☛ «Συνωστισμός και γκρίνια στις αποβάθρες του μετρό» λεγόταν το ρεπορτάζ του Δημήτρη Κυριαζή και πολλοί αναγνώστες πρόσθεσαν τις δικές τους εμπειρίες.
maria vechera: «Τις ώρες που εξυπηρετούνται κυρίως οι εργαζόμενοι (06:30-9:00 & 15:00-17:00) τα 5 λεπτά αναμονής είναι πολλά, τουλάχιστον εκείνο το διάστημα ας τα κάνουν το πολύ 3,5-4! Και στους συρμούς που πηγαίνουν ως το αεροδρόμιο ίσως πρέπει να αυξήσουν και να μεγαλώσουν τους χώρους των αποσκευών τις ώρες αιχμής – δεν χωράς να μπεις από τις βαλίτσες!».
$omg&3lol$: «Χωρίς να το χρησιμοποιώ τακτικά ή πάντα σε ώρες αιχμής, αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι η έλλειψη παιδείας του επιβατικού κοινού παρά η καθυστέρηση ή η πολυκοσμία. Μετά από τόσα χρόνια λειτουργίας πάντα κάποιος θα σταθεί αριστερά στις κυλιόμενες, πάντα κάποιος θα προσπαθήσει να μπει πριν βγουν όσοι είναι μέσα και πάντα κάποιος που κατεβαίνει στην ίδια στάση μ' εσένα θα θέλει να κατέβει πρώτος και θα σπρώχνει για να το καταφέρει».
Cristinacomoquieres: «Όσον αφορά τη γραμμή 2, συμβαίνει το εξής παράδοξο: τις καθημερινές, δύο στα τρία δρομολόγια ξεκινούν από τον Άγιο Δημήτριο με συχνότητα από 2 έως 4 λεπτά, ενώ από το Ελληνικό, που είναι ο κανονικός τερματικός σταθμός της γραμμής και σταθμός που εξυπηρετεί το μεγαλύτερο μέρος των νοτίων προαστίων, οι συρμοί φεύγουν κάθε 8-10 λεπτά! Εκεί να δείτε συνωστισμό! Γενικά, τα δρομολόγια είναι αραιά για μια πόλη 4+ εκατομμυρίων κατοίκων. Τέλος, ο συνωστισμός που παρατηρείται στις αποβάθρες του Συντάγματος όταν καταφθάνουν συρμοί από όλες τις κατευθύνσεις μπορεί να αποβεί επικίνδυνος – οι αποβάθρες είναι αρκετά στενές τελικά στον συγκεκριμένο σταθμό-κόμβο».
Anestis: «Πολύ ωραία και τεκμηριωμένα τα εξηγεί ο καθηγητής. Όχι, οι διαμαρτυρίες είναι μόνο θέμα γκρίνιας και τίποτε άλλο. Είναι λογικό να στριμώχνεσαι κατά καιρούς στο μετρό. Δημόσια συγκοινωνία είναι, όχι η άμαξα της Μαρίας Αντουανέτας! Με λίγη θέληση όλοι οι καλοί χωράνε».
Φούσκα: «Γενικά, παράπονα δεν έχω, αλλά πριν από έναν περίπου μήνα έγινε κάτι που θεωρώ απαράδεκτο. Γύρναγα από τη δουλειά και περίμενα στον σταθμό Ευαγγελισμό. Δεν γνωρίζω αν είχε υπάρξει κάποια καθυστέρηση πριν πάω στον σταθμό, αλλά βρήκα την αποβάθρα ασφυκτικά γεμάτη. Κάθε συρμός που ερχόταν ήταν επίσης ασφυκτικά γεμάτος. Τελικά, κατάφερα να μπω σε τρένο μετά από κάνα 40λεπτο, γιατί, πολύ απλά, όσα πέρναγαν δεν "χώραγαν" πάνω από 2-3 άτομα ανά βαγόνι. Το "χώραγαν", μάλιστα, σε εισαγωγικά, γιατί για να μπει κανείς, έσπρωχνε πολύ όσους ήταν ήδη σαρδελοποιημένοι μέσα στο τρένο. Αυτό που θεωρώ απαράδεκτο από τη μεριά του μετρό είναι ότι ενώ είχε γίνει αυτό το μπάχαλο, τα δρομολόγια ερχόντουσαν κανονικά. Προφανώς, δεν ήταν απλώς αυξημένη η κίνηση, κάτι πρέπει να είχε συμβεί πιο πριν και εφόσον υπήρξε αυτή η καθυστέρηση, έπρεπε τα δρομολόγια που είχαν καθυστερήσει να περάσουν πολύ πιο κοντά το ένα με το άλλο. Καθυστερήσεις μπορεί να τύχουν –όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι–, αλλά πρέπει να υπάρχει και σχέδιο αποσυμφόρησης των συρμών σε τέτοιες περιπτώσεις».
Banis: «Η συχνότητα δεν είναι καθόλου ικανοποιητική για μια πρωτεύουσα με τον πληθυσμό της Αθήνας, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, που έχει μειωθεί η χρήση του Ι.Χ. Για να λέμε, βέβαια, και τα θετικά, η καθαριότητα και οι υποδομές είναι από τις καλύτερες της Ευρώπης».
☛ Ο ηθοποιός Γιώργος Χρυσοστόμου έδωσε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον M. Hulot, στην οποία, εκτός των άλλων, είπε: «Με θυμώνουν οι ειδήσεις, σου φορτώνουν ερήμην σου ένα καθόλου δικό σου στρες».
«Ενθουσιάστηκα με τον τρόπο και την ειλικρίνεια της περιγραφής των ελαττωμάτων. Από τις λίγες περιπτώσεις που ο συνεντευξιαζόμενος περιγράφει τον εαυτό του στην ανθρώπινή του διάσταση: αυτά είναι τα θετικά μου, αυτές οι πετριές μου, είμαι ατελής άνθρωπος» σχολίασε ο Ποκοπίκος.
«Έζησα στη Ρόδο μικρή, ερχόμενη από άλλη πόλη, μαθήτρια του γυμνασίου» έγραψε η Asterofeggaroskoni. «Αν και λίγα χρόνια πιο μικρή από τον κ. Χρυσοστόμου, ταυτίστηκα απόλυτα με αυτά που έγραψε για το νησί και τις συμπεριφορές των ανθρώπων εκεί. Αν δεν ακολουθούσες το ρεύμα, γινόσουν παρίας, αναγκαστικά άλλαζες χαρακτήρα ή γινόσουν σαν κι αυτούς – αν δεν είχες τη δυνατότητα, γινόσουν απόμακρος κι επιφυλακτικός. Ως ενήλικας τα κουβαλάς αυτά, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, μέσα σου: την απομάκρυνση, την υποτίμηση, την περιφρόνηση για τους ανθρώπους, τη μοναχικότητα. Πήγα σε μεγάλη πόλη κι εγώ και τη λάτρεψα, ησύχασα. Το ασχημόπαπο που παρέμεινε ασχημόπαπο, αλλά νιώθει κύκνος».
«Το ότι "οι ειδήσεις δεν είναι καθόλου δικό σου στρες" μου φαίνεται σιβυλλικό» σχολίασε ο Anestis. «Αν εννοεί ότι τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν τις ειδήσεις με τέτοιον τρόπο που να προκαλεί όσο μεγαλύτερη ανασφάλεια και αρνητισμό γίνεται (φτάνοντας κυριολεκτικά στην καταστροφολογία για κάποια θέματα), τότε συμφωνώ με την κριτική. Αν εκφράζει κάποια προσωπική αδιαφορία για την κρίση στη χώρα μας, τότε τι να πω. Κρίμα!».
σχόλια