Ο Ερντογάν χρησιμοποιεί όλα τα κόλπα του απολυταρχισμού για να επιτύχει την επανεκλογή του, γράφει ο Paul Taylor στο POLITICO, επισημαίνοντας ότι ο Τούρκος ηγέτης είναι διατεθειμένος να μεταχειριστεί κάθε τρόπο προκειμένου να μην υποχρεωθεί να απομακρυνθεί από την εξουσία. Και αυτό υποδεικνύει ακόμη και πόλεμο.
Σύμφωνα με το «Politico» ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σέρνει τώρα τη χώρα του προς έναν αχρείαστο πόλεμο και χειραγωγεί τα δικαστήρια εναντίον των αντιπάλων του.
Πρόκειται για μια αδίστακτη προσπάθεια του Ερντογάν να προσκολληθεί στην εξουσία το 2023 , την εκατονταετηρίδα της Τουρκικής Δημοκρατίας, και ας ελπίσουμε ότι θα αποτύχει, αναφέρει το «Politico».
Οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία υπό κανονικές συνθήκες θα διεξαχθούν στις 23 Ιουνίου, αν δεν υπάρξει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Για πρώτη φορά από τότε που το συντηρητικό, ισλαμιστικής απόχρωσης Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Ερντογάν ήρθε στην εξουσία το 2002, υπάρχει σοβαρή προοπτική πολιτικής αλλαγής, υποστηρίζει το «Politico» και συνεχίζει:
«Ο πληθωρισμός ξεπερνάει το 80% ετησίως, η τουρκική λίρα έχει πέσει κατακόρυφα έναντι του δολαρίου και η δημοτικότητα της κυβέρνησης έχει βυθιστεί όσο αυξάνονται οι οικονομικές δυσκολίες. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο Ερντογάν , ο οποίος κυβερνά με όλο και πιο αυταρχικό τρόπο μετά την τροποποίηση του συντάγματος βρίσκεται σε σοβαρό πολιτικό πρόβλημα, με το AKP να λαμβάνει μόλις και μετά βίας το 30% της υποστήριξης. Φυσικά, η απάντησή του ήταν χαρακτηριστικά βίαιη τόσο στο εσωτερικό όσο και στο διεθνές μέτωπο.
Παρά την αντίθεση τόσο της Ουάσινγκτον όσο και της Μόσχας, ο Ερντογάν διατυμπάνισε τις προετοιμασίες για την αποστολή αρμάτων μάχης στη Συρία, επιδιώκοντας να εκτοπίσει τις κουρδικές πολιτοφυλακές που έχουν συμμαχήσει με τη Δύση στη μάχη κατά των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους. Φαίνεται αποφασισμένος να ολοκληρώσει μια νεκρή ζώνη στην άλλη πλευρά των νότιων συνόρων της Τουρκίας. Εν τω μεταξύ, ο Τούρκος πρόεδρος απειλεί επίσης να πλήξει τη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ Ελλάδα εν μέσω κατασκευασμένων διαφορών σχετικά με τις γεωτρήσεις φυσικού αερίου, την Κύπρο και την υποτιθέμενη "στρατιωτικοποίηση" των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, αν και το διεθνές οικονομικό και πολιτικό κόστος οποιασδήποτε τέτοιας ενέργειας την καθιστά εξαιρετικά απίθανη».
Στη συνέχεια το άρθρο αναφέρεται στον διαμεσολαβητικό ρόλο που επιχειρεί ο «σουλτάνος» να παίξει μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, ενώ δεν παραλείπει να αναφερθεί και στις πρόσφατες εξελίξεις με την απόφαση της τουρκικής δικαιοσύνης για τον Ιμάμογλου.
«Ο Τούρκος πρόεδρος χρησιμοποίησε ένα σύστημα δικαιοσύνης που δεν φημίζεται ακριβώς για την ανεξαρτησία του για να προσπαθήσει να αποκλείσει τους πιο ισχυρούς δυνητικούς αμφισβητίες του. Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου - ένα δημοφιλές πρόσωπο του κοσμικού κεντροαριστερού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), ο οποίος θα μπορούσε να είναι ένας ενωτικός προεδρικός υποψήφιος της αντιπολίτευσης - μόλις καταδικάστηκε σε περισσότερα από δύο χρόνια φυλάκισης και του απαγορεύτηκε η άσκηση δημόσιων καθηκόντων για "προσβολή δημόσιων λειτουργών". Προς το παρόν, η απόφαση έχει ανασταλεί εν αναμονή των εφέσεων, αλλά ο Ερντογάν μπορεί να προσπαθήσει να επισπεύσει τη δικαστική διαδικασία, ώστε να απαγορευτεί στον αντίπαλό του να θέσει υποψηφιότητα», αναφέρει το «Politico».
Το κουρδικό κόμμα
Σχετικά με τον τρόπο που λειτουργεί η Δικαιοσύνη στην Τουρκία στο άρθρο συμπληρώνεται πως επίσης περισσότεροι από 100 πολιτικοί του κύριου φιλοκουρδικού Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP) παραμένουν «υπό διωγμό» για φερόμενα αδικήματα τρομοκρατίας, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει στην απαγόρευση του κινήματος.
Αυτό όμως όπως η Lifo έχει αναλύσει σε προηγούμενο άρθρο θα ήταν κομβικό για τις εκλογές καθώς το κουρδικό κόμμα δύναται να παίξει καταλυτικό ρόλο, κάτι που επιβεβαιώνει και η ανάλυση του «Politico» υπογραμμίζοντας πως το HDP «θα μπορούσε να αναδειχθεί σε σπουδαίο παράγοντα εάν - όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις - ούτε το ΑΚΡ ούτε η αντιπολίτευση κερδίσουν την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο».
«Ωστόσο, μένει να φανεί πόσο μακριά είναι διατεθειμένος να φτάσει αυτή τη φορά όσον αφορά την πραγματική στρατιωτική δράση για να παίξει το εθνικιστικό χαρτί στον αγώνα του για επανεκλογή» τονίζεται.
«Ενώ η κοινή γνώμη είναι έντονα εθνικιστική στην Τουρκία, μια χερσαία εισβολή στη Συρία που θα προκαλούσε την αντίδραση των ΗΠΑ ή της Ρωσίας και θα ανάγκαζε την Άγκυρα να υποχωρήσει, θα μπορούσε να του γυρίσει μπούμερανγκ - όπως θα μπορούσε να του γυρίσει μπούμερανγκ και η ωμή χρήση του δικαστικού συστήματος για να παραμερίσει την αντιπολίτευση. Από την άλλη πλευρά, μια περιορισμένη διασυνοριακή επιχείρηση με λίγες τουρκικές απώλειες θα μπορούσε πράγματι να γίνει αποδεκτή από τους ψηφοφόρους, με τον ίδιο τρόπο που τα τακτικά χτυπήματα του Ισραήλ στη Γάζα σε αντίποινα για τις επιθέσεις με ρουκέτες της παλαιστινιακής Χαμάς θεωρούνται αστυνομικές επιχειρήσεις και όχι πόλεμοι. Οι επόμενοι μήνες θα είναι λοιπόν γεμάτοι πολεμικές χειρονομίες, όχι μόνο για να σηματοδοτηθεί η 100ή επέτειος από την ίδρυση μιας σύγχρονης, κοσμικής δημοκρατίας από τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ πάνω στις στάχτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο Ερντογάν θα θελήσει να προβάλει την αποκαταστημένη ισχύ της Τουρκίας σε έναν πολυπολικό κόσμο όπου οι μεσαίου μεγέθους δυνάμεις μπορούν να ασκούν μεγαλύτερη επιρροή, καθώς οι ΗΠΑ και η Ρωσία είναι λιγότερο πρόθυμες ή ικανές να ενεργούν ως παγκόσμιοι αστυνόμοι (…) Η Ευρωπαϊκή Ένωση, δυστυχώς, είναι πιθανό να είναι μάλλον θεατής παρά δύναμη μετριοπάθειας ή αλλαγής. Η Ένωση είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας, αλλά έχει χάσει την επιρροή της στην Άγκυρα, καθώς η επί μακρόν διαδικασία ένταξης της χώρας στην ΕΕ είναι θνησιγενής, και οι Βρυξέλλες πρέπει να εξαγοράζουν τακτικά την Τουρκία με βοήθεια για να κρατήσει σχεδόν 4 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες στο έδαφός της αντί να τους αφήσει να πλημμυρίσουν στην Ελλάδα. Η Δύση αναμφίβολα θα ανακουφιστεί αν δει την πλάτη του Ερντογάν. Αλλά οι κυβερνήσεις αντισταθμίζοντας τα στοιχήματά τους, διατηρούν ανοιχτές τις γραμμές επικοινωνίας με τον ισχυρό άνδρα στον Βόσπορο και προσφέρουν καταθλιπτικά λίγη δημόσια βοήθεια στην αντιπολίτευση, ακόμη και όταν προσεύχονται σιωπηλά για μια πιο μετριοπαθή, φιλοδυτική Τουρκία τον ερχόμενο Ιούνιο» καταλήγει το άρθρο.
Η φράση του Ερντογάν «τελευταία φορά»
Πάντως ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μίλησε σήμερα σε συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη , όπου ανακοινώθηκαν τα στοιχεία του εξωτερικού εμπορίου για το 2022. Σε μια αποστροφή του λόγου του χρησιμοποίησε την φράση «για τελευταία φορά» δίνοντας αυτομάτως το έναυσμα για ποικίλα σχόλια σχετικά με το πολίτικό του μέλλον.
Στη δήλωσή του, ο Ερντογάν χρησιμοποίησε τη φράση «για τελευταία φορά» ενώ ζήτησε εκλογική υποστήριξη. Στη συνέχεια, πάντως διευκρίνισε πως εννοούσε για τελευταία φορά αυτόν τον αιώνα, δηλαδή την 100ετία από την ίδρυση της τουρκικής Δημοκρατίας. «Ερχόμαστε στις εκλογές το 2023 για τελευταία φορά στον Τουρκικό Αιώνα, το λέω για αυτόν (σ.σ. τον αιώνα). Λειτουργώ με αυτό το συναίσθημα όταν ζητάω υποστήριξη», τόνισε
Αξίζει να σημειωθεί πως συνεχίζοντας την πάγια τακτική του ο Ερντογάν διαφήμισε εκ νέου το «sucess storyω της Τουρκίας με διπλή αναφορά. Αρχικά με ανάρτηση στο twitter για τις εξαγωγές και κατόπιν με δηλώσεις σε ξενοδοχείο στο Σισλί, όπου ανακοινώθηκαν τα στοιχεία του εξωτερικού εμπορίου για το 2022. «Παρά τις παγκόσμιες αντιξοότητες, οι εξαγωγές μας το 2022 αυξήθηκαν κατά 12,9% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος και έφτασαν τα 254,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε ότι η Τουρκία θα πάρει τη θέση της μεταξύ των 10 κορυφαίων εξαγωγικών χωρών στον κόσμο», είπε χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων στο ξενοδοχείο.
Mal ve hizmet ihracatında yazdığımız başarı hikâyesiyle büyük bir ihracat ekonomisini hep birlikte oluşturduk.
— Recep Tayyip Erdoğan (@RTErdogan) January 2, 2023
Üzerinde “made in Türkiye” yazan ürünleri zorlu şartlara rağmen dünyanın dört bir yanına ulaştıran tüm ihracatçılarımıza teşekkür ediyorum. pic.twitter.com/I1eHCBZP2P
