Η βρετανική έκδοση του «Wired» τον περιλαμβάνει στη λίστα του με τους 100 πιο επιδραστικούς ανθρώπους στην τεχνολογία για το 2011, ενώ η «Daily Telegraph» τον χαρακτήρισε ως έναν από τους 1.000 πιο επιδραστικούς Λονδρέζους γενικά. Από κοντά είναι ένας άνθρωπος έξυπνος, αλλά προσιτός, και φαίνεται να έχει ιδιαίτερη ανάγκη να φέρει την υψηλή τεχνολογία στο σαλόνι του σπιτιού μας, κάνοντάς την υπόθεση ομαδική και όχι ατομική. Με το Mag+ έφτιαξαν την πρώτη πλατφόρμα ψηφιακών περιοδικών πριν καν κυκλοφορήσει το iPad. Πριν απ’ την ομιλία του στο TEDxAthens, συναντηθήκαμε στο κατάμεστο από κόσμο φουαγέ, και πριν προλάβουμε ν’ αρχίσουμε να μιλάμε καλά καλά, με ρώτησε εκείνος (όχι με απορία, αλλά περισσότερο με ύφος ενθουσιώδους ανάκρισης προκειμένου να με «κόψει», τι άνθρωπος είμαι) «γιατί θες να κάνεις αυτήν τη συνέντευξη;». Γελώντας, του απάντησα. Παρακάτω, καθώς αναλύει από το μέλλον του Τύπου, την τεχνητή νοημοσύνη, την πολιτική κατάσταση στη Βρετανία μέχρι και την τελευταία λέξη στα... πλαστικά παιχνίδια, νομίζω ότι θα καταλάβετε κι εσείς.
Για το BERG:
Φέτος στο BERG περάσαμε πολύ χρόνο σχεδιάζοντας τον Little Printer, έναν εκτυπωτή που τυπώνεις καθημερινά τη δική σου εφημερίδα, και το Berg Cloud. Eίχαμε δυο πολύ σημαντικά πρότζεκτ που βγάλαμε νωρίτερα το 2011. Ένα από αυτά ήταν με το Dentsu Agency του Λονδίνου, που περιγράφεται με τη φράση «παιχνίδια συναντάνε την Augmented Reality (επαυξημένη πραγματικότητα)». Αυτό δεν φτάνει για να εξηγήσει τι είναι στην πραγματικότητα αυτά τα «παιχνίδια». Πρόκειται για πολύ χαριτωμένα ζωάκια του δάσους, ας πούμε ένας κάστορας, ένα ελάφι, μια αλεπού, για κανονικά παιχνίδια που έχουν τις δικές τους ταυτότητες και το δικό τους περιβάλλον. Τα λένε Swapu, γιατί μπορούν να ανταλλάξουν πράγματα, όπως τα παντελόνια τους. Και , όταν τα κοιτάς μέσα από την κάμερα του κινητού σου, μιλάνε το ένα στο άλλο! Μέσω της Αugmented Reality βλέπεις τι λένε. Και είναι πολύ παράξενος ο τρόπος που μπορείς να παίξεις με αυτό το concept. Nιώθουμε ότι πρέπει όχι απλώς ν’ αναπτύξουμε το ίδιο το φυσικό προϊόν αλλά και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η αφήγηση της ιστορίας. Νιώθουμε σαν να εφευρίσκουμε αφηγήσεις για ένα νέο μέσο, στο οποίο το εικονικό (virtual) και το απτό είναι ένα και το αυτό. Και αυτή η διαδικασία, το να εφευρίσκεις νέα μέσα και νέους τρόπους να πεις ιστορίες, είναι το κύριο μέρος αυτού που κάνουμε ως BERG.
Για το κόμικ SVK με τον Warren Ellis:
To άλλο μεγάλο πρότζεκτ που ολοκληρώσαμε μέσα στο 2011 είναι το SVK, ένα κόμικ με τον Warren Ellis, έναν εκπληκτικό συγγραφέα και άνθρωπο, και τον Matt «D’ Israeli» Brooker , έναν καλλιτέχνη που πάντα θαύμαζα. Τυπώσαμε αυτό το κόμικ με «αόρατο μελάνι». Είναι μια ιστορία μυστηρίου με πρωταγωνιστή έναν ντετέκτιβ, που στη μέση της ιστορίας ανακαλύπτει μια συσκευή που του επιτρέπει να βλέπει τις σκέψεις των ανθρώπων γραμμένες με φωτεινά στοιχεία πάνω απ’ το κεφάλι τους. Στο βιβλίο συμπεριλαμβάνεται ένας UV φακός, με τον οποίο μπορεί να δει κανείς τις σκέψεις των χαρακτήρων, που αλλιώς είναι αόρατες. Ξεπούλησε σε δυο μέρες! Έπρεπε να είχαμε τυπώσει πιο πολλά.
Για την τεχνητή νοημοσύνη:
Συνέβη κάτι περίεργο με την τεχνολογία. Η έρευνα που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’70, ώστε να προσπαθήσουμε με τεχνολογικά μέσα να μιμηθούμε το ανθρώπινο μυαλό μέσω της τεχνητής νοημοσύνης, δεν ήταν τελικά και τόσο σημαντική. Μπορείς εναλλακτικά να πάρεις αυτό που εγώ αποκαλώ «κλασματική τεχνητή νοημοσύνη» (fractional A.I.) και να το χρησιμοποιήσεις σε προϊόντα. Και είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις να συμβαίνει κάτι τέτοιο, να έχεις αλγόριθμους και μηχανική ομιλία σε πράγματα που δεν είναι απαραίτητα υπολογιστές. Το Little Printer είναι κομμάτι αυτής της αλλαγής. Θέλουμε οι άνθρωποι να το βλέπουν περισσότερο ως συνάδελφο ή συγκάτοικο, παρά ως εργαλείο.
Αυτό μπορείς να το δεις να συμβαίνει παντού τώρα. Το μεγαλύτερο και πιο γνωστό παράδειγμα είναι η Siri της Apple, που δεν είναι μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, αλλά έχει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά. Είναι ένα πολύ παράξενο πράγμα κι εγείρει ενδιαφέροντα ερωτήματα, όπως το αν αυτή η κλασματική τεχνητή νοημοσύνη, παρόλο που δεν είναι ζωντανή, είναι υπηρέτης μας. Θα πρέπει να μας σέβεται; Πρέπει να είμαστε ευγενικοί απέναντι σε κάτι που δεν έχει συναισθήματα; Θα είναι πολύ συναρπαστικό να λύνουμε τέτοιου είδους διλήμματα.
Για το Mag+ και το μέλλον του Τύπου:
Όταν ξεκινήσαμε το Mag+, είχαμε στο μυαλό μας ότι τα περιοδικά είναι υπέροχα. Τα μεγάλα κείμενα γίνονται όλο και πιο σημαντικά και η φωτογραφία μέσα στα περιοδικά συνεχίζει ν’ αποτελεί μοναδική απόλαυση για τον αναγνώστη. Το Mag+ φτιάχτηκε ώστε επαγγελματίες, όπως οι δημοσιογράφοι και οι art directors, να μπορέσουν να μεταφέρουν τα περιοδικά απ’ το χαρτί σε ψηφιακές πλατφόρμες. Παλιότερα είχαμε ένα κυρίαρχο μέσο σε κάθε γενιά: το ράδιο, τον τηλέγραφο, την τηλεόραση. Πιστεύω ότι μόνο την τελευταία δεκαετία έχουν δημιουργηθεί τουλάχιστον 10.000 νέα μέσα. Το ίντερνετ δεν είναι μόνο ένα μέσο. Το μέλλον του Τύπου ίσως να βρίσκεται στο ότι δεν πρέπει να υπάρχει μόνο ένας, αλλά 500. Θα έπρεπε να πειραματιζόμαστε περισσότερο και μέχρι ν’ αρχίσουμε να το κάνουμε αυτό, δεν μπορούμε ν’ ανακαλύψουμε τι καινούργιο υπάρχει στον κόσμο. Και είναι μια απ’ τις αρχές του BERG να σκεφτόμαστε μέσα απ’ τον πειραματισμό. Πρέπει να δώσεις τα μέσα παραγωγής σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να βγάλουν κάποια χρήματα από αυτό με τρόπο που να είναι ειλικρινής ως προς το περιεχόμενο. Αυτοί που επιθυμούν ν’ απολαμβάνουν το περιεχόμενο, θα πληρώνουν γι’ αυτό απευθείας, αντί να το επιχορηγούν οι διαφημιστές.
Για τα social networks και το μέλλον του ίντερνετ:
Πράγματα όπως το κινητό, η augmented reality και τα social networks εξακολουθούν ν’ ανήκουν στη σφαίρα της τεχνολογίας. Και η τεχνολογία έρχεται και παρέρχεται. Όλ’ αυτά θα πάψουμε να τα σκεφτόμαστε ως ξεχωριστά πράγματα. Θα έχουμε νέες μορφές τεχνολογίας να ελκύουν την προσοχή μας. Με ενδιαφέρει πολύ η νέα τεχνολογία που εστιάζει στην ανίχνευση φωνής και κινήσεων που νομίζω ότι θ’ αλλάξει τη σχέση μας με αυτήν. Σήμερα κινείται αποκλειστικά στη σφαίρα του ιδιωτικού, αλλά σιγά σιγά βγαίνει προς τα έξω. Μοιάζει με κάτι που κάνεις με την οικογένεια και τους φίλους σου. Υπό αυτή την έννοια, η τεχνολογία επιστρέφει σ’ αυτό που ήταν πάντα: καθημερινά αντικείμενα.
Για την κοινωνία και την πολιτική:
Για τους πολιτικούς, λέω πάντα το εξής: δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι άνθρωποι σαν κι εμάς. Είμαστε όλοι άνθρωποι που παίζουμε διαφορετικούς ρόλους μέσα σε μια κοινωνία και στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάποιος τρόπος διάκρισης ανάμεσά μας. Και οι πολιτικοί δεν είναι διαφορετική τάξη. Κατά πάσα πιθανότητα, είναι «ο φίλος ενός φίλου». Η δημιουργία της κοινωνίας δεν είναι δουλειά μόνο των πολιτικών. Είναι κάτι που κάνουμε όλοι μαζί: εκείνοι έχουν έναν ρόλο κι εμείς έναν άλλο. Πώς, λοιπόν, αυτή η λογική μπορεί να γίνει η λογική της πλειονότητας; Όταν κάποιοι άνθρωποι παίρνουν αποφάσεις εκ μέρους όλων μας, πρέπει να ξέρουμε πώς να κριτικάρουμε αυτές τις αποφάσεις. Και τα media, οι μπλόγκερ αλλά και οποιοσδήποτε μπορεί να ερμηνεύσει και να μιλήσει μπορεί να παίξει έναν ρόλο. Και είναι ευθύνη όλων μας να φροντίσουμε ώστε κανείς να μη νιώθει εκτός.
Η τεχνολογία συμβάλει ή όχι στον κοινωνικό διάλογο;
Η τεχνολογία μάς έδωσε από άνετες καρέκλες και οδοντιατρική μέχρι το ίντερνετ, που είναι η πιο «συνεργάσιμη» και ανοιχτή τεχνολογία που είχαμε ποτέ ως είδος. Ίδιος χρόνος ξοδεύτηκε ώστε να στείλουν οι Αμερικανοί να τον άνθρωπο στο φεγγάρι και να δημιουργηθεί η Wikipedia. Προτιμώ τη Wikipedia.
σχόλια