Καλησπέρα Mark. Όλα καλά;
Κάνει λίγο κρύο εδώ, αλλά εντάξει.
Είσαι συνηθισμένος σε τέτοια.
Ω, ναι. Μου αρέσει να είναι όλα παγωμένα.
Ήσουν από τους πρώτους ευρωσκεπτικιστές. Πώς τα βλέπεις τώρα τα πράγματα;
Δεν είμαι και ειδικός, οπότε δεν ξέρω και πολλές λεπτομέρειες. Ξέρω, όμως, πως το ευρώ ειναι βουτηγμένο στα σκατά.
Πώς είναι τα πράγματα στην Αγγλία;
Δεν είναι κι άσχημα - στο Μάντσεστερ πάντα.
Δεν άλλαξε ταξικά το Μαντσεστερ τα τελευταία χρόνια;
Εδώ γελάνε. Γελάνε πολύ. Τι να σου πω; Μόλις πριν από λίγο ένας τύπος μου έριξε πισώπλατα. Χα χα!
Πηγαίνεις ακόμα στις παμπ;
Μόλις γύρισα από την παμπ. Είχα να πάω μια ολόκληρη εβδομάδα, τεράστιο χρονικό διάστημα για μένα, για εκείνους που με ξέρουν.
Πώς αντέχεις εκεί μέσα χωρίς να καπνίζεις;
Άσ’ τα. Όλες οι παμπ είναι πλέον γεμάτες σκυλιά. Σκυλιά και παιδιά. Γαμημένα παιδιά με βρομερές πάνες! Κάθονται και τα ξεσκατώνουν στον πάγκο του μπαρ. Και με αυτά τα κωλογεύματα που βρομάνε φούρνο μικροκυμάτων. Είναι μια αηδία!
Δεν πίνουν, δεν καπνίζουν και όλοι προσπαθούν απελπισμένα να φαίνονται υγιείς και νέοι.
Εγώ, πάντως, όχι. Εσύ;
Δεν νομίζω. Εγώ πάντα ήμουν γέρος.
Χα χα χα! Dirty οld man at the age of sixteen.
Ακριβώς.
Tα 16 ήταν μια απαίσια ηλικία.
Μήπως ήμασταν εμείς απαίσιοι;
Μπορεί. Χα. Μακάρι. Εγώ, πάντως, είμαι πολύ πιο επιθετικός τώρα. Και επικίνδυνος.
Δεν σε απασχολούσε ποτέ η ηλικία σου;
Όχι, δεν με νοιάζει, αλλά, ξέρεις… το τόξο, πού και πού, λυγίζει. Είχα σοβαρά στομαχικά προβλήματα πριν από τα Χριστούγεννα. Έριξα ενα γερό χέσιμο και στάνιαρα. Ξέρεις, είναι σαν τη διαρροή στο ταβάνι. Στάζει κάπου, το στοκάρεις, μετά στάζει κάπου αλλού. Και άντε πάλι. Αλλά, δεν γαμιέται!
Κρίνοντας από το τελευταίο σας άλμπουμ, είσαι σε εξαιρετική φόρμα.
Και πού ν’ ακούσεις τις καλές μείξεις στο λάιβ! Αυτές που άκουσες είναι οι κακές μείξεις. Ανυπομονώ να παίξω ξανά στην Ελλάδα.
Είχα την εντύπωση πως έρχεσαι συχνά στην Ελλάδα λόγω της Ελένης (πρόκειται για την Ελένη Πούλου, σύζυγο του Mark E. Smith και επιτελικό μέλος των Fall).
Όχι. Κάθε άλλο. Έρχομαι λιγότερο από πριν. Είναι υπερβολική αυτή η δόση της οικογένειας για μένα! Δεν αντέχω τόσες αγκαλιές.
Ξέρεις, κυκλοφορούν αγοραίοι μύθοι, με τον Mark E. Smith να τα τσούζει με παππούδες σε καφενεία στο Περιστέρι.
Ναι, και με τον Mark E. Smith, την ίδια ακριβώς στιγμή, να τα τσούζει στην Βοστώνη.
Υπάρχει κι ένας Mark E. Smith στο twitter. Με τη φωτογραφία σου.
Είναι καλός;
Ε, το παλεύει. Παίρνει τσιτάτα από συνεντεύξεις σου και τα ποστάρει, μιμείται το γλωσσικό σου ύφος...
Δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Εγώ, πάντως, το διασκεδάζω.
… Άρα, μου λες ότι δεν είσαι εσύ.
Όχι βέβαια. Μισώ τους υπολογιστές και σιχαίνομαι το διαδίκτυο. Είναι μια γαμημένη μηχανή που ξερνάει δολάρια. Τίποτε άλλο.
Είχες πει πως οι υπολογιστές είναι κάτι πολύ μικροαστικό.
Και λίγα είπα! Έχω, πάντως, φίλους που μου λένε τι τρέχει εκεί μέσα…
Εργάζεσαι ακόμη ακατάπαυστα, εντατικά και σκληρά;
Ναι. Όταν δεν είμαι άρρωστος.
Η εργασία είναι μια υποτιμημένη αρετή.
Ναι… ιδιαίτερα η χημική!
Πιστεύω πως είσαι από τους πλέον σκληρά εργαζόμενους μουσικούς.
Έτσι νομίζεις; Παρενοχλώ ενοχλητικούς ανθρώπους, προσπαθώ να μαζέψω τα λεφτά μου, κλοτσάω πισινούς για να βγάλω έγκαιρα τους δίσκους μου… Τι να σου πω, πολύ δημιουργική δουλειά...
Πόσο εχει αλλάξει η δισκογραφία;
Μπα. Τα ίδια σκατά είναι. Για να βγάλω το «Ersatz GB» πριν από τα Χριστούγεννα μου βγήκε ο κώλος. Οι χαρτογιακάδες στη δισκογραφική χτυπιόντουσαν. Δεν μπορείς να τυπώσεις Νοέμβριο, δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις Δεκέμβριο, παράτα τα, άσε μας ήσυχους. Σιγά μην τους περάσει! Επειδή, και καλά, έτσι λένε τα «αφεντικά». Ποιο είναι το μαλακισμένο «αφεντικό» που θα κάνει κουμάντο στη δουλειά μου, πώς και πότε θα κυκλοφορήσει; Εγώ είμαι το αφεντικό μου.
Τώρα, πάντως, αρκεί ένα MP3 αρχείο για να γίνεις διάσημος για τρεις μήνες.
Και μετά πας για ανακύκλωση.
Δεν νομίζεις πως η νέα κατάσταση βοηθάει καλύτερα τις νέες μπάντες;
Δεν άλλαξε και τίποτα στ’ αλήθεια. Η γαμωΜαντόνα και οι U2 πάλι τα αρπάζουν. Αποφάσισαν τα κολεγιόπαιδα να μοιράζουν δωρεάν το υλικό τους. Μας ρωτήσατε εμάς, ρε μαλάκες; Είναι όλα καραόκε. Και λάιβ να τραγουδάνε, καραόκε είναι πάλι.
Αυτό, κάποιοι, το λένε κρίση.
Εσύ περνάς κρίση;
Ω, εγώ βίωσα την κρίση πριν από την κρίση.
Εγώ, πάλι, ήμουν κατεστραμμένος από το 2000. Στ’ αρχίδια μου η κρίση. Είμαι η κρίση.
Και η Ελλαδα είναι η κρίση.
Ναι, τι να σου πω! Βγαίνουν οι Γερμανοί και οι Γάλλοι και μιλάνε υποτιμητικά για τους Έλληνες. Και πού ξέρετε εσείς, ρε μαλάκες; Θέλανε ένα μαύρο πρόβατο και κατασκεύασαν ενα μαύρο πρόβατο. Γι’ αυτό θέλω πάρα πολύ να παίξω τώρα στην Ελλάδα. Το εννοώ! Δεν μου λες, έχουμε support;
Ναι. Μια καινούργια γκαράζ μπάντα με νέα κορίτσια, τις Mongrelettes.
Ωραία. Μ’ αρέσουν τα κορίτσια που παίζουν γκαράζ.
Ακολουθεί DJ set από έναν υπέροχο τύπο, τον Ίνδικτο, τρελό σου φαν.
Α, ok. Tο καλό που του θέλω να παίξει καλά. Εγώ, πάντως, δεν έχω πρόβλημα με τα support.
Άλλα θυμάμαι εγώ.
Πόσα χρόνια δουλεύουμε μαζί;
Τέταρτη συνεχόμενη φορά τα τελευταία δέκα χρόνια.
Xα! Πας για ρεκόρ ανθεκτικότητας! Εσύ δεν έκανες εκείνο το ντοκιμαντέρ για τον Screamin Jay Hawkins;
Ναι.
Μη μου πεις ότι παίζει και ο Nick Cave;
Όχι.
Ευτυχώς. Αλλιώς θα έπρεπε να τσακωθούμε! Ποιοι παίζουν;
Ο Τζιμ Τζάρμους, ο Έρικ Μπέρντον, ο Ρούντι Προτρούντι, η Νταϊαμάντα Γκαλάς, ο Άρθουρ Μπράουν...
Ο Άρθουρ Μπράουν;
Ναι.
Θ’ αστειεύεσαι. «The Crazy World of Arthur Brown»;
Ναι.
Από τους αγαπημένους μου δίσκους! Και καλλιτέχνες! Ζει ακόμα;
Βγήκε on the road ξανά, έρχεται στο Gagarin λίγο μετά από σας.
Γαμώ! Ναι! Ε, αυτό θέλω να το δω!
σχόλια