☛ Αθήνα: ένα Σάββατο βράδυ στο κέντρο της πόλης περιέγραψε ο Σταύρος Διοσκουρίδης την περασμένη εβδομάδα και πολλοί αναγνώρισαν στο ρεπορτάζ του κομμάτια της καθημερινότητάς τους.
«Και λίγα λες, φίλε Σταύρο», έγραψε ο smurfakos. «Γύρω στο 2000 (επί αφθονίας), στο ευρύτερο κέντρο υπήρχαν το Deca στου Στρέφη, οι κλασικές πλατείες (Εξάρχεια/Κολωνάκι), το Χοροστάσιο και το Άστρον. Από τότε ολόκληρη η περιοχή, από Σκουφά έως Κων/πόλεως, έχει γεμίσει μπαρ και μπαράκια. Ο κόσμος, για διάφορους λόγους (malls, διαδηλώσεις κ.λπ.) δεν κάνει πια τα μειωμένα, ούτως ή άλλως, ψώνια του στο κέντρο. Και το κέντρο απλούστατα αλλάζει χρήση. Δεν με χαλάει καθόλου».
Ο manolos μας προέτρεψε να δούμε και την άλλη πλευρά... «Ωραία όλα αυτά, αλλά όχι για κάποιον καημένο που έτυχε το σπίτι του να είναι στο κέντρο. Δυστυχώς, οι γειτονιές έχουν ρημάξει, οι μόνιμοι κάτοικοι φεύγουν αηδιασμένοι και κουρασμένοι από τη βρομιά, τη φασαρία, τη φτώχια, την αναρχία, την έλλειψη πρασίνου και των κοινόχρηστων-ελεύθερων χώρων. Ανομία παντού, μηχανάκια στα πεζοδρόμια, αυτοκίνητα στους πεζόδρομους... Άντε να μεγαλώσεις παιδιά, να κοιμηθείς, να πας δουλειά...».
☛ Για το άρθρο-παρουσίαση του βιβλίου του Διονύση Χαριτόπουλου από τον Κωστή Παπαγιώργη (Πειραιάς: Το λίκνο της παλιάς μαγκιάς) ακούσαμε πολλά καλά λόγια. Θα σταθούμε, όμως, στην κουβέντα που άνοιξαν όσοι δεν τρελαίνονται με αυτήν τη μαγκιά.
«Μακάρι να ανήκαν στο παρελθόν όλα αυτά», γράφει ο/η σουρεάλ. «Όλοι οι κατά καιρούς βουλευτές του Πειραιά (από τον Ανδριανόπουλο έως τον Μαντούβαλο και τον Μιχαλολιάκο) είχαν τη στήριξη των Μανιάτικων. Υφίσταται ένα ισχυρό νήμα που συνδέει φασιστοειδή στοιχεία, την πολιτική εξουσία και τον Ολυμπιακό (τα πρωτοπαλίκαρα της Θ7 είναι από αυτή την περιοχή). Πραγματικά σιχαμένος εσμός».
Και ο amabes προσθέτει: «Πραγματικά, χωρίς να παραγνωρίζω τη συγγραφική δεινότητα του Χαριτόπουλου, δεν έχω καμιά διάθεση να διαβάσω έναν ύμνο στη μαγκιά, ο οποίος παραγνωρίζει ή αποσιωπά τις παραπολιτικές διαδρομές. Απορώ, μάλιστα, πώς ένας τόσο οξυδερκής κριτικός, όπως ο Κ. Παπαγιώργης, δεν το υποδεικνύει».
☛ Πλανήτης Κηφισιά: ο Δημήτρης Ρηγόπουλος έγραψε για το «Πώς η συνοικία που ήταν πάντα άπιαστη για εμάς, τα παιδιά του κέντρου, παραμένει ένας ήπιος, πλουτισμένος παράδεισος», ανοίγοντας μια ενδιαφέρουσα κουβέντα μεταξύ κατοίκων της περιοχής αλλά και πολέμιών της.
Ο/η sara mara έγραψε: «Η "πολιτισμένη αίσθηση" που αποπνέει η Κηφισιά είναι ακριβά πληρωμένη και υπάρχει εις βάρος της υπόλοιπης πόλης – αν όχι και της χώρας. Τα βόρεια προάστια έχουν υπάρξει ο κατεξοχήν χώρος υποδοχής νεόπλουτων που τοποθέτησαν μίζες και μαύρο χρήμα σε βίλες, μεζονέτες και πισίνες. Είναι ο καθρέφτης μιας άδικης και άνισης κοινωνίας. Επιπλέον, η ραγδαία προαστιοποίηση με όχημα το εργολαβικό κέρδος είναι το βασικό αίτιο της κατάρρευσης του κέντρου της Αθήνας. Ούτε η κρίση, ούτε η λαθρομετανάστευση, ούτε οι πορείες έχουν κάνει τη ζημιά. Τέτοιος πολιτισμός εμένα προσωπικά μου προκαλεί... αηδία».
«Δεν είναι έτσι...», απάντησε η Sofakoulinaki. «Το να λες ότι όλοι όσοι μένουν στην Κηφισιά ζουν σε βάρος των υπολοίπων είναι σαν να ψάχνεις να βρεις αποδιοπομπαίους τράγους. Όσο για τη λαθρομετανάστευση, δεν νομίζω ότι φταίνε οι κάτοικοι της Κηφισιάς που δεν έχει στα μέρη τους. Το δε επιχείρημα της προαστιοποίησης είναι τόσο σαθρό, που αρκεί να σου αναφέρω 3 πόλεις: Παρίσι, Λονδίνο, Στοκχόλμη. Και οι 3 έχουν προάστια ακριβά και όμορφα, το κέντρο τους όμως πας να δεις. Mάζεψε την αηδία σου και δες εσύ τι μπορείς να κάνεις για να βελτιώσεις τη ζωή σου. Και σου εύχομαι ειλικρινά μια μέρα να μπορείς να μείνεις στην Κηφισιά και να το αρνηθείς».
O/η Mito πρόσθεσε: «Έμενα στο Αιγάλεω πριν πάω στο Γκάζι. Θυμάμαι σκουπίδια στους δρόμους, κόπρανα και αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια, κτίρια όπου ο καθένας έκανε ό,τι παρέμβαση του κάπνιζε. Θέλουμε να παρκάρουμε όπου μας βολέψει, να καπνίσουμε παντού, να κάνουμε ό,τι μας αρέσει. Οι κάτοικοι, όμως, έχουν δύναμη, φτιάχνουν συλλόγους και αντιστέκονται καμιά φορά. Στο Γκάζι προσπαθήσαμε να ελευθερώσουμε τα πεζοδρόμια από τα τραπεζοκαθίσματα, αλλά δεν καταφέραμε τίποτα. Ο Δήμος βγάζει λεφτά από τα πρόστιμα και κανείς δεν ξέρει τι τα κάνει...
Όμως, δεν φταίνε οι Κηφισιώτες: αυτοί φρόντισαν τα πράγματα να λειτουργούν λίγο καλύτερα εκεί, εμείς γιατί δεν κάνουμε το ίδιο; Εκτός των άλλων, η επιλογή της περιοχής είναι και θέμα ιδιοσυγκρασίας και προσωπικών προτιμήσεων και συναισθημάτων που σε δένουν με τον κάθε τόπο. Αλλά νομίζω πως το κλειδί είναι η δύναμη του πολίτη που δυστυχώς εμείς δεν έχουμε αξιοποιήσει. Και είναι και αυτό θέμα παιδείας».
σχόλια