Η Ελλάδα με «τιμωρεί» με στέρηση μισθού ενώ η Ελβετία με επιβραβεύει, προσφέροντάς μου υψηλότερη αμοιβή, καταγγέλλει νέα γιατρός στη LiFO.
Η γιατρός, 31 ετών, εξηγεί πως αποφάσισε τελικά, να αφήσει την Ελλάδα, για να ζήσει και να εργαστεί στην Ελβετία, καθώς εδώ οι συνθήκες της το απαγορεύουν. Με αφορμή μαρτυρία άλλης γιατρού στη LiFO, όπου εξηγούσε τι συμβαίνει με την αναμονή για ειδικότητα στην Ελλάδα και τις ατέλειωτες λίστες, η 31χρονη παραθέτει τη δική της εμπειρία στο ΕΣΥ.
Όπως αναφέρει, αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή το 2017 και συνειδητά επέλεξε να παραμείνει στην Ελλάδα για να εργαστεί, ξεκινώντας με την ειδικότητα. Το σοβαρότερο πρόβλημα όμως ήρθε όταν μετά από τα δύο πρώτα χρόνια στην ειδικότητα, αποφάσισε πως θα ήθελε να αλλάξει κατεύθυνση. Για να το επιτύχει όμως αυτό, θα έπρεπε να υποστεί κυρώσεις, δηλαδή στέρηση μισθού κατά τα δύο τελευταία χρόνια της δεύτερης ειδικότητάς της, με βάση νόμο του 1985 που βρίσκεται σε ισχύ.
«Αυτό σημαίνει ότι για δύο χρόνια θα εργαζόμουν χωρίς να πληρώνομαι σε ΑΓΟΝΗ ειδικότητα (θα έπαιρνα μόνο κάποια χρήματα από τις εφημερίες-500€) ενώ ταυτόχρονα με το μισθό του άντρα μου που υπηρετεί στο ελληνικό δημόσιο και παίρνει 1100€ θα έπρεπε να ζούμε και να πληρώνουμε και παιδικό σταθμό για το παιδί μας», αναφέρει επακριβώς στην επιστολή της στη LiFO. Συμπληρώνει δε, πως επιχείρησε να «κυνηγήσει» το θέμα, για να αλλάξει την κατάσταση, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Κατόπιν αυτών, η 31χρονη προτίμησε τη μετανάστευση, επισημαίνοντας πως στην Ελβετία, τα δύο χρόνια που προσέφερε υπηρεσίες στην πρώτη ειδικότητα, «τα επιβραβεύουν ως προϋπηρεσία και μου δίνουν μεγαλύτερο μισθό».
Η επιστολή της ειδικευόμενης ιατρού που έλαβε η LiFO
«Μόλις διάβασα το άρθρο σας για τους ειδικευόμενους ιατρούς που φεύγουν στο εξωτερικό λόγω μεγάλης αναμονής.
Είμαι 31 ετών, ειδικευόμενη ιατρός παθολογικής ανατομικής και ετοιμάζομαι σε μια εβδομάδα να μεταναστεύσω με τον άντρα μου και με το δύο μηνών μωρό μου στην Ελβετία όπου έγινα δεκτή να συνεχίσω την ειδικότητα μου σε ένα νοσοκομείο λίγο έξω από τη Ζυρίχη.
Ο λόγος είναι ότι άλλαξα ειδικότητα και για τα δύο χρόνια που είχα υπηρετήσει στην πρώτη, με βάση έναν νόμο του 1985, θα αντιμετώπιζα ποινή στέρησης μισθού για τα δύο τελευταία χρόνια της δεύτερης ειδικότητας. Αυτό σημαίνει ότι για δύο χρόνια θα εργαζόμουν χωρίς να πληρώνομαι σε ΑΓΟΝΗ ειδικότητα (θα έπαιρνα μόνο κάποια χρήματα από τις εφημερίες-500€) ενώ ταυτόχρονα με το μισθό του άντρα μου που υπηρετεί στο ελληνικό δημόσιο και παίρνει 1100€ θα έπρεπε να ζούμε και να πληρώνουμε και παιδικό σταθμό για το παιδί μας.
Από τη στιγμή που πήρα το πτυχίο μου το 2017 αποφάσισα ότι θα μείνω στην Ελλάδα για να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στη χώρα μου η οποία με «σπούδασε» δωρεάν σε ένα εξαιρετικό πανεπιστήμιο, την ιατρική σχολή του Δ.Π.Θ. γιατί μου φάνηκε πιο σωστό από το να φύγω στο εξωτερικό ενώ είχα όλα τα απαιτούμενα προσόντα στις γλώσσες. Προσπάθησα μέσω συνδικαλιστικών οργάνων, έφτασα το θέμα μέχρι τον υφυπουργό υγείας γιατί ήθελα να μείνω στη χώρα μου και γιατί ήθελα να αλλάξει κάτι επιτέλους. Το αποτέλεσμα μηδενικό.
Επομένως επέλεξα να πάω στην Ελβετία όπου τα δύο χρόνια κατά τα οποία προσέφερα υπηρεσίες στην πρώτη ειδικότητα για τα οποία το ελληνικό κράτος με τιμωρεί, εκεί τα επιβραβεύουν ως προϋπηρεσία και μου δίνουν μεγαλύτερο μισθό! Πλέον εγώ φεύγω από την Ελλάδα. Θα ήθελα όμως το θέμα να βγει στη δημοσιότητα γιατί δεν είμαι η μόνη, δεν είμαι η πρώτη ούτε θα είμαι η τελευταία. Ο απαρχαιωμένος αυτός νόμος αποτελεί εξευτελισμό των νέων ιατρών και του ιατρικού κλάδου γενικότερα.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας»