☛ Η συνέντευξη της Πάολας, το editorial που ήταν αφιερωμένο σε αυτήν και φυσικά η φωτογραφία της που κοσμούσε το εξώφυλλο του περασμένου μας φύλλου μονοπώλησαν τις συζητήσεις των αναγνωστών μας. (Πολλοί στο ίντερνετ έκαναν κλικ για να διαβάσουν για την «Πάολα του underground που τώρα αναγνωρίζεται», πιστεύοντας ότι θα διάβαζαν για τη λαϊκή τραγουδίστρια, πράγμα που μας διασκέδασε πολύ!) «Πόσο ποιητικός είστε κι εσείς, αγαπητέ, τέτοιο παγωμένο βράδυ στο βουνό», έγραψε η MarialouLou κάτω απ' το editorial του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου στο lifo.gr.
Έτη φωτός μακριά απ' το ποιητικό κλίμα, η Heartcore έχει μια πιο πραγματιστική και πεζή άποψη: «Ναι, εντάξει. Η Πάολα έχει εμπειρίες. Ναι, δεν είμαι συντηρητική, αλλά δεν θα ηρωοποιήσουμε κιόλας έναν άνθρωπο που εκδιδόταν!». Ο validbodies απάντησε: «Αφού, ρε παιδιά, το καταλαβαίνετε κι εσείς ότι όταν λέτε "ναι, δεν είμαι συντηρητική/ ρατσίστρια/ομοφοβική κ.λπ." μετά θα ακολουθήσει κάτι που θα σας διαψεύσει, γιατί το γράφετε;». Τέλος, ο Fillide υποστήριξε: «Υπάρχουν και πιο επικίνδυνα πράγματα στον κόσμο ενάντια στα οποία "αυτός ο άνθρωπος που εκδιδόταν" πάλεψε άξια. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται ο συντηρητισμός, φυσικά». (Και η υποκρισία και η σεμνοτυφία – σύμφωνα με τον αναγνώστη μας 14:17, αλλά και με εμάς.)
Ο tktk σημείωσε πως παρά την όποια προσφορά της Πάολας στον αγώνα για την προστασία και τα ίσα δικαιώματα των σεξουαλικών μειονοτήτων, «δεν πρέπει να ταυτίζουμε τον μέσο Έλληνα γκέι με τέτοιες ιστορίες. (Γκέι δεν σημαίνει τραβεστί σε καμία περίπτωση. Eξάλλου, λέμε "αγώνες των ΛΟΑΤ", δηλαδή από λεσβίες, γκέι, αμφί, τρανσέξουαλ κ.λπ). Είναι καιρός, όπως και στην Ευρώπη, οι γκέι να είναι όσο το δυνατόν ανοιχτοί στην κοινωνία και ανοιχτά να συνεχίσουν τον ευρύτερο κοινωνικό τους βίο... δηλαδή από πολιτικοί έως συνηθισμένα καθημερινά επαγγέλματα κ.λπ. κ.λπ. Το θέμα είναι πολύ ευρύτερο από κάποια "σκανδαλιστικά" άρθρα και κάποιες πολύ "ιδιαίτερες", ξεχωριστές προσωπικότητες».
Τέλος, ο steliosll θεώρησε υπερβολική την αγιοποίηση της Πάολας και έγραψε: «Ποια ίσα δικαιώματα; Τριάντα οκτώ χρόνια στην Ελλάδα και ακόμα αυτά περιμένουμε. Όσο για την προστασία από τη μεριά της πολιτείας, θ' αστειεύεσαι μάλλον. Καλά και τα αγωνιστικά ένσημα, αλλά ακόμα καλύτερο θα είναι να δούμε και κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα».
☛ Για τις 10 δημοφιλέστερες αποφάσεις της νέας χρονιάς γράψαμε στο BUZZ (το να ξεκολλήσω απ' το smart phone και τα κοινωνικά δίκτυα είναι, απ' ό,τι καταλάβαμε, η πιο δύσκολη για τους περισσότερους) και αναγνώστες μας πρόσθεσαν τις δικές τους. Τρεις από αυτές: «Να οργανώσω τα αρχεία μου στον υπολογιστή (π.χ. να βάλω σε φακέλους τις καλές μου φωτογραφίες) επιτέλους!», «Να είμαι ο εαυτός μου» και «Να πίνω περισσότερο νερό».
☛ «Είναι ο Θεός φίλος του βλάκα;», αναρωτήθηκε ο Στέλιος Κούλογλου, γράφοντας για τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση. «Ο λόγος που λαμβάνονται όλες αυτές οι αποφάσεις δεν είναι η βλακεία», σχολίασε ο chgian. «Η φορολογία αυξάνεται γιατί δεν μπορούν να μειώσουν τα έξοδα του δημόσιου τομέα. Γιατί κάθε φορά που κάνουν λόγο για οποιαδήποτε αναμόρφωση του Δημοσίου, ξεσηκώνεται το πανελλήνιο και πάμπολλοι δημοσιογράφοι και κάνουν λόγο για νεοφιλελεύθερα μέτρα. Στη Λετονία π.χ., όπου δεν υπάρχει πεφωτισμένη Αριστερά, απέλυσαν το 30% των δημόσιων υπαλλήλων, διατήρησαν τη φορολογία σε χαμηλά επίπεδα και μετά από 2 χρόνια ύφεσης (έχασαν περίπου 18% του ΑΕΠ) έχουν ανάπτυξη 5%. Λύσεις υπάρχουν, αλλά δεν ταιριάζουν στα καλούπια και στις φόρμες των κάθε είδους συντεχνιών». Και στην ερώτηση του Κούλογλου («Τόσα χρόνια δεν έχει βρεθεί ούτε ένας έξυπνος υπουργός που να καταλάβει ότι αυτή η μανία επιβολής όλο και περισσότερων νέων φόρων λειτουργεί ως μπούμερανγκ;») ο ein steppenwolf απάντησε: «Έξυπνος (πρώην) υπουργός που να τα καταλαβαίνει όλ' αυτά υπάρχει. Στις τελευταίες εκλογές πήρε 1,5%» – εννοούσε τον Στέφανο Μάνο.
☛ Για τα δελτία ειδήσεων που έχουν γεμίσει με αποκαλύψεις για ελληνικές απάτες κάθε είδους έγραψε ο Νίκος Δήμου στα «Υπερκείμενά» του. Στα σχόλια εντοπίσαμε και την ακόλουθη (όχι απαραίτητα σχετική με το θέμα) ανάρτηση του kapa: «Απέναντι από το σπίτι μας έμενε ένας εστιάτορας ζωόφιλος: είχε μια τεράστια αυλή, στην οποία απίθωνε καθημερινά δυο-τρία τεράστια κοφίνια με αποφάγια, η χαρά των γατιών όλης της περιοχής. Είχανε κλείσει τα σχολεία, όταν μια ωραία πρωία ο εστιάτορας έφυγε από τη γειτονιά, μαζί του κι εμείς (προσωρινά) για ξεκαλοκαιριό. Όταν επιστρέψαμε, τα άλλοτε καλοθρεμμένα ήρεμα γατάκια μόλις που σέρνανε τα κόκαλά τους και η αυλή της αλλοτινής ευωχίας θύμιζε πλέον στρατόπεδο συγκέντρωσης... Το χειρότερο απ' όλα ήταν η ελεημοσύνη μας: τα ελάχιστα αποφάγια που πετούσαμε γινόντουσαν αιτίες πολέμου που σου ματώναν την καρδιά... Καλύ- τερα να μη συνεχίσω...».
σχόλια