• «O αργός θάνατος του ελληνικού θεάτρου: Ποιος θα τον εμποδίσει;» ήταν ο τίτλος του ρεπορτάζ της Λουίζας Αρκουμανέα για τις άμεσες επιπτώσεις της πανδημίας στο ελληνικό θέατρο. Τρεις ανώνυμοι σχολιαστές εξέφρασαν τη σχετική αντιπαράθεση των ημερών: «Γιατί δεν ανεβάζουν παραστάσεις στο Internet και να πληρώνουμε να τις δούμε; Πιο πολλά εισιτήρια θα κόψουν απ' ό,τι με τις ζωντανές παραστάσεις. Υπάρχει και ο κόσμος της επαρχίας που διψά για θεάματα και βολεύεται με κάποιες ελάχιστες περιοδείες θιάσων το καλοκαίρι». «Γιατί αυτό δεν είναι θέατρο. Όπως λέει ο Βάλτερ Πούχνερ, θέατρο είναι "μια ιδιάζουσα αμοιβαία επικοινωνία μιας ομάδας ηθοποιών και μιας ομάδας θεατών που συγκεντρώνονται στον ίδιο χώρο (θέατρο) και κατά τον ίδιο χρόνο (διάρκεια της θεατρικής παράστασης) για να δημιουργήσουν και να βιώσουν μαζί το θεατρικό γεγονός" και αυτό εν μέρει έχει αντικαταστήσει τον παλαιότερο ορισμό: "για θεατρική κατάσταση μιλάμε όταν ο Α (ηθοποιός) ενσαρκώνει τον Β (σκηνικό ρόλο), ενώ ο Γ (θεατής) παρακολουθεί". Από το βιβλίο Η επιστήμη του θεάτρου στον 21ο αιώνα». «Το ελληνικό θέατρο εργάζεται με συνθήκες γαλέρας εδώ και πολλά χρόνια. Φυσικά, οι συνθήκες εργασίας αντανακλώνται πλήρως στο επίπεδο των παραστάσεων, εκ των οποίων ελάχιστες κρατάνε κάποια βασικά στάνταρ και ακόμα λιγότερες δικαιολογούν το εισιτήριό τους ως έργα τέχνης. Τη συντριπτική πλειονότητα αποτελούν παραστάσεις που γίνονται για να γίνουν, χωρίς να μπορεί να διακριθεί η ανάγκη που τις γέννησε. Οπότε, ναι, τίμιο το αίτημα των καλλιτεχνών για ενίσχυση αυτή την περίοδο που καλούνται να μη δουλέψουν. Αλλά ας είναι αφορμή αυτή η συνθήκη ώστε, όταν ξαναδουλέψουν, να ανέβει ποιοτικά το έργο τους και οι συνθήκες δουλειάς τους, ώστε το μεροκάματο που πληρώνει ένας θεατής για να το δει να είναι αντίστοιχο των αναγκών της εποχής».
• «Εκπληκτικό» χαρακτήρισε το νέο άλμπουμ της μπάντας «Λευκή Συμφωνία» ο Φώντας Τρούσας στην παρουσίασή του. Οι σχολιαστές διχάστηκαν: «Ποτέ δεν μου άρεσαν, ούτε και τώρα με ψήνουν. Άλλη μία από τα ίδια, ο ίδιος ήχος και η ίδια κλάψα. Τώρα, για τα σχόλια του αρθρογράφου, που τους πλέκει το εγκώμιο και τους βάζει δίπλα σε ονοματάρες... Λογικά, είναι τρελός φαν τους. Από μένα είναι "όχι"». «Αγόρασα και άκουσα τον δίσκο τις μέρες του εγκλεισμού και μέσα από κάποιες στιγμές της βαριάς του ατμόσφαιρας με έβγαλε εκεί στο φως. Σαν τον ήλιο. Ευτυχώς, βγαίνουν ακόμα τέτοιοι δίσκοι».
• «Συζητώντας με έναν νέο άνθρωπο, αφοσιωμένο στην ψαλτική τέχνη και στο παραδοσιακό τραγούδι» ήταν ο τίτλος της συνέντευξης του Παναγιώτη Σδούκου στον Θοδωρή Αντωνόπουλο. Ο Γράφων σημειώνει: «Όταν ξεπεράσουμε τα συμπλέγματά μας, θα καταλάβουμε το μεγαλείο του πολιτισμού, του οποίου είμαστε φορείς. Την ευθύνη που έχουμε για να διατηρηθεί ζωντανός. Το γιατί έχουμε αυτά τα συμπλέγματα είναι μια άλλη κουβέντα. Το μεγαλείο αυτό πρέπει να μας κάνει πιο υπεύθυνους, πιο προσγειωμένους, πιο χαμηλών τόνων, πιο ανεκτικούς, λιγότερο μπουρδολόγους, αλλά πιο αυστηρούς πρώτα μ' εμάς και μετά με τους άλλους. Το γρηγοριανό μέλος είναι βυζαντινής προέλευσης, η παλαιοσλαβική μουσική το ίδιο. Το σύνολο της δυτικής μουσικής εδράζεται σε αυτό που εμείς καταδικάζουμε σήμερα ως "αναχρονιστικό" ή ως "χριστιανοταλιμπανισμό". Ας ακούσουμε εκκλησιαστικό όργανο στις δυτικές εκκλησίες και μετά ας πάμε στο μουσείο στο Δίον για να δούμε το πρώτο γνωστό εκκλησιαστικό όργανο (ύδραυλις). [...] Η γνώση ποτέ δεν βλάπτει. Καλό κάνει: "Τον θεό δεν τον αντικειμενοποιείς. Ζεις ένα παιχνίδι σχέσης μαζί του, μεταξύ γνώσης και αλήθειας, η οποία σε μεταμορφώνει". Ο ορισμός της κατανόησης του κόσμου ως εμπειρίας και ως όχι ως γνώσης. Η διαφορά μεταξύ Δυτικών και ημών. Αριστοτελικών και παλαμιστών. Ευχαριστούμε για μια συνέντευξη που είναι αφετηρία για πολύ γόνιμη έρευνα και λίγη ‒επιτέλους‒ γνώση. ΥΓ.: Η γενιά του '30 μας έδωσε την Αρβελέρ, τον Φλώρο, την Αγγελική Λαΐου. Μας έδωσε τα πατήματα να πούμε το ότι το Βυζάντιο είναι δικό μας. Όχι Δυτικών λογίων και ιστορικών. Δεν είναι αντιθετικό συμπλήρωμα της δυτικής αυτογνωσίας και του δυτικού αυτοπροσδιορισμού αλλά η ζωντανή και πάλλουσα καταγωγή μας». Ο συνεντευξιαζόμενος κ. Σδούκος απάντησε: «Αγαπητέ μου, σε ευχαριστώ, όντως σε μια συνέντευξη δεν μπορείς να συμπεριλάβεις εύκολα αυτά που θέλεις να πεις. Θα εισέλθουμε σε τέτοιου είδους αναρτήσεις με τον καιρό, όπου θα χαρώ να ανταλλάσσουμε τις απόψεις μας. Δυστυχώς, υπάρχει σκοταδισμός, έκπτωση κύρους, παρορμητισμός άκριτος και αδιάκριτος, κρίσεις και κατακρίσεις νευρωτικής προέλευσης, καμία σχέση με την αντικειμενικότητα. Σε καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Εις το επανιδείν, όλα τα καλά!»
