Πριν από ένα χρόνο έγραψα εκτενές άρθρο (Εφημ.΄΄ΤΟ ΒΗΜΑ΄΄, 23/7/2023) για το ακατανόητο άρθρο 55 του Νόμου 4957/2022, που αφορούσε την διαδικασία εκλογών Διευθυντών για τις Πανεπιστημιακές Κλινικές και Εργαστήρια . Ένα λάθος νομοθέτησης παράξενο γιατί
α. Δεν γίνεται έτσι σε καμιά οργανωμένη χώρα,
β. Δεν έγινε ποτέ στην χώρα μας ούτε σε περιόδους δικτατορίας,
γ. Είναι ασύμφωνο με το όλο εκσυγχρονιστικό πνεύμα του σχετικού νόμου,
δ. Προσβάλει σαν αναξιοκρατικό το θεσμό του Πανεπιστήμιου άλλα έχει και αρνητική επίπτωση για την λειτουργία των Νοσοκομείων της χώρας μας αφού οι Πανεπιστημιακές Κλινικές και Εργαστήρια σε αυτά είναι οι μεγαλύτερες μονάδες του Κρατικού Συστήματος Υγείας.
Λίγο πριν από εμέ στις 21/6/2023, 21 συνάδελφοι Καθηγητές όλων των βαθμίδων από την Ιατρική Σχολή της Αθήνας έστειλαν στον Πρόεδρο της Σχολής και στον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, προφανώς και για ενημέρωση του Υπουργείου, ενυπόγραφη επιστολή για την διόρθωση του λάθους, στο πνεύμα της δικής μου επιχειρηματολογίας. Δυστυχώς και πάλι δεν υπήρξε καμία προσπάθεια αλλαγής και διόρθωσης του καταφανούς λάθους.
Όταν ο σημερινός Υπουργός κ,Πιερακάκης ετοίμαζε τις πολυάριθμες αλλαγές άρθρων του σχετικού νόμου μετά την αρχική περίοδο εφαρμογής του, πολλοί πίστεψαν πως θα είχε προτεραιότητα η αλλαγή αυτού του άρθρου-λάθους. Μαθεύτηκε μάλιστα ότι έγινε σχετική υπόδειξη από θεσμικούς συνομιλητές του Υπουργείου. Όμως και στο δικό του νόμο το άρθρο έμεινε χωρίς ουσιαστική διόρθωση, προς έκπληξη της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Ο λόγος που θεώρησα τώρα χρέος μου να επανέλθω είναι γιατί έχει προκύψει απαξίωση των Πανεπιστημίων και όπως ήταν αναμενόμενο, προκλητικά αποτελέσματα. Και διευκρινίζω:
α. Στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) τα τελευταία 15 περίπου χρόνια, είχαν σταματήσει οι ανοικτές προκηρύξεις και θεσμικές κρίσεις για τις θέσεις Διευθυντών Κλινικών και Εργαστηρίων. Το θέμα συζητήθηκε, επικρίθηκε, απεδείχθη λάθος και από τον περασμένο χρόνο στο ΕΣΥ προκηρύσσονται κανονικά οι θέσεις Διευθυντών. Είναι ακατανόητο ότι την ίδια περίοδο το Πανεπιστήμιο, που πρέπει να δίνει το παράδειγμα για θέματα αξιοκρατίας, έκανε διάταξη που απαξιώνει την διαδικασία.
β. Στις δύο μεγαλύτερες σε αριθμό μελών ΔΕΠ Ιατρικές Σχολές, Αθήνας και Θεσσαλονίκης έγιναν κρίσεις (εκλογές) που προκάλεσαν σχόλια και απογοητεύσεις. Το πιο πρόσφατο προκλητικό παράδειγμα είναι ότι σε μεγάλη κλινική της Ιατρικής Σχολής Αθηνών οι ενδιαφερόμενοι για την Διεύθυνση ήταν δύο Καθηγητές α’ βαθμίδας (τακτικοί καθηγητές) και ένας από την β’ βαθμίδα (αναπληρωτής Καθηγητής). Το ολιγομελές εκλεκτορικό σώμα (μονοψήφιο βέβαια), δηλαδή οι υπηρετούντες στην κλινική Γιατροί, αφού μόνο αυτοί ψηφίζουν, επέλεξαν τον Αναπληρωτή συνάδελφο!..... Δεν γνωρίζω κανέναν αλλά ούτε θα μπορούσα εγώ να έχω γνώμη αξιολόγησης. Όμως αυτό πέραν του ακατανόητου, προσβάλει και το κύρος της Ιατρικής Σχολής και του Πανεπιστημίου που με τις προβλεπόμενες ακαδημαϊκές διαδικασίες είχε προάγει και εκλέξει τους δύο αναφερόμενους Καθηγητές στην α’ βαθμίδα. Έγινε κάποια συζήτηση από τους αρμοδίους για αυτό; έχει ενημερωθεί το Υπουργείο; Και πως βλέπει τα αποτελέσματα του λάθους του;
Τα λάθη σε όλες τις πτυχές της ζωής είναι ανθρώπινα και αναπόφευκτα. Όταν είναι για θέματα θεσμικά και σοβαρά, υπάρχει πάντα ο δρόμος της διόρθωσης. Γιατί όταν αυτό δεν γίνεται, δίνει το δικαίωμα να συζητάει η Ακαδημαϊκή κοινότητα, ο Ιατρικός χώρος αλλά και η Κοινή Γνώμη για ‘‘επηρεασμούς’’ που θίγουν το κύρος των Πανεπιστήμιων και του Υπουργείου Παιδείας. Το θέμα της διαδικασίας επιλογής προσώπων σε θέσεις ευθύνης και ιδιαίτερα στο χώρο των Πανεπιστημιακών Κλινικών και Εργαστηρίων πρέπει πρωτίστως να εμπνέεται από Αξιοκρατία!
Διονύσης Κ. Βώρος
Ομότιμος Καθηγητής Χειρουργικής ΕΚΠΑ, διευθυντής της Β' Χειρουργικής κλινικής στο Ντυνάν
