Τοπρωτοφανές όπλο του πλατωνικού Γύγηείναιγνωστό: Χάρη σε ένα μαγικό δαχτυλίδι,με μια απλή περιστροφή της πέτρας,μπορούσε να γίνεται αόρατος. Τι άλλοεπιθυμούν οι ληστές των τραπεζών, οιαπαγωγείς, οι διαρρήκτες, όλη η πολυκέφαληγενιά των Γύγηδων που για να φτάσουνστο επιθυμητό αποτέλεσμα λαχταρούνλίγο χρόνο αορασίας; Μήπως δεν γίνεταιλόγος για «αόρατο» κύκλωμα εμπορίαςναρκωτικών; Για μακρύ και «αόρατο»χέρι της αγοράς; Άρα τα μάτια είναιαρωγοί του νόμου. Ο αυτόπτης μάρτυςεκτιμάται ιδιαίτερα σε κάθε λογήςπαρανομία.
Κατάμία έννοια ο διαδικτυακός τόπος -τονοποίο, ομολογούμε, δεν τον πολυξέρουμε-επαναφέρει πλαγίως τη στρατηγική τουΓύγη. Όχι πώς έχουμε κάποιο πεδίο όπουτο παιχνίδι παίζεται «εκ του αοράτου».Απεναντίας η οθόνη του υπολογιστήαπεχθάνεται την τυφλότητα. Όλα γράφονταιστην οθόνη, όλα παρελαύνουν ορατά καιχειροπιαστά, εκτός βέβαια από τα στοιχείατου χρήστη που απολαύει -αν το επιθυμεί-πλήρους ανωνυμίας. Και ελευθερίαςβέβαια, διότι η δυνατότητα είναιπρωτοφανής· μπορείς να λες τη γνώμησου, να μοστράρεις τις απόψεις σου περίπαντός, να προκαλείς και να καταδικάζεις,να βάζεις φωτιά σε κάθε σανό, χωρίς ναφοβάσαι ότι θα σε πάρουν στο κατόπι.
Ωςεκ τούτου, το μπλογκ ανέτειλε υπό μορφήπολιτικής επαναστάσεως. Κάποτε έκοβανγλώσσες· έβαζαν στα σίδερα τηνελευθερία του λόγου· καταδίωκαν τηνελευθεροτυπία ως εγκληματική ενέργεια.Γύγης δεν μπορούσε να υπάρξει σε αυτότο πεδίο. Κάθε γνώμη ανήκε στο γνωμοδότη·κάθε πράξη στον πράκτορα· κάθε κλοπήστον κλέφτη· η σκέψη ότι θα μπορούσενα υπάρξει δημοσίευση χωρίς δημοσιευτή,δήλωση χωρίς ορατό δηλωσία, ούτε ωςφαντασίωση δεν ήταν νοητή. Στη Σοβιετία,για παράδειγμα, κάθε γραφομηχανή ήτανκαταγεγραμμένη, οπότε η οιαδήποτεαντικαθεστωτική μπροσούρα αργά ή γρήγοραοδηγούσε αλάθητα στον κάτοχό της. Οπολίτης ήταν ορατός, περίοπτος. Η«περιωπή» του ταυτιζόταν με τονέλεγχο, με το τσεκάρισμα, με τον αυτόματοεντοπισμό του.
Άρα,στην περίπτωση του μπλογκ, μπορούμε ναμιλάμε για πανανθρώπινη «απελευθέρωση».Και όχι ειδικά πολιτική. Όταν ο πάσα ειςκατέχει βήμα, δική του εφημερίδα, εκδοτικόμηχανισμό της γνώμης του, το ιδιωτικόκαι το δημόσιο αλλάζουν διάσταση. Τοπλέον ιδιωτικό εντρύφημα, το ημερολόγιο,τώρα δημοσιεύεται καθημερινά προτούστεγνώσει η μελάνη του. Ο δημόσιος τομέαςκαθίσταται πολυκεντρικός, μυριοκεντρικός,ανεξέλεγκτος, για την ακρίβεια. Τοδιαδίκτυο -περίπου σαν επινόηση τουΜπόρχες- αποβαίνει τόπος συνάντησηςτης ανθρωπότητας σε ό,τι ευγενές καιαπεχθές έχει.
Ωστόσοο πλατωνικός μύθος βρήκε κι εδώ τουςμιμητές του. Δεδομένης της επιμελώςκαλυπτόμενης ανωνυμίας, η στρατηγικήτης ανώνυμης διασποράς μπορούσε,ξεκαπίστρωτη πια, να μεγαλουργήσει. Οδιαδικτυακός Γύγης κατέκτησε πεδίοχαώδους αυθαιρεσίας για τον απλούστατολόγο ότι η ηθική δεν συγκαταλέγεταιστις μύχιες ενορμήσεις του ανθρώπου. Ηκαταφορά, η καταλαλιά, η κατακραυγή καιόλα τα συμπαρομαρτούντα, τέλος πάντων,είναι ανθρώπινα, μόλτο ανθρώπιναγνωρίσματα, πόσω μάλλον που η τεχνολογικήεκτόξευση ελάχιστα συνδέεται με τηνυποτιθέμενη βελτίωση του ανθρώπου. Οκάθε λογής υπόκοσμος, στον οποίο όλοιλίγο πολύ μετέχουμε, λειτουργεί μερόπαλα και μαχαίρια αλλά και με τατελειότερα ηλεκτρονικά μέσα. Το μέσοουδέποτε ταυτίστηκε με τον ηθικό σκοπό.
Κατάσυνέπεια η διασπορά ψευδών ή άλλωνειδήσεων, προηγμένη σε «ανώνυμηδιασπορά», άρχισε να δαγκώνει απανταχούτου διαδικτυακού ιστοτόπου. Τα ίδιαπράγματα που θα επέφεραν την παρέμβασητου νόμου αν δημοσιεύονταν σε κάποιαεφημερίδα, τώρα -χάρη στη διαδικτυακήασυλία- διαθέτουν άδεια κυκλοφορίας,περίπου σαν αυτοκίνητο με κλεμμένεςπινακίδες. Τα σκυλιά άρχισαν να αλυχτούνκαι να επιτίθενται απαλλαγμένα από τηνάλυσο. Φοβερή κινητικότητα, ασύλληπτηασυδοσία, καθώς η ανασχεθείσα απαγόρευσηοδήγησε ευθέως σε ανθρωποφοβική αγόρευση.Το κλικάρισμα άρχισε να ηχεί σανπυροβολισμός. Μάνι μάνι συστάθηκε καιη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Μπορείο χρήστης να φοράει ηλεκτρονικά γάντια,πλην όμως υπάρχουν άλλου ποιού ηλεκτρονικάίχνη που οδηγούν στον Γύγη. Πλάκα πλάκα,φτάσαμε εκεί ακριβώς που ξεκινήσαμε.Από την ποιητική ελευθερία του μπλογκστην πολιτική αμαύρωση και καταδίωξη.
Είκοσιπερίπου είναι οι μηνύσεις που έχουνκατατεθεί για συκοφαντική δυσφήμηση.Οι μηνυτές δεν χρήζουν σχολίων: Γ.Αλογοσκούφης, Γ. Βουλγαράκης, Ι.Διαμαντίδης, Μ. Αποστολάκη, Α. Πλεύρης,Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος, Α.Λασκαρίδης, Ι. Μάνδρου, Λ. Κλείτου κ.λπ.Απαιτήθηκε μάλιστα η προσφυγή στοδικαστικό συμβούλιο της Καλιφόρνιαςόπου εδρεύει η Γκουγκλ για να μπουν οιαρχές στα ίχνη των διαφόρων Γύγηδων.
Όσοιέχουν τα γένια θα βρουν και τα χτένια.Ωστόσο, δεν επιτρέπεται να παγιδεύσουμετο μπλογκ, να του περάσουμε χειροπέδες.Ο καημός του Γύγη συγκινεί τους πάντες,έστω και αν δεν το ομολογούν. Η δυνατότητανα παραμένεις αόρατος, ανεντόπιστος,πανταχού παρών και πανταχού απών, περίπουσαν Θεός καλωδιωμένος, αποτελεί αρχέγονηλαχτάρα του ανθρώπου, μύχια διαμαρτυρίατου, κατά συνέπεια δεν θα πάψει ναεκδηλώνεται με θορυβώδη συμπτώματα.Έστω και αν χτιστούν ειδικές φυλακέςγια αόρατους διαδικτυακούς εγκληματίες.
ΟΓύγης ποτέ δεν πεθαίνει!
σχόλια