Πέμπτη 31/01
Πηγαίνωσπίτι μετά από μια σχεδόν εφιαλτικήμέρα. Οι δρόμοι κλειστοί, παντού στοκέντρο άνθρωποι που πενθούν και αφήνουντη δική τους πεσμένη ενέργεια νακαταλαμβάνει ό,τι είναι ζωντανό στηνπεριοχή του κέντρου. Πλένω μερικέςπατάτες και τις κόβω σε φέτες, όπωςείναι, με τη φλούδα τους. Στο τηγάνιροδίζω τρία κρεμμύδια κομμένα σε ροδέλες.Καθώς αρχίζουν να χρυσίζουν τα κρεμμύδιακαι η κουζίνα να μυρίζει μια γνώριμημυρωδιά που σου λέει «cooldownalittlebit»,προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι, τιςπατάτες, σκόρδο ψιλοκομμένο και θυμάρι.Κουνάμε την κατσαρόλα να καλυφτούν οιπατάτες με το λάδι και τα μπαχαρικά.Χαμηλώνω τη φωτιά στο Νο 1 και καλύπτωτην κατσαρόλα. Οι πατάτες συνεχίζουννα ψήνονται σιγά σιγά. Ανακατεύω κατάδιαστήματα. Περίπου σαράντα λεπτάαργότερα οι πατάτες μου είναι ψημένες,μαλακές και έχουν ένα μεθυστικό χρυσόχρώμα. Προσθέτω τυρί Fontinaκαι καλύπτω την κατσαρόλα για λίγα λεπτάακόμα, μέχρι να λιώσει το τυρί. Σερβίρωμε έξτρα φρέσκο πιπέρι και πράσινησαλάτα. Η γλύκα από τα κρεμμύδια μαζίμε τις πατάτες που είναι ψημένες toperfection,το ανακουφιστικά λιωμένο τυρί και τοθυμάρι είναι το καλύτερο φάρμακο. Αυτόείναι comfortfoodκαι φαίνεται πως κάποιος σκέφτηκε αυτήντη συνταγή για νύχτες σαν κι αυτή. Κάθεπιρουνιά είναι δέκα βήματα μακριά απότην κατάντια των τελευταίων εβδομάδων.
Παρασκευή 01/01
Περιμένωτη φίλη μου που επιστρέφει από τιςΒρυξέλλες. Την έχω απειλήσει πως ανέρθει χωρίς σοκολάτες PierreMarcoliniθα κοιμηθεί στο μπαλκόνι. Ευτυχώςπαραλαμβάνω μια σακούλα γεμάτη από τιςπολύτιμες πλάκες που είναι πακεταρισμένεςίσως στο πιο σικ περιτύλιγμα που ξέρω:μαύρο ματ χαρτί και λευκά ανάγλυφαγράμματα. Ένα γραμμικό σχέδιο ενόςκαρπού κακάο κι αυτό είναι όλο. Μια απότις καλύτερες σοκολάτες στον κόσμο. Τοέχουμε ξαναπεί αυτό. Στο φούρνο ετοιμάζωολόκληρο λαυράκι ψημένο σε χοντρό αλάτι.Αυτός είναι ίσως ο πιο απλός τρόπος ναψήσεις ένα μεγάλο ψάρι. Στρώνεις το ταψίμε χοντρό αλάτι, βάζεις το ψάρι και τοκαλύπτεις με αλάτι. Εγώ στην κρούσταβάζω ξύσμα λεμονιού και μαϊντανόψιλοκομμένο, για να αρωματιστεί το ψάρι.Ραντίζω το αλάτι με ελάχιστο νερό καιψήνω για περίπου σαράντα λεπτά. Ότανβγαίνει από το φούρνο, σπάω την κρούσταπου είναι σαν βράχος και μαζί της αφαιρώκαι το δέρμα του ψαριού. Σερβίρω το ψάριμε beurreblanc.Μια από τις αγαπημένες μου σάλτσες πουγίνεται με τον πιο γελοίο τρόπο. Σε ένακατσαρολάκι ζεσταίνουμε λευκό κρασί,λίγο καλό ξύδι από λευκό κρασί, αλάτι-πιπέρικαι ψιλοκομμένα μικρά κρεμμυδάκια,μέχρι να μειωθεί το υγρό κατά 2/3. Στομείγμα μου προσθέτω κύβους από παγωμένοανάλατο βούτυρο μέχρι να έχω μια δεμένη,παχύρευστη σάλτσα. Δεν θέλει τίποταάλλο αυτό το dinner,εκτός από λίγο κρασί και χαμηλό φωτισμό.Μετά μασουλάμε κάτι τρούφες με σαμπάνιαπου προέκυψαν. Πάλι PierreMarcolini!Όταν έχεις μήνες να συναντήσεις κάποιον,κι ας είναι κι ο αδερφός σου, συνήθωςείναι δύσκολο να τον δεις καθαρά αμέσως.Χρειάζεται το χρόνο του το πράγμα. Ναμπει ο ένας στην καθημερινότητα τουάλλου.
Κυριακή 03/02
Βγαίνουμεαπό το σπίτι για μεσημεριανό. Στην Αθήνατις Κυριακές όλα είναι κλειστά. Εγώπάντως, αν είχα εστιατόριο, θα το άνοιγατις Κυριακές τα μεσημέρια. Όλος αυτόςο κόσμος που περιφέρεται στο κέντρο καιψάχνει κάτι να φάει μπορεί να γεμίσειδέκα σάλες εστιατορίων. Τελικά βρίσκουμεκάπου, παραγγέλνουμε κάτι και τότε είναιπου συμβαίνει το εξής: Από τότε πουαπαγορεύτηκε το κουβέρ, οι εστιάτορεςχρεώνουν ξεχωριστά το ψωμί. Έτσι, με τοπου παραγγέλνεις, ο σερβιτόρος σε ρωτάαν επιθυμείς και ψωμί με το φαγητό σου.Εννοείται πως, αν δεχτείς, το ψωμί θασου χρεωθεί και μάλιστα πολύ ακριβά.Στο συγκεκριμένο μέρος πληρώσαμε 2,70 τοάτομο για το ψωμί, που ήταν κάτι φραντζόλεςαπό αυτές που έχουν αγοραστεί για τρίαλεπτά η μία και κάτι κριτσινάκια από τοσούπερ μάρκετ. Δεν θυμάμαι αν και στοεξωτερικό ισχύει αυτό, πάντως αν είναινα πληρώνουμε ένα χιλιάρικο το άτομογια ψωμί, ας προσπαθήσουν τουλάχιστονκαι οι εστιάτορες να σερβίρουν ένακαλαθάκι με ψωμιά, που είναι πιοrespectable.Φάγαμε μέτρια, εννοείται, και για άλλημια φορά μετάνιωσα που δεν έφτιαξαεκείνο το υπέροχο κομμάτι χοιρινήςπανσέτας που έχω στο ψυγείο. Θα τρώγαμεσυγκλονιστικά. Και θα είχα και καλύτεροψωμί. Και αυτό, εννοείται.
Δευτέρα 05/02
Παρατηρώτους πάντες να την παλεύουν πολύ δύσκολααυτή την εβδομάδα. Ανάδρομοι Ερμήδες,εκλείψεις, καθυστερήσεις, αρρωσταίνειο ένας μετά τον άλλον (τώρα που γράφω,ανεβάζω πυρετό, κάποιος με κόλλησε),χθες έγιναν κάτι σεισμάκια στην Πάτρακαι η γάτα μου έχει οίστρο και τρέχεισαν παλαβή να βρει γκόμενο. Μόνη θαμείνει, να μάθει να φέρεται. Πάντως εγώπεριμένω το επόμενο γουικέντ που θαέχουν ηρεμήσει όλα, να βγω στον κήπομετά από μήνες. Κλάδεμα, βολβοί,αναδιοργάνωση και να πετάξω ό,τι δενμου αρέσει. Όσο κι αν δεν θέλω το καλοκαίρι,την άνοιξη την έχω πεθυμήσει. Κοντεύει.Σας φιλώ.
Cuba Libre
ΙΣΤΟΡΙΑ
Το «Cuba Libre» αποτέλεσε την πολεμική κραυγή του Απελευθερωτικού Στρατού στην Κούβα κατά τη διάρκεια του πολέμου για την ανεξαρτησία που έληξε το 1878. Τα αμερικανικά στρατεύματα εισήγαγαν την κόλα στο νησί και μετά από λίγο οι Κουβανοί αναμείγνυαν κόλα με το ρούμι τους. Όταν έκαναν πρόποση, φώναζαν «Cuba Libre!», που σημαίνει «ελεύθερη Κούβα!».
ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
Σε ένα ψηλό ποτήρι βάζουμε δύο ή τρία παγάκια. Προσθέτουμε 50ml Havana Club A ejo Reserva και λίγες σταγόνες χυμό lime. Γεμίζουμε το ποτήρι με δροσερή κόλα και γαρνίρουμε με μια φέτα lime.
σχόλια