Είναι κακό που είμαστε κολλημένοι όλη μέρα σε μια οθόνη;

Είναι κακό που είμαστε κολλημένοι όλη μέρα σε μια οθόνη; Facebook Twitter
0

Στο προηγούμενο τεύχος, η Μαρία Παππά μάς σύστησε τον Νeil, τον Έλληνα εξερευνητή από το μέλλον (το κουκλάκι υψηλής τεχνολογίας που κατασκευάστηκε από μια ομάδα Ελλήνων δημιουργών).

Από τα σχόλια για το άρθρο στο LIFO.gr ξεκίνησε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για την τεχνολογία. «Ωραίες οι καινοτομίες, αλλά δεν παύει να είναι ένα ακόμα παράδειγμα του πώς η τεχνολογία υποκαθιστά τις ανθρώπινες σχέσεις» έγραψε ο Νέος. «Έτσι έχει γίνει η ζωή μας, σίγουρα, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το γεγονός ότι πια ασχολούμαστε περισσότερο με μια οθόνη ή ένα gadget παρά με τον συνάνθρωπο ή το παιδί μας. Υποτίθεται, π.χ., ότι και τα κινητά στα παιδιά τα δίνουμε για ασφάλεια, για να ξέρουμε πού βρίσκονται κ.λπ., κ.λπ. Έχεις δει τα σημερινά παιδιά, που στην πλειονότητά τους είναι κολλημένα στην οθόνη;»

«Ένα gadget μπορεί να βοηθήσει έναν γονέα κι ένα παιδί να εξερευνήσουν δεξιότητες του δεύτερου, που είτε δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι έχει είτε δεν θα ήξεραν πώς να τις ανιχνεύσουν» απάντησε ο/η επιπλέω. «Κι εμένα οι γονείς μου με κατηγορούν ότι είμαι πολλές ώρες πάνω από το κινητό ή από μια οθόνη (30+ είμαι, αλλά συγκατοικούμε), όμως δεν καταλαβαίνουν ότι εκεί μέσα πλέον είναι η εφημερίδα μου, η ατζέντα μου, το λογοτεχνικό βιβλίο, η επιστημονική βιβλιογραφία, τα επαγγελματικά έγγραφα, η επικοινωνία με τους φίλους μου (που βρίσκονται μακριά και αλλιώς θα μιλούσαμε από το τηλέφωνο ή με γράμματα!), οι ταινίες μου, η μουσική μου. Είναι λίγο περίεργο, γιατί σε ένα μόνο μέσο συγκεντρώνονται τόσο διαφορετικές δραστηριότητες της καθημερινότητας και κάποιος που σε παρατηρεί δεν μπορεί να καταλάβει με τι ασχολείσαι».

«Μια απορία για τον Neil» έγραψε ο/η Paris1980. «Θα μπορεί να ενημερώνει τη βάση δεδομένων μόνος του, σύμφωνα με τα ενδιαφέροντα κάθε παιδιού; Για παράδειγμα, σε περίπτωση που ένα παιδί ενδιαφέρεται για την αστρονομία, ο Neil θα αλιεύει άρθρα σε γλώσσα κατανοητή από τα παιδιά και θα τα αποθηκεύει προς χρήση;»

«Ναι, μπορεί να ενημερώνεται με βάση τα ενδιαφέροντα του παιδιού και να του δίνει ανάλογα wikis» απάντησε η συντάκτρια του άρθρου.


Κριτική για την παράσταση Δον Ζουάν του Μιχαήλ Μαρμαρινού έκανε η Λουίζα Αρκουμανέα και ο/η Mizuno σχολίασε: «Χαίρομαι πολύ που στη LifΟ υπάρχει κριτική θεάτρου τεκμηριωμένη και αναλυτική, και όχι αποθεωτική –με το αζημίωτο–, όπως σε πολλά από τα έντυπα και τα ηλεκτρονικά μέσα». «Επιτέλους, κριτική θεάτρου που λέει τα πράγματα όπως πρέπει!» πρόσθεσε ο Untitled.
Και τέλος, ο/η και όμως γυρίζει έγραψε για την παράσταση: «Τα γνωστά άγονα τερτίπια, συν τα απαράδεκτα μικρόφωνα για σκηνές αυτού του επιπέδου».


☛ «Ζούμε την εποχή όπου υπεύθυνοι γραφιάδες μπορούν να καταλήξουν υποαπασχολούμενα τρολ σε σκιώδη μεταπρατικά sites για να επιβιώσουν» έγραψε στη στήλη του ο Δημήτρης Πολιτάκης, αναλύοντας την κατάσταση στα μίντια σήμερα.

«Οι άνθρωποι δεν άλλαξαν, η ανθρώπινη φύση είναι ίδια και θα συνεχίσει να είναι ίδια στο διηνεκές» σχολίασε το σαλιγκάρι. «Επίσης, οι άνθρωποι δεν είναι πλασμένοι να ζουν ειρηνικά με τη σοσιαλιστική ή τη χριστιανική έννοια, δηλαδή αγαπιόμαστε όλοι ή είμαστε όλοι ίσοι και τριαλαριλαρό. Είναι πλασμένοι να ζουν ειρηνικά μόνο εφόσον δεν αισθάνονται παρίες και η ομάδα στην οποία ανήκουν εντάσσεται στο σύνολο, με την προϋπόθεση ότι η Δικαιοσύνη είναι παρούσα και δεν κλείνει τα μάτια με την πρόφαση π.χ. της ισότητας. ΥΓ.: Η φιλοσοφία ξεστραβώνει, όμως προσοχή: η θρησκεία δεν είναι φιλοσοφία».

Ο Chorizo έδωσε τη δική του απάντηση στο ερώτημα «Τι μπορούν να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι όταν δεν τους επιτρέπεται πια να αμείβονται στοιχειωδώς σε μέσα με στοιχειώδη επαγγελματικά κριτήρια;»: «Θα χρειαστεί να εφεύρουν οι ίδιοι το μέσο που οραματίζονται, και να πείσουν τους αναγνώστες για τη χρησιμότητά του. Δεν υπάρχει υποκατάστατο για τη δημιουργικότητα. Όποιος δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να δημιουργήσει τη θέση εργασίας του, απλώς περιμένει κάποιον άλλον να το κάνει γι' αυτόν».


Δέκα Έλληνες έφηβοι αξιολόγησαν τα social media στο προηγούμενο τεύχος μας στο ρεπορτάζ του M. Hulot, εξηγώντας ποια χρησιμοποιούν και ποια θεωρούν απολύτως βαρετά.

«Νομίζω ότι το Viber και το WhatsΑpp κακώς τα θεωρούμε μέσα κοινωνικής δικτύωσης» σχολίασε ο Poet_of_Silence. «Κάνεις ό,τι κάνεις και με το κινητό σου, απλώς στέλνεις και καμιά φατσούλα. Και χρησιμοποιείς τον τηλεφωνικό κατάλογο ονομάτων που υπάρχει ήδη στο κινητό σου. Αν είναι έτσι, και το κινητό το ίδιο είναι μέσο κοινωνικής δικτύωσης».

«Πάντως, όταν πιάσει το WeChat στην Ευρώπη, εκεί να δεις κόλλημα. Θα αντικαταστήσει σχεδόν τα μισά που υπάρχουν στη λίστα» υποστήριξε ο St Beijinger, ενώ η Nayia πρόσθεσε το δικό της αγαπημένο: «Λατρεύω το Pinterest! Έχω φτιάξει το μισό σπίτι μου με DIY ιδέες από αυτό:)».

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ