«Ο Μεγάλος Δαμαστής διαρκεί 100 λεπτά χωρίς διάλειμμα και τον αργόσυρτο ρυθμό του δεν θα τον αντέξουν όλοι. Αλλά όσοι αγαπούν την υπαρξιακή μελαγχολία θα ενθουσιαστούν με τη διαρκή συγκίνηση του οράματος του Παπαϊωάννου».
Δύο διθυραμβικές κριτικές, με τέσσερα στα πέντε αστεράκια για το The Great Tamer. Μετά τον Γιώργο Λάνθιμο η Guardian (στην καθημερινή και κυριακάτικη έκδοσή της) μιλά υπερθετικά για έναν ακόμα Ελληνα καλλιτέχνη: τον Δημήτρη Παπαιωάννου.
Ο διεθνής χορογράφος έκανε πρεμιέρα στο ναό του ευρωπαϊκού χορού, το λονδρέζικο Sadler's Wells (στα πλαίσια του φημισμένου φεστιβάλ Dance Umbrella) και κατέκτησε το κοινό που στο τέλος τον αποθέωνε, χειροκροτώντας όρθιο.
Ο «Μεγάλος Δαμαστής», που έκανε πρεμιέρα στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση τον Μάιο του 2017, ζωντανεύει εικόνες οι οποίες συνθέτουν κι αποσυνθέτουν την ιστορία του ανθρώπινου βηματισμού στη Γη. Αλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με μελαγχολική διάθεση, τα σώματα προτείνουν ένα ταξίδι προς τις δυνάμεις που ο άνθρωπος οφείλει να δαμάσει για να ολοκληρωθεί.
«Ο Παπαϊωάννου έκανε το ντεμπούτο του στο φεστιβάλ Dance Umbrella πριν από δύο χρόνια και εξακολουθεί να είναι σχετικά άγνωστος στο κοινό της Βρετανίας, ωστόσο, υπηρετεί εδώ και 30 χρόνια το χορό κι αυτό φαίνεται. Η δεξιοτεχνία του είναι τεράστια. Εφερε εις πέρας την θεατρική του αποστολή και δημιούργησε τόσα πολλά σχεδόν από το τίποτα. Η σκηνή, κενή και σε κλίση καλύπτεται από μεγάλες μαύρες πλάκες, ενώ, η αντίθεση ξεπηδά από παντού: από το σκοτάδι και το φως, από τα μαύρα κοστούμια και την γυμνή σάρκα.
Εντελώς γυμνή σάρκα (Ετοιμαστείτε για πέη!)", έγραφε ήδη από την Παρασκευή η κριτικός της Γκάρντιαν Lyndsey Winship. "Είναι ένα έργο που σκορπά γύρω του μαγεία με τόσο αργό τρόπο που αισθάνεσαι ότι δεν συμβαίνει σχεδόν τίποτα. Μέχρι που ξαφνικά οι δέκα χορευτές ενώνονται σε ένα εντυπωσιακό στιγμιότυπο, σε ένα θεατρικό θρίαμβο, σε κάτι αστείο αλλά κι αναγνωρίσιμο, σε κάτι που αντιγράφει τα σπουδαία έργα ζωγραφικής, όπως για παράδειγμα "Το Μάθημα ανατομίας του Δρ. Τουλπ" του Ρέμπραντ".
Τέσσερα, όμως, αστεράκια του χάρισε και ο κριτικός του κυριακάτικου ενθέτου (Τhe Observer) Luke Jennings που "είδε" στο The Great Tamer αναφορές κι επιδράσεις από τον μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης.
Στο ίδιο ρεπορτάζ αναφέρεται ότι ο Παπαϊωάννου "βετεράνος της θεατρικής πρωτοπορίας της Ελλάδας", ίδρυσε την Ομάδα Εδαφους στην οποία για 17 χρόνια μεγαλούργησε κερδίζοντας διεθνή αναγνώριση με έργα όπως η περίηφημη "Μήδειά" του (1993), η "Ανθρώπινη Δίψα" (1999) και άλλες παραγωγές.
Δεν παραλείπει βεβαίως να αναφερθεί στην παράσταση που ετοίμασε για το Χοροθέατρο του Βούπερταλ της Πίνα Μπάους, στο ότι υπήρξε επικεφαλής των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004 αλλά και στο γεγονός ότι μεγάλο μέρος του έργου του αναφέρεται στην ελληνική μυθολογία.
σχόλια