Για το τελευταίο βιβλίο της Αρουντάτι Ρόι η προτροπή «διαβάστε το» θα ήταν και η μόνη κριτική που δεν θα έμοιαζε φτωχή.
Η πολυβραβευμένη Ινδή συγγραφέας, πιο γενναία και πιο τολμηρή από ποτέ στο «Υπουργείο της Υπέρτατης Ευτυχίας» παραδίδει στον αναγνώστη ένα αντικειμενικό, σκληρό ψυχογράφημα της χώρας της, συνδέοντας το ιστορικό παρελθόν της με το εφιαλτικό παρόν της με τρόπο χειρουργικό.
Με θάρρος, ψυχραιμία κι αντικειμενικότητα καταπιάνεται με το φύλο, τη διαφορετικότητα, τη σεξουαλική βία, τα ωμά ξεσπάσματά της που ξεπαστρεύουν τον κοινωνικό ιστό κάθε μέρα που περνάει, μιλά για το περιθώριο και το δείχνει σχεδόν χειροπιαστό, περιγράφοντας τη ζωή μιας intersex που έκανε το νεκροταφείο σπίτι της.
Το βιβλίο έχει λάβει υμνητικές κριτικές σε Ευρώπη και Αμερική, ωστόσο για την Ινδία η Ρόι θα είναι πάντα μια αποσυνάγωγη, μια γυναίκα με μεγάλο στόμα, κάποια που με τα άρθρα της στοχοποιεί τη χώρα, απλώς επειδή υπογραμμίζει την παρακμή στην οποία βυθίζεται με τις ευλογίες των εκάστοτε κυβερνήσεών της.
Μιλά σπάνια, ωστόσο, σ' αυτή τη συνέντευξή της στο BBC -παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα-, με τη χαρακτηριστική της ηρεμία, ηρεμία που καμιά φορά παρεξηγείται για αποστασιοποίηση, δίνει το σοφό στίγμα της για όσα συμβαίνουν στη χώρα και τον κόσμο για το πρίσμα μέσα από το οποίο πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε πια, αν θέλουμε κάτι να αλλάξει.
«Στην Ινδία εδώ και καιρό κοιτάμε μια κοινωνία που μέσα από τη βία προσπαθεί να μετασχηματιστεί σε έθνος και όλοι οι υπόλοιποι είναι απλώς δευτέρας κατηγορίας πολίτες που προσπαθούν να επιβιώσουν».
«Η ομογενοποίηση των ανθρώπινων κοινωνιών μέσω των αγορών -να τρώμε τα ίδια πράγματα, να φοράμε τα ίδια ρούχα- δημιουργεί μια ψυχωτική ανάγκη να ανήκεις κάπου. Κάπως έτσι ο εθνικισμός γίνεται δρόμος μίας κατεύθυνσης, για όσους θέλουν να διαφοροποιηθούν. Με τον λάθος τρόπο».
«Πιστεύω ότι το φύλο είναι ένα πρίσμα. Μέχρι σήμερα μέσα από αυτό βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε τα πάντα. Και ίσως από αυτό πρέπει να ξεκινήσουμε. Η βία στην Ινδία είναι απερίγραπτη, τρομακτική, αυτό που είναι σήμερα. Όλοι ίσως παρακολουθήσατε τι συνέβη με τον βιασμό της μικρής Κασμίρ, το απίστευτο να υπάρχουν γυναίκες που υποστήριξαν τον βιαστή. Η πόλωση στην ινδική κοινωνία είναι τρομακτική, όπως και τα συνεπακόλουθά της».
«Στις ΗΠΑ έχουν έναν αποσυντονισμένο Τραμπ που όλοι οι θεσμοί -η εκπαίδευση, ο στρατός, οι πολιτικές δεξαμενές- προσπαθούν να τον αντιμετωπίσουν. Στην Ινδία είναι έτσι το σύστημα και οι ηγέτες της εκ βάθρων. Ας το δούμε, όμως, λίγο πιο βαθιά: έχουμε σχολικά βιβλία που συμπεριλαμβάνουν τον Χίτλερ μεταξύ των μεγάλων παγκόσμιων ηγετών».
«Στην Ινδία οποιοσδήποτε στέκεται επικριτικός ή εναντίον της παρούσας κυβέρνησης και δεν ανησυχεί ή δεν προβληματίζεται πρέπει να είναι ηλίθιος. Ναι, μια ζωή ακούω ότι μισώ την πατρίδα μου, ότι δεν αγαπώ το έθνος, αλλά κάτι που πρέπει να ξέρετε ότι δεν υπάρχει κανείς που να αγαπά στ' αλήθεια αυτή τη χώρα -τη μουσική, τις εικόνες της, τα τοπία της, τους ανθρώπους της- και να μην εναντιώνεται σ' αυτό που συμβαίνει».
σχόλια