Δώσαμε ραντεβού ένα σαββατιάτικο μεσημέρι στην πλατεία Βαρνάβα, στο Παγκράτι. Έφτασε χωρίς να έχει ιδρώσει καθόλου, μ’ ένα σπαστό ποδήλατο. «Κοίτα σύμπτωση. Αύριο το βράδυ, εδώ, στην πλατεία, έχει η Λυρική εκδήλωση. Θα στήσουν μια σκηνή, όπου οι σολίστ της Λυρικής θα ερμηνεύσουν δημοφιλή αποσπάσματα από αγαπημένες όπερες και οπερέτες». Ο Γιάννης Χριστόπουλος, τενόρος της Λυρικής, είναι σαράντα ετών (δεν του φαίνεται καθόλου) κι αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα απ’ οτιδήποτε είναι να φοράει αυτά τα «περίεργα» κοστούμια και να φτάνει τη φωνή του στα άκρα. Όμως, σε αντίθεση με ό,τι έχει ο περισσότερος κόσμος στο μυαλό του για κάποιον που κάνει αυτήν τη δουλειά, είναι ένας απόλυτα φυσιολογικός άνθρωπος.
Πώς σου ήρθε να γίνεις τενόρος;
Τυχαία. Η μουσική μού άρεσε απ’ όταν ήμουν μικρός, τραγούδαγα, αλλά δεν είχα σκεφτεί να το κάνω επάγγελμα. Έτυχε να κάνω βυζαντινή μουσική, επειδή είχα καλή φωνή. Σε κάποια φάση με βρήκε ένας ψάλτης και μου είπε, «έλα να σε μάθω να ψέλνεις». Μου άρεσε. Μετά, σπουδάζοντας στο ωδείο κι ερχόμενος σ’ επαφή με το χορωδιακό τραγούδι, άρχισα να βλέπω και άλλα πράγματα.
Με την όπερα είχες καμιά επαφή μέχρι τότε;
Είχα ακούσει λίγο, αλλά δεν πήγαινα, δεν ήμουν φαν. Εμένα η όπερα με κέρδισε όταν άκουσα την άρια από τους «Παλιάτσους» στους Αδιάφθορους του Μπράιαν ντε Πάλμα, στη σκηνή που σκοτώνουν τον Σον Κόνερι. Εκεί έμεινα άφωνος και μετά άρχισα ν’ ακούω λίγο Τρίτο Πρόγραμμα, μπας και πετύχω κάτι που να μου αρέσει.
Υπάρχει κάποια ιεροτελεστία που κάνεις πριν αρχίσεις να τραγουδάς;
Τι; Γαργάρες και τέτοια πράγματα; Όχι, αυτά είναι παραμύθια, μην τα πιστεύεις. Όλα αυτά είναι μύθοι.
Ωμά αυγά δεν τρώτε, δηλαδή;
Όχι, καλέ.
Τι άλλο δεν ισχύει;
Μπορεί ν’ ακούσεις τα πάντα. Υπάρχουν διάφορα γιατροσόφια που μπορείς να κάνεις όταν έχεις ψιλοκρυώσει. Μπορεί, ας πούμε, το ρακόμελο να βοηθάει κάποιους που έχουν κρυώσει και βήχουν.
Κατά τη διάρκεια του διαλείμματος στις πρόβες υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία απαγορεύεται να κάνεις;
Αυτό που είναι καταστροφικό για τη φωνή είναι ο κλιματισμός. Οι χώροι που κλιματίζονται είναι πολύ «εχθρικοί» για τους κλασικούς τραγουδιστές, όπως και οι χώροι που έχουν καπνό.
Σε μπαρ δεν πηγαίνετε;
Όχι, σε μπαρ δεν πάμε. Όχι γιατί δεν μας αρέσει, αλλά, αν εγώ, ας πούμε, καθίσω σ’ ένα μπαρ και εισπνεύσω τον καπνό ή αν έχει πολύ δυνατή μουσική και πρέπει να φωνάζω, χωρίς να ελέγχω την ένταση της φωνής μου, την επόμενη μέρα θα ‘μαι κουρασμένος. Θα ‘ναι σαν ένας αθλητής, ο οποίος έχει ξενυχτήσει, να πάει με τα πόδια από την Κηφισιά στην Καλογρέζα. Η φωνή δεν θα τραβάει. Και όταν δεν τραβάς, έχεις άγχος. Και τότε θα σου κάνει παρατήρηση ο μαέστρος και μπορεί να σε πετάξει έξω απ’ την πρόβα. Εμείς έχουμε ένα δώρο απ’ τον Θεό, που το έχουμε μέσα μας. Όσον αφορά τον πιανίστα, το όργανο είναι εκεί, τον περιμένει. Είναι ερμηνευτής. Αν έχεις ένα καλό όργανο από τη φύση σου, πολύ ακριβό, γιατί είναι σπάνιο, το φέρεις μέσα σου. Πρέπει να το συντηρείς, να το προσέχεις και να είσαι παράλληλα και ο ερμηνευτής, ο μουσικός, που έχει να κάνει με το πώς σκέφτεσαι τη μουσική και πως την αντιλαμβάνεσαι. Είναι μία ιδιότυπη κατάσταση.
Όταν λες σε κάποιον που σε γνωρίζει για πρώτη φορά πως είσαι τενόρος, πώς το αντιμετωπίζει;
Κάποιοι εντυπωσιάζονται, αλλά το χειρότερό μου είναι όταν το πρώτο πράγμα που μου λένε είναι «πότε θα μας δώσεις μια πρόσκληση να έρθουμε να σε δούμε;». Πρόκειται γι’ ανθρώπους που δεν έχουν πάει ποτέ σε θέατρο και το μόνο που τους νοιάζει είναι να μπούνε κάπου τσάμπα. Το πιο αστείο, πάντως, που μου έχει συμβεί είναι όταν είπα σ’ έναν ταξιτζή τι δουλειά κάνω κι αυτός μου είπε «βγάλε, τότε, μια κραυγή».
Στο σπίτι σου ακούς μουσική;
Ναι. Ακούω πιο πολύ από το ΥouΤube πλέον. Δεν έχω ένα συγκεκριμένο είδος που ακούω. Ακούω τα πάντα.
Ακούς και χαζά, ελαφρά πράγματα;
Ναι, βέβαια. Δεν ακούω heavy metal και σκυλάδικα. Μπορεί να τ’ ακούσω, για να γελάσω με κανένα τραγούδι .Επίσης, αυτό που λέγεται «έντεχνη ελληνική μουσική» εμένα δεν μου πολυαρέσει. Προτιμώ, ας πούμε, το original λαϊκό ή και το σκυλάδικο καμιά φορά απ’ το δήθεν έντεχνο. Είναι κάτι που δεν το συμπαθώ. Το θεωρώ, δήθεν, κατάλαβες; Γενικά, εμένα δεν μου αρέσουν τα δήθεν πράγματα. Και γι’ αυτό σου λέω ότι και την όπερα δεν θέλω να τη βλέπουμε ως ένα δήθεν πράγμα. Ή θα τη δεις ως αυτό που είναι ή δεν αξίζει τον κόπο. Αλλά κι εγώ είμαι ένας άνθρωπος που ζει στο 2011. Αν σου πω ότι ακούω μόνο όπερα, θα είμαι φρίκουλας, βλαμμένος.
Σε συναυλίες πας;
Ναι. Είχα πάει και στον Τζορτζ Μάικλ, όταν είχε έρθει, και μου άρεσε και πολύ. Έπαθα πλάκα εγώ μ’ αυτόν. Έφαγα ήττα, που λένε.
Κατά τη διάρκεια των παραστάσεων στο θέατρο, τι κλίμα επικρατεί στα παρασκήνια;
Υπάρχει, μια βουβή ένταση στην ατμόσφαιρα μέχρι ν’ αρχίσει η παράσταση. Από κει και μετά, όλοι χαλαρώνουν σιγά σιγά, οι ρυθμοί είναι πιο φυσιολογικοί. Υπάρχει, βέβαια, η ένταση που σου προκαλούν τα κοστούμια, γιατί πρέπει ν’ αλλάξεις γρήγορα και να τρέξεις ξανά στη σκηνή. Είναι μια δουλειά που μπορεί να κρατήσει και τρεις ώρες και πολλοί λένε ότι μπορεί να χάνεις δυο κιλά κάθε φορά. Η νοητική κι η σωματική ένταση είναι πολύ μεγάλη. Δεν μπορείς να χαλαρώσεις.
Δεν πίνεις ένα ουισκάκι για να χαλαρώσεις;
Όχι, όχι. Έχω δει, όμως, έναν Αρμένη, πολύ σπουδαίο τενόρο, ο οποίος κοπάναγε βότκες πριν βγει στη σκηνή. Γενικά, δεν υπάρχει κανόνας. Αν αντέχεις, μπορείς να το κάνεις. Δεν είναι δεδο- μένο τι πρέπει ν’ αποφεύγεις, βλέπεις τι σου πάει και τι δεν σου πάει. Οι συνάδελφοί μου τρελαίνονται που με βλέπουν να βλέπω ποδόσφαιρο πριν αρχίσει η παράσταση. Εμένα, όμως, μου κάνει καλό, γιατί με χαλαρώνει.
Τ’ αντρικά κοστούμια στην όπερα είναι και λίγο γκροτέσκ μερικές φορές. Έχεις αισθανθεί γελοίος κάποια φορά, βλέποντας τον εαυτό σου στον καθρέφτη;
Γελοίος όχι. Έχω αισθανθεί άβολα πολύ. Πολλές φορές οι σκηνογράφοι κι οι ενδυματολόγοι αντιμετωπίζουν τα κοστούμια απ’ τη δική τους πλευρά μόνο. Πώς φαίνονται από κάτω. Μπορεί να φορέσεις ένα πράγμα που να είναι πάρα πολύ βαρύ ή να σε κόβει στον λαιμό, να σε δυσκολεύει. Τέτοια προβλήματα, ναι, τ’ αντιμετωπίζουμε συχνά.
σχόλια