☛ «Εξέγερση κατά των ελίτ» λεγόταν το άρθρο του Νικόλα Σεβαστάκη και σ' αυτό τόνιζε: «Το τωρινό σοκ της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ ας ενταχθεί στο κύμα γενικευμένης εχθρότητας προς τις "κανονικές" κυβερνήσεις, τις παραδοσιακές ολιγαρχίες και τις ισορροπίες που είχαμε συνηθίσει».
«Εξέγερση εναντίον των ελίτ, στηρίζοντας έναν από τους μεγαλύτερους πλουτοκράτες;» αναρωτήθηκε στα σχόλια ο/η Mizuno. «Ο Τραμπ είναι το κεφάλαιο, δεν είναι απλώς εντεταλμένος εκπρόσωπός του. Στη συγκεκριμένη συγκυρία στις ΗΠΑ, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου έχουν καταστεί τόσο ανεπαρκείς, που το ίδιο το κεφάλαιο παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. Και πείθει το καταληστευμένο προλεταριάτο ότι πολιτική και οικονομία είναι ξεχωριστά πράγματα και ότι ένας "αμόλυντος" πολιτικά, πάμπλουτος επιχειρηματίας είναι καλύτερος από έναν μολυσμένο πολιτικό. Κατανοητή η ανάγκη εξέγερσης του κόσμου απέναντι σε αυτήν τη σαπίλα, παντελώς ακατανόητη η εμπιστοσύνη στην πλουτοκρατία».
☛ «Ο κόσμος αλλάζει – τόσο το καλύτερο!» λεγόταν το άρθρο του Θοδωρή Αντωνόπουλου στο LIFO.gr με αφορμή την εκλογή του Τραμπ στις ΗΠΑ.
«Θοδωρή μου, από τα καλύτερά σου ή, ίσως, το καλύτερο!» σχολίασε ο Λέγε. «Προσωπικά, την εκλογή Τραμπ τη βλέπω θετικά. Ο νεομεσαίωνας που επιβλήθηκε στην ανθρωπότητα πραγματικά φτάνει στο τέλος. Όλο και μεγαλύτερες μάζες μπορούν να δούνε το τέρας που αναθρέψαμε (είτε ένοχα, είτε συνένοχα, είτε δειλά, είτε σιωπώντας και σώζοντας τα τομάρια μας οι γελοίοι). Μόνο θετικά μπορεί πλέον να δει κανείς τη μεθεπόμενη μέρα, η επόμενη θα ερχόταν αναπόφευκτα».
«Ωραία ανάλυση» έγραψε ο tktk. «Αλλά το ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί έχουν μισθό 500 δολάρια είναι απλώς μια λαϊκίστικη μπούρδα της Λόρι Άντερσον για να ενισχύσει το επιχείρημά της. Με τέτοιες ανακρίβειες βγήκαν και το Brexit και ο Τραμπ. Η αλήθεια είναι ότι οι Αμερικανοί, στη συντριπτική τους πλειονότητά, είναι απ' τους πλουσιότερους πολίτες του κόσμου, αλλά φυσικά υπάρχουν φτωχοί, παραπεταμένοι κ.λπ. και η κατάσταση χρειάζεται βελτίωση. Ο λαϊκισμός και τα ψεύδη που διαδίδονται στο Ίντερνετ είναι ο μεγάλος εχθρός της ανθρωπότητας. Πόσο μάλλον για εμάς, που ζούμε σε χώρα που ψεκάζεται, σκίζει μνημόνια και προσκυνάει παντόφλες».
☛ Ανταπόκριση της επόμενης ημέρας απ' την Πενσιλβάνια μάς έστειλε η Λένα Φουτσιτζή που ζει εκεί τα τελευταία χρόνια. (Έχει τίτλο «Έβλεπα τον Τραμπ να κερδίζει, αλλά δεν το έβλεπα» και μπορείτε να τη διαβάσετε οnline.)
Να μερικά απ' τα σχόλια που μας ήρθαν σχετικά:
«Επί μήνες τώρα παρακολουθούσαμε αποσβολωμένοι αυτό το τσίρκουλο που καταχρηστικά ονομάστηκε Αμερικανικές Εκλογές 2016 –ο όρος "freak show" θα ήταν καταλληλότερος–, κατά το οποίο μια ολόκληρη χώρα καλούνταν να ψηφίσει με κυρίαρχο πολιτικό κριτήριο... "the lesser of two evils". Απορώ πώς δεν μετανάστευσαν μαζικά οι Αμερικανοί στο Μεξικό ή στην Μποτσουάνα μετά από αυτό που βίωσαν. Η κορύφωση του δράματος ήρθε με τη νίκη Τραμπ, που στη δική μου συνείδηση έχει πλέον καταγραφεί ως η πτώση του δυτικού πολιτισμού και επίσημα πλέον. Δεν θέλει και πολλή ανάλυση, τα πράγματα είναι απλά. Το σύστημα δεν λειτουργεί για κανέναν κι έχουμε άνοδο του φασισμού παντού. Οπότε, παρακαλώ προσδεθείτε, it's going to be a bumpy ride». (to vourlo)
«Εκτός των άλλων, εγώ πιστεύω ότι έπαιξε ρόλο και ο μισογυνισμός. Η Χίλαρι παρουσιάστηκε ως σκοτεινή και άνθρωπος του κατεστημένου, πράγμα που δεν είχε ειπωθεί για τον υιό Μπους όταν ήταν υποψήφιος. Η φιλοδοξία της επίσης τονιζόταν ως κάτι πολύ αρνητικό. Σε έναν άντρα επιτρέπεται να είναι φιλόδοξος. Μια φιλόδοξη γυναίκα είναι ύποπτη και ανεπιθύμητη. Και ενώ όσα λέγονταν για τον Τραμπ ήταν ακριβή, πολλά από αυτά που κυκλοφορούσαν γι' αυτήν στα σόσιαλ μίντια ήταν από ανακριβή μέχρι θεωρίες συνωμοσίας». (northern light)
«Σε μια χώρα όπου ο ανταγωνισμός, το σκληρό παιχνίδι (π.χ. σπορ), η ισχύς, η προδιάθεση να κερδίσεις γενικά, βρίσκονται στο κέντρο της ζωής, όποιος μοιάζει ξενέρωτος και αδύναμος έχει χάσει απ' την αρχή, πόσο μάλλον στην πολιτική. Και μεταξύ μας τώρα: τι άσχημα ντυμένη που ήταν, ούτε επίτηδες να το έκανε, για να μοιάζει αδύναμη. Εμάς μπορεί να μας συγκίνησαν τα λευκά και η αναφορά στις σουφραζέτες. Όμως οι Αμερικανοί δεν γουστάρουν ο/η υποψήφιος να φαίνεται αδύναμος ή λαπάς. Θυμηθείτε πώς ήταν ντυμένη η κατά τα άλλα βλαμμένη Σάρα Πέιλιν – δεν μιλάω για τις σέξι εμφανίσεις, αλλά για την ισχύ που απέπνεαν. Ευτυχώς, ο Ομπάμα ήταν πολύ πιο κουλ και μάγκας στο στυλ του από την Πέιλιν. Και όχι μόνο κουλ, αλλά σούπερ κουλ, με ένα πολύ δικό του στυλ. Τη Χίλαρι (ειδικά προς το τέλος) φαίνεται πως τη συμβούλεψαν να ντυθεί έτσι που να μοιάζει γλυκιά, και αυτό μάλλον την έβλαψε. Πήγε μάλλον στο άλλο άκρο (για να μη φαίνεται bitch). Γενικά, είναι πολύ δύσκολη η θέση μιας γυναίκας υποψηφίου σε αυτό το θέμα». (Ashton Heston III)
