☛Για το παντοδύναμο τουριστικό σάιτ που κινεί τα νήματα του τουρισμού και ανεβοκατεβάζει επιχειρήσεις έγραψε ο Θεόφιλος Δουμάνης στο άρθρο του «Δέσμιοι του TripAdvisor».
Η Sofiaskg έγραψε τη δική της εμπειρία: «Πέρσι αποφασίσαμε να πάμε στο παραθαλάσσιο Πήλιο για λίγες μέρες. Το ξενοδοχείο που βρήκαμε είχε παροχές 5αστερου και βαθμολογία 9 από χρηστές από Ευρώπη μέχρι Κίνα . Το τι συναντήσαμε όταν φτάσαμε ξεπερνάει τα όρια της φαντασίας – η λέξη “στάβλος” είναι κομπλιμέντο. Εννοείται ότι ο τύπος έβαζε γνωστούς να βαθμολογούν. Πάλι καλά που είχαμε κλείσει μέσω πρακτορείου και πήραμε μερικά χρήματα πίσω».
«Εννοείται ότι χρησιμοποιούμε την κρίση μας και τη λογική μας όταν διαβάζουμε τα επιχειρήματα των σχολιαστών» πρόσθεσε η Dinay. «Για παράδειγμα, όταν έκλεινα για Βενετία, ένας σχολιαστής είχε δώσει κακή βαθμολόγηση στο (πολύ καλό, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων) ξενοδοχείο γιατί είχε δίπλα ένα ωδείο και τον ενοχλούσε... Όταν γράφω κριτικές, προσπαθώ να είμαι πολύ συγκεκριμένη για τις τιμές, τον αριθμό του δωματίου, το φαγητό. Πάντως, έχω κάνει πάνω από 20 κρατήσεις σε όλη την Ευρώπη χρησιμοποιώντας το ΤripΑdvisor και ούτε μια φορά δεν το μετάνιωσα».
Ο Faceless σχολίασε: «Πετάς το 10% των καλύτερων κριτικών, το 10 % των χειρότερων, συνδυάζεις με το booking.com και έχεις πλήρη εικόνα. Οι κακόβουλες νομίζω ότι είναι προφανείς. Είχα παραθερίσει κάποτε σε πολύ καλό ξενοδοχείο του Βόρειου Αιγαίου κι ένας μπαγλαμάς είχε γράψει ότι τα σεντόνια ήταν κατουρημένα! Ε, sorry, δηλαδή αλλά αν πάρεις υπόψη σου τέτοια κριτική...».
Τέλος,ο/ηTess of the d’Urbervilles έγραψε: «Είναι κοινό μυστικό η χειραγώγηση των reviews είτε με α) προσθήκη ψεύτικων, είτε με β) προσθήκη υποτιμητικών για ανταγωνιστική επιχείρηση, είτε με γ) “κατέβασμα” κακών κριτικών – αν έχεις την ξενοδοχειάρα, εννοείται ότι έχεις και τις διασυνδέσεις με την Ελληνίδα εκπρόσωπο στο Λονδίνο. (Ένας άλλος τρόπος να κατέβει μια κακή κριτική είναι να μιλήσεις με τον ίδιο τον πελάτη και να του ζητήσεις να την κατεβάσει, με αντάλλαγμα δωρεάν διακοπές στην ίδια ξενοδοχειάρα). Αρκεί μόνο να αναλογιστεί κάποιος που γνωρίζει τον χώρο πώς, με τόσο πολλά σκόπιμα overbookings καθημερινά –όχι μια φορά μέσα στη σεζόν–, κάποια ξενοδοχεία έχουν μονάχα 1-2 αρνητικές κριτικές που αφορούν το overbooking. Και άλλες 2-3 κακές που αφορούν άλλους λόγους δυσαρέσκειας. Το ΤripΑdvisor αξίζει να το διαβάσεις για τις κακές κριτικές – τα όμορφα τα βλέπεις στις φωτογραφίες, στις διαφημιστικές καταχωρίσεις και όπου να ’ναι. Το τι να περιμένεις, όμως, το βλέπεις μόνο από τις κακές και αποφασίζεις ξεσκαρτάροντας τις κακόβουλες, τους μυγιάγγιχτους και τους ταξιδεμένους. Επίσης, η απάντηση της επιχείρησης σε κακά σχόλια παίζει ρόλο: το ύφος, το επίπεδο, το λεξιλόγιο, η χρήση της γλώσσας που χρησιμοποιεί ο εκάστοτε εκπρόσωπος (ή, ακριβέστερα, κάποια γραμματέας). Όλα μαρτυρούν –χωρίς το μακιγιάζ του μάρκετινγκ– την πραγματική εμπειρία στην κάθε επιχείρηση. Είναι πολλά τα λεφτά…».
☛Με αφορμή τη συνέντευξη του Περικλή Κοροβέση στη στήλη «Οι Αθηναίοι» λάβαμε την εξής επιστολή από τον Γιώργο Παπ.: «Ήθελα να σας συγχαρώ για τη στήλη σας με τους Αθηναίους, όπου κάθε εβδομάδα ένας ενδιαφέρων άνθρωπος αφηγείται τη ζωή του. Παρότι τις συνεντεύξεις φαντάζομαι πως δεν τις παίρνει κάθε φορά ο ίδιος δημοσιογράφος, η στήλη έχει μια καθησυχαστική συνοχή αλλά και μεγάλη ιστορική αξία. Για παράδειγμα, η αφήγηση της ζωής του Κοροβέση απ’ τον ίδιο είναι μια σπάνια αυτοβιογραφική καταγραφή μιας σημαντικής πορείας, ανθρώπινη αλλά και χρήσιμη όχι μόνο για τη σημερινή γενιά αλλά και για τις επόμενες. Ο Κοροβέσης είναι σπουδαίος λογοτέχνης και αγωνιστής και σας ευχαριστώ (όπως και τον συντάκτη σας Θοδωρή Αντωνόπουλο που μίλησε μαζί του) γι’ αυτήν τη δημοσίευση».
☛Μια ακόμα γνώμη για το άρθρο του Δημήτρη Ρηγόπουλου για τους ουρανοξύστες στην Αθήνα μας ήρθε μέσω email απ’ τον Αντώνη: «Δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από το καρακιτσάτο Ντουμπάι και τους άψυχους, ψεύτικους ουρανοξύστες. Όσοι συμφωνούν με τέτοιου είδους αρχιτεκτονικές και στυλιστικές απόψεις για την Αθήνα μάλλον δεν έχουν ταξιδέψει και πολύ. Δεν έχουν γευτεί τον περίπατο ανάμεσα σε τεράστια, άψυχα κτίρια. Οι ουρανοξύστες δεν έχουν θέση σε μια πόλη με 2.500 και παραπάνω χρόνια ιστορίας. Ας σεβαστούμε, τουλάχιστον, αυτό κι ας περιποιηθούμε νεοκλασικά κτίρια που καταρρέουν και γειτονιές που σαπίζουν από εγκατάλειψη. Η ανεγκέφαλη μεγαλομανία δεν χωράει στην Αθήνα. Τέλος, όντως ας πάρουμε παραδείγματα από γειτονικές χώρες και πόλεις. Η Ρώμη, ας πούμε, γιατί δεν έχτισε ουρανοξύστες δίπλα στο Κολοσσαίο ή στο Βατικανό… Παραδείγματα με χώρες που σέβονται την ιστορία τους και το παρελθόν τους υπάρχουν αμέτρητα, αλλά για μια στιγμή αφαιρέθηκα: εμείς φυσικά δεν τη σεβόμαστε...!».
σχόλια