτυχώς, βλέπω μια αλλαγή στην αντιμετώπιση ακόμα και στην Ελλάδα.

Πώς αντιδρούν τα παιδιά σ’ αυτό το είδος;

Δεν ξέρω, θα το διαπιστώσω. Ευτυχώς, έχει και πρόζα. Στο θέατρο οι αντιδράσεις των παιδιών είναι πάντα απρόβλεπτες. Το παιδί πρέπει να το κατακτήσεις ως θεατή, αλλιώς μπορεί να το δεις να βγάζει το κινητό του και να παίζει παιχνίδια. Ε, εκεί έχεις κάνει λάθος. Εάν κάνεις το παιδί συμμέτοχο στην παράσταση, είναι πολύ πιο εύκολο.

Τι κάνει τον «Παπουτσωμένο Γάτο» να ξεχωρίζει;

Το ότι είναι μία από τις πρώτες παιδικές όπερες. Οι μεταγενέστερες είναι πιο μοντέρνες, ενώ αυτή έχει και πιο απλές μελωδίες, γιατί ανήκει στον ύστερο ρομαντισμό. Είναι πολύ κοντά στο να είναι μιούζικαλ, παρόλο που το ιδίωμα είναι κλασικό. Γράφτηκε, εξάλλου, στη φάση που η όπερα δεν ήταν ελιτίστικο είδος, αλλά λαϊκό θέαμα.

Υπάρχουν πολλές όπερες για παιδιά;

Ναι, και τις έχουν γράψει και πολύ αξιόλογοι συνθέτες, όπως «Το παιδί και τα μάγια» του Ραβέλ ή το «Αηδόνι» του Στραβίνσκι, αλλά είναι πολύ δύσκολες στο ανέβασμά τους. Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει προκύψει η όπερα ως παιδικό είδος, αν και, συνήθως, αυτό που γίνεται είναι να διασκευάζονται κανονικές όπερες και να παίζονται σε κομμένες βερσιόν.

Εδώ δεν γράφονται όπερες για ενηλίκους, θα γράφονται όπερες για παιδιά;

Ναι, η όπερα θεωρείται ακόμα κάπως ελιτίστικη.

Δεν χρειάζεται να είναι έτσι. Το μιούζικαλ γιατί είναι δημοφιλές; Δεν απέχουν πάρα πολύ. Απλώς, κάποια στιγμή άρχισε να γίνεται ελιτίστικο γιατί οι απαιτήσεις άρχισαν ν’ αυξάνονται, έγινε πολύ ακριβό είδος κι έτσι σταμάτησαν να γράφονται

όπερες. Υπάρχουν στιγμές που συμπίπτουν. Το West side story τι είναι, δηλαδή; Ούτε όπερα ούτε μιούζικαλ. Το «Porgy and Bess» του Γκέρσουιν τι είναι; Το «Summertime» είναι ο συνδυασμός των δύο.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μόνη πλέον λύση η δημιουργία ενός διεθνικού ομοσπονδιακού κράτους Ισραηλινών και Παλαιστινίων»

Διεθνή / «Μόνη πλέον λύση η δημιουργία ενός διεθνικού ομοσπονδιακού κράτους Ισραηλινών και Παλαιστινίων»

Από τις πιο έγκυρες πηγές αναφορικά με τα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Πέτρος Παπακωνσταντίνου σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στην ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Δεν χρειάζεται να έχει ένας αστυνομικός προοδευτικές ιδέες, προέχει να είναι επαγγελματίας»

Οπτική Γωνία / «Δεν χρειάζεται να έχει ένας αστυνομικός προοδευτικές ιδέες, προέχει να είναι επαγγελματίας»

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Ανδρέας Τάκης, μιλά για την αστυνομική βία και αυθαιρεσία με αφορμή την έκδοση της έρευνας που συνέπεσε με τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νάνσυ Παπαθανασίου: Μια πρωτοπόρος της ψυχικής υγείας των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην Ελλάδα

Lgbtqi+ / Νάνσυ Παπαθανασίου: Μια πρωτοπόρος της ψυχικής υγείας των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην Ελλάδα

Η κλινική ψυχολόγος και συνιδρύτρια του Orlando LGBT+ σε μια συγκινητική, διαφωτιστική και ενδυναμωτική συζήτηση για την πορεία που έχει διανύσει η εγχώρια ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αλλά και η ίδια, προς την ορατότητα και για όσα ακόμα πρέπει να γίνουν για την ισότητα και την αποδοχή άμεσα, εδώ και τώρα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρέντης Μπελέρης: «Έχω έναν λόγο παραπάνω να σέβομαι τις ελευθερίες κάθε πολίτη»

Συνέντευξη / Φρέντης Μπελέρης: «Έχω έναν λόγο παραπάνω να σέβομαι τις ελευθερίες κάθε πολίτη»

Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας εξηγεί πώς πήρε το όνομά του, ποιο είναι το πρόβλημα με τις περιουσίες των Χειμαρριωτών, τι θα κάνει αν πάει στην Ευρωβουλή και δηλώνει πως θα υπερασπιζόταν με χαρά τα δικαιώματα oποιασδήποτε άλλης μειονότητας.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Κύρα Κάπη: «O Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει προσποιηθεί ποτέ κάτι που δεν είναι»

Συνέντευξη / Κύρα Κάπη: H γυναίκα πίσω από το TikTok του πρωθυπουργού

Με αφορμή τη βράβευση της στα «Ermis Awards», η διευθύντρια Επικοινωνίας του πρωθυπουργού μιλά δημόσια για πρώτη φορά και περιγράφει το πώς διαμορφώνει τη δημόσια εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη ενώ απαντά για τα λάθη, την κριτική και τις δύσκολες στιγμές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δημήτρης Παπαϊωάννου

Συνέντευξη / Δημήτρης Παπαϊωάννου: «Αυτή θα είναι η τελευταία μου φορά στη σκηνή»

Λίγο πριν εμφανιστεί ξανά στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με το ΙΝΚ, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου κάνει μια αναδρομή σε ολόκληρη την καριέρα του σε μια κουβέντα έξω απ’ τα δόντια με τον Δημήτρη Παπανικολάου, καθηγητή Νεοελληνικών και Πολιτισμικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, για το περιοδικό «Dust», την οποία αναδημοσιεύει σε αποκλειστικότητα η LiFO.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Χρήστος Μαρκογιαννάκης: «Στη Γαλλία είμαι δημιουργικά ελεύθερος, στην Ελλάδα όχι»

Βιβλίο / Χρήστος Μαρκογιαννάκης: «Στη Γαλλία είμαι δημιουργικά ελεύθερος, στην Ελλάδα όχι»

Τα νουάρ μυθιστορήματά του είναι από τα πιο αγαπημένα του γαλλικού αναγνωστικού κοινού: Ο βραβευμένος συγγραφέας και σύγχρονος μετρ του είδους σε μια συζήτηση για το «τέλειο έγκλημα» στη ζωή και στη λογοτεχνία.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Πέτρος Αϊβάζης: «Χρειάζεται αλληλεγγύη ανάμεσα στου ΛΟΑΤΚΙ+ που γερνούν, δεν βγαίνει αλλιώς»

LGBTQI+ / Πέτρος Αϊβάζης: «Χρειάζεται αλληλεγγύη ανάμεσα στους ΛΟΑΤΚΙ+ που γερνούν, δεν βγαίνει αλλιώς»

Από τη σεξεργασία και τα drag shows στην Αμερική ως την τηλεόραση, το σινεμά και τον ΛΟΑΤΚΙ+ εθελοντισμό στην Αθήνα, η «Ελληνίδα Divine» είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος με γεμάτη ζωή και νοιάξιμο για τους άλλους seniors της κοινότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αργύρης Παυλίδης: Η φωνή των παιδικών μας χρόνων

Οθόνες / Αργύρης Παυλίδης: Η φωνή των παιδικών μας χρόνων

Ηθοποιός, σκηνοθέτης, παρουσιαστής παιδικών εκπομπών όπως οι θρυλικοί «Κόκκινοι Γίγαντες, Άσπροι Νάνοι», πρωτοπόρος της μεταγλώττισης και η φωνή αγαπημένων μας ηρώων σε σειρές και ταινίες κινουμένων σχεδίων. O Αργύρης Παυλίδης σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στη LiFO.
ΜΑΝΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ
ΕΠΕΞ Η Daglara και το θρίλερ του «έθνους»: τρόμος, έρως και βουκολικό σικ

Συνεντεύξεις / Η Daglara στο Φεστιβάλ Αθηνών: Τρόμος, έρως και βουκολικό σικ

Performer, σχεδιάστρια ρούχων, πωλήτρια, φιλότεχνη, ντίβα, τέρας λαγνείας, η Daglara και η τέχνη της διαχέονται με λίκνισμα και γρύλισμα σε ένα σωρό πίστες της καθημερινότητας και της απόδρασης.
ΑΛΕΞΙΝΟΣ ΠΥΡΑΥΛΟΣ
Ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μουσική / Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας στον δημοσιογράφο και ραδιοφωνικό παραγωγό Μιχάλη Γελασάκη το 2009, όπου μιλάει για τον τελευταίο της δίσκο, τα «αδικημένα» τραγούδια της, τους νέους, τους φραγκοφονιάδες της γενιάς της και αφηγείται την ιστορία του τραγουδιού το «Μπαρ το ναυάγιο», που δεν ήταν μπαρ! Δημοσιεύεται στo Lifo.gr για πρώτη φορά, έξι χρόνια μετά τον θάνατό της.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Γιώργος Καστανάς: «Ε, ναι! Είμαι Έλληνας κι ας με πίκρανε ο νόμος»

Συνέντευξη / Γιώργος Καστανάς: «Ε, ναι! Είμαι Έλληνας κι ας με πίκρανε ο νόμος»

Ο νεαρός που έγινε viral στο TikTok όταν πήρε στα χέρια του την ελληνική ταυτότητα μετά από 5 χρόνια αναμονής, μιλά αποκλειστικά στη LIFO για όλη του τη ζωή στην Ελλάδα του ρατσισμού, αλλά και της άφατης καλοσύνης.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Διονύσης Τεμπονέρας: «Να μην δούμε ξανά το χάρτη όλο μπλε»

Βασιλική Σιούτη / Το πολιτικό άστρο του Διονύση Τεμπονέρα μόλις αναδύθηκε ― Μια συζήτηση

Ο Διονύσης Τεμπονέρας παρέμενε σχεδόν άγνωστος την εποχή της εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ και αναδείχθηκε μόλις πρόσφατα, στην πτώση, όταν κλήθηκε να βοηθήσει με κεντρικό ρόλο την τελευταία στιγμή. Κατά κοινή ομολογία τα πήγε καλά, αλλά το αποτέλεσμα είχε κριθεί προ πολλού. Δεν είναι ο αγαπημένος της ελίτ ούτε των κομματικών μηχανισμών, όμως πολλοί πιστεύουν ότι το πολιτικό του άστρο μόλις αναδύθηκε, κι ας αρνήθηκε να είναι υποψήφιος για την ηγεσία του κόμματος.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ