Η διαδραστική στήλη ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ που εγκαινιάσαμε στο LIFO.gr το 2011 υπήρξε -και συνεχίζει να είναι- ένα ασφαλές καταφύγιο για όσους θέλουν να εξομολογηθούν τα μυστικά τους κι αυτά που τους απασχολούν.
Τελείως ανώνυμα (ούτε εμείς δε γνωρίζουμε τα αληθινά τους ονόματα) οι εξομολογούμενοι βγάζουν από μέσα τους όσα τους βαραίνουν, μιλώντας όχι σε ιερείς ή ιεροεξεταστές αλλά σε μια φιλική κοινότητα αναγνωστών.
Στις Εξομολογήσεις έχουμε δει δεκάδες φορές να λύνονται προβλήματα, να γεννιούνται φιλίες και έρωτες, να ενώνονται μοναξιές. Και αυτό είναι το σημαντικότερο.
Καμιά φορά νομίζεις ότι κανείς δε θα σε καταλάβει, ότι είσαι ο μόνος που ζει αυτές τις δυσκολίες αλλά όταν μιλάς (ή γράφεις στην περίπτωσή μας) ανακαλύπτεις πόσοι άλλοι ταυτίζονται μαζί σου. Και αυτό σου δίνει δύναμη.
Όπως ήταν υπέροχο που μάθαμε πως μια άλλη διαδραστική μας στήλη, το Σ' Αναζητώ, βοήθησε ένα ζευγάρι να γνωριστεί και να παντρευτεί (ναι, είναι ακόμα μαζί!), τώρα νιώθουμε μεγάλη χαρά που μια ιστορία που μας συγκίνησε τον περασμένο Αύγουστο μέσω των Εξομολογήσεων μοιάζει να έχει αίσιο τέλος. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά η εξομολογούμενη επανήλθε ευχαριστώντας τους αναγνώστες για τη δύναμη που της είχαν δώσει.
Ας τα πάρουμε απ' την αρχή:
Τα μεσάνυχτα της 20ης Αυγούστου, στις Εξομολογήσεις ήρθε ένα μήνυμα που είχε τίτλο: «Ανάμεσα στην ζωή και στον θάνατο.»
Η Στέλλα, 40 ετών, είχε μάθει πολύ πρόσφατα ότι πάσχει από καρκίνο του μαστού και σε 5 ημέρες επρόκειτο να ξεκινήσει τις χημειοθεραπείες. Όλοι της έλεγαν (και ο γιατρός της) πως όλα θα πάνε καλά. Όμως η ίδια δεν ήταν τόσο σίγουρη, και δεν τολμούσε να μιλήσει για τους φόβους της στον άντρα για να μην τον στεναχωρεί. Στα δε παιδιά της δεν είχε αναφέρει καν για τον καρκίνο. Στράφηκε στις Εξομολογήσεις, όπου βίωσε τη συμπαράσταση και την αγάπη των ξένων. Να ένα απόσπασμα από εκείνη την εξομολόγησή της:
«Ο γιατρός μου λέει ότι θα πάνε όλα καλά. Εγώ όμως βαθιά μέσα μου φοβάμαι ότι κάτι δεν θα πάει καλά.Έχω δύο παιδιά, ένα 12 και ένα 8.Πώς μπορείς να πεις σε αυτά τα δύο παιδιά ότι η μητέρα τους έχει καρκίνο; Και μετά από καιρό που θα χειροτερέψουν τα πράγματα ότι η μητέρα σου θα πεθάνει; [...]
Όλα όμως φίλοι μου θέλουν δύναμη.Θα προσπαθήσω να την κρατήσω για τα παιδιά μου. Να ζήσω για να δω τις χαρές των παιδιών μου. Την κόρη μου που θέλει να γίνει δασκάλα, τον γιο μου που θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής. Να θαυμάζω την κόρη μου που θα μαθαίνει γράμματα, και να χειροκροτώ τον γιο μου όταν βάζει γκολ. Τα παιδιά μου να κάνουν οικογένεια, και παιδιά. Αυτά θέλω να ζήσω και μετά ας πεθάνω. Θέλω να ζήσω παραπάνω τα παιδιά μου, και να δω να κάνουν τους στόχους τους πραγματικότητα.
Όταν μου ανακοίνωσε ο γιατρός ότι πάσχω από αυτό το νόσημα (ούτε να το λέω δεν μπορώ) τα είδα όλα. Τότε κατάλαβα τι πραγματικά σημαίνει ζωή, και ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για μερικούς ανθρώπους. Σκέφτομαι βέβαια και θετικά. Σκέφτομαι ότι μια μέρα θα έρθει ο γιατρός και θα μου πει "Στέλλα βγήκες νικήτρια σε μια δύσκολη μάχη" τότε θα σκεφτώ ότι τελικά θα θαυμάσω την κόρη μου όταν μαθαίνει γράμματα, και θα πανηγυρίζω όταν ο γιος μου βάζει γκολ. Μακάρι ο Θεός να καταλάβει ότι θέλω να ζήσω...»
Σχεδόν πέντε μήνες αργότερα...
Απ' ό,τι φαίνεται ήρθε τελικά εκείνη η μέρα που ο γιατρός ήρθε και της είπε "Στέλλα βγήκες νικήτρια σε μια δύσκολη μάχη", και η γυναίκα επανήλθε με νέα εξομολόγηση.
Έχω καλά νεα!!
Είχα ξαναγράψει μια εξομολόγηση, πριν 4 μήνες περίπου, για το ότι ανακάλυψα ότι έχω καρκίνο.Είμαι η Στελλα, όσοι έχουν διαβάσει αυτή την εξομολογηση, και μου πρόσφεραν θετική ενέργεια, θα καταλάβουν ποια είμαι.. Χρησιμοποίησα αυτό το Site για να νιώσω καλύτερα, και να μοιραστώ μαζί σας την δική μου ιστορία.
Αυτούς τους μήνες, πέρασα πολλά. Ήμουν στο νοσοκομείο αρκετές μέρες, με αποτέλεσμα να έχω ταλαιπωρήσει τον άντρα μου. Δεν είχε όμως παράπονο, στάθηκε δίπλα μου, μέχρι το τέλος. Τον αγαπώ. Το μεγαλύτερο μου παιδί, το οποίο είναι 13, έμαθε τα πάντα, αλλά στάθηκε δυνατό, το μικρότερο μου που είναι 8, προτίμησα να μην μάθει τίποτα.
Πριν 15 μέρες πήγα για προληπτικές εξετάσεις, μετά από πολλές χημειοθεραπείες, κατάφερα και στάθηκα στα πόδια μου, το καλό είναι ότι δεν έχασα μαλλιά, και αυτό με έκανε ακόμα πιο δυνατή. Πήγα λοιπόν για προληπτικές εξετάσεις, και μου είπε ο γιατρός, ότι είμαι καθαρή!
Αυτή η περιπέτεια λοιπόν έφτασε στο τέλος της... Θέλω να πω σε όλες της κοπέλες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα: Good luck, και να είστε δυνατές κοριτσάρες μου... Μην τα βάζετε κάτω... Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, ειδικά όταν έχεις ανθρώπους δίπλα σου να σε στηρίζουν...Όπως εγώ, τον άντρα μου, την μανούλα μου, τον μπαμπά μου, τα παιδιά μου, την αδερφή μου, τα πεθερικά μου, τους φιλους μου...Όλοι αυτοι στάθηκαν δίπλα μου, και έχοντας τους πλάι μου, κατάφερα και ξεπέρασα αυτή την αρρώστια...
Ευχαριστώ όμως και όλους εσάς, που μου στείλατε την θετική σας ενέργεια, και με βοηθήσατε ψυχικά, να ξεπεράσω αυτή την ασθένεια... Να σας έχει ο Θεός καλά... Σας αγαπώ όλους...
STAY STRONG ♡ ♡
σχόλια