Κολύμπι και χαλάρωση σε μια υπέροχη παραλία συνοδεία ενός δροσιστικού κοκτέιλ. Πεζοπορία με φίλους σε ένα καταπράσινο βουνό με υπέροχη θέα. Δείπνο με εκλεκτές γεύσεις μετά την πρώτη εξερεύνηση μιας πόλης που δεν έχεις ξαναδεί. Και το καλύτερο; Ζήτημα να ξόδεψες ένα σεντ από τα δικά σου χρήματα γι' αυτές τις εμπειρίες! Με δυο κουβέντες: πληρωμένες διακοπές!
Μια θετική επωδός της πανδημίας ήταν η διανομή τετραψήφιων προϋπολογισμών από μια σειρά καινοτόμες εταιρείες προκειμένου να γνωρίσουν οι εργαζόμενοί τους τον κόσμο.
Τα προνομιακά αυτά προγράμματα προέρχονται κυρίως από εταιρείες που σχετίζονται με ταξίδια. Οι υπάλληλοι της Airbnb λαμβάνουν κάθε χρόνο ταξιδιωτική πίστωση ύψους 2.000 δολαρίων (1.600 λιρών) και η Expedia πριμοδοτεί αντίστοιχα τους υπαλλήλους της με 1.250 έως 1.750 δολάρια ετησίως. Τώρα, όλο και περισσότερες επιχειρήσεις σε όλους τους κλάδους ακολουθούν το παράδειγμά τους. Η εταιρεία εφαρμογών προγραμματισμού Calendly προσφέρει ετήσιο επίδομα διακοπών ύψους 1.000 δολαρίων για ξενοδοχεία, αεροπορικά εισιτήρια και ενοικιάσεις αυτοκινήτων – αντίστοιχα η εταιρεία λογισμικού Bamboo HR διαθέτει αυτό που αποκαλεί «διακοπές επ’ αμοιβή» μέσω ενός ετήσιου επιδόματος 2.000 δολαρίων.
Ο Michael König, ανώτερος λέκτορας στο τμήμα Στρατηγικής και Καινοτομίας του Πανεπιστημίου Οικονομικών και Επιχειρήσεων της Βιέννης, αποδίδει την αυξητική αυτή τάση στην αβέβαιη κατάσταση της αγοράς εργασίας ενόψει νέων πιθανών οικονομικών κρίσεων.
Οι επιχειρήσεις που προσφέρουν αυτά τα επιπλέον κίνητρα μπορούν να προσελκύσουν και να διατηρήσουν τα ταλέντα που χρειάζονται. «Οι εργοδότες μπορούν να το χρησιμοποιήσουν αυτό έξυπνα στη στρατηγική του employer-branding», λέει ο König. «Το μήνυμα είναι ότι νοιάζονται πραγματικά για την ευημερία του εργατικού τους δυναμικού κι αυτό σίγουρα ωφελεί μακροπρόθεσμα».
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για εταιρείες που προσπαθούν να προσλάβουν και να διατηρήσουν εργαζομένους, λέει ο Cary Cooper, καθηγητής Οργανωτικής Ψυχολογίας και Υγείας στην Alliance Manchester Business School. «Στο Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, μετά τη φυγή αρκετών εργαζομένων από την Ανατολική Ευρώπη λόγω του Brexit, οι εργοδότες δυσκολεύονται να προσλάβουν προσωπικό σε ορισμένους τομείς και εξετάζουν διάφορα έξτρα κίνητρα σαν αυτό».
Και ενώ πρόκειται για μια παγκόσμια τάση, τα ταξιδιωτικά προνόμια μπορεί να είναι ιδιαίτερα ελκυστικά για τους εργαζόμενους στις ΗΠΑ, όπου οι πληρωμένες διακοπές δεν είναι θεσμοθετημένες και το 46% των εργαζομένων που λαμβάνουν άδεια με αποδοχές δεν την εκμεταλλεύονται όλη. «Πολλές επιχειρήσεις παρέχουν εξαρχής πολύ περιορισμένο επιτρεπόμενο χρόνο διακοπών, θα μπορούσαν οπότε να προσελκύσουν και να διατηρήσουν προσωπικό επιμηκύνοντας τον χρόνο των πληρωμένων διακοπών τους. Στο εργοδοτικό πλαίσιο των ΗΠΑ, οι δαπάνες αυτές είναι πιθανό να απευθύνονται στο "αναγκαίο" επαγγελματικό προσωπικό ως ένα ακόμα προνόμιο», συνεχίζει ο Cooper.
«Η κατακόρυφη αύξηση του κόστους ζωής και η άνοδος του πληθωρισμού παγκοσμίως καθιστούν τις διακοπές πραγματική πολυτέλεια. Οι εταιρείες που προσφέρουν πληρωμένα έξοδα διακοπών αντιμετωπίζουν αυτό το ζήτημα άμεσα», λέει ο König. Πρόκειται έπειτα για μια έξυπνη επιχειρηματική λογική: «Σε πολλές χώρες, τα έξοδα αυτά εκπίπτουν επίσης από τη φορολογία, έτσι το καθαρό όφελος μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερο από μια αύξηση μισθού, τόσο για τον εργαζόμενο όσο και για τον εργοδότη».
Αυτά τα κίνητρα μπορεί να φαίνονται σαν μια win-win κίνηση και για τα δύο μέρη, ωστόσο η Paula Allen, αντιπρόεδρος έρευνας και συνολικής ευημερίας στην TELUS Health που εδρεύει στο Τορόντο, λέει ότι αυτά τα προνόμια μπορεί να είναι ακόμα πολυτιμότερα για ορισμένες κατηγορίες εργαζόμενων.
«Για εργαζόμενους γονείς ή φροντιστές, τα ταξίδια μπορεί να μην είναι εφικτά. Σε αυτή την περίπτωση, η εργοδοσία θα πρέπει να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις», λέει. Καθώς οι ανησυχίες για τη βιωσιμότητα των αεροπορικών ταξιδιών επανέρχονται, η Allen λέει ότι οι εταιρείες θα πρέπει επίσης να σκεφτούν πώς θα εξισορροπήσουν την προσφορά δωρεάν ταξιδιωτικών προνομίων, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη το κλιματικό τους αποτύπωμα.
Ο Allen συμπληρώνει ότι τα οικονομικά κίνητρα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σαν «τσιρότο» για την αντιμετώπιση μεγαλύτερων ζητημάτων. «Αυτά τα προνόμια δεν αντικαθιστούν την ανάγκη για την προώθηση της ευημερίας στον χώρο εργασίας. Εάν ένας εργασιακός χώρος δεν εμπνέει ασφάλεια, η πρόσθετη οικονομική στήριξη από μόνη της δεν βοηθά», λέει.
Προχωρώντας ωστόσο παραπέρα, η Allen πιστεύει ότι θα συνεχίσουμε να βλέπουμε τις εταιρείες να υιοθετούν αυτή την τάση σε κάποια μορφή. «Με την αύξηση των ψηφιακών νομάδων και των πολιτικών work-away εντός των εταιρειών που επιτρέπουν στους εργαζόμενους να εργάζονται από διαφορετικά μέρη του κόσμου, υπάρχει σαφώς μια τάση του εργατικού δυναμικού να ταξιδεύει», θα πει. Σε γενικές γραμμές, προσθέτει, «οι εργοδότες θα εστιάζουν ολοένα περισσότερο στην υποστήριξη της οικονομικής ευημερίας και θα συνδέουν στενότερα την οικονομική με την ψυχική ευημερία».
Η König συμφωνεί μαζί της. «Η όλη ιδέα του περιεχομένου ενός μισθολογικού πακέτου πρόκειται να αλλάξει», λέει. «Οι πληρωμένες διακοπές, η υποστήριξη της υγειονομικής περίθαλψης, η διά βίου επιμόρφωση και άλλες παροχές θα αποκτήσουν πολύ μεγαλύτερη σημασία».
ΠΗΓΗ: BBC,com