☛ Μετά την υπερβολική δόση ειδήσεων για την ελληνική κρίση των τελευταίων μηνών, την περασμένη εβδομάδα η LiFO έκανε κάτι έξυπνο και χρήσιμο. «Τι έγινε στον υπόλοιπο κόσμο όσο εμείς ζούσαμε και ζούμε στον ρυθμό των Eurogroups;» αναρωτήθηκε ο Δημήτρης Κυριαζής, που έψαξε και παρουσίασε τα σημαντικότερα γεγονότα στον κόσμο το τρίμηνο που μας πέρασε. «Πάρα πολύ ωραία ιδέα. Ας γίνει μια καινούργια στήλη, η οποία θα φιλοξενεί ανά δίμηνο ή τρίμηνο περιληπτικά τις κυριότερες ειδήσεις ανά τον κόσμο!» σχολίασε ο Άνθρ. «Όσον αφορά τις ειδήσεις που διαβάσαμε, τι να πει κανείς! Πόλεμοι, τρομοκρατικές ενέργειες, εγκλήματα πολέμου, νεκροί, και στο καπάκι άνοδος των ακροδεξιών παρατάξεων στη γηραιά ήπειρο, την ήπειρο του πολιτισμού, της αλληλεγγύης, του αλληλοσεβασμού, των "εταίρων"...». Ο δε Ugg-α-μπ-Uggas πρόσθεσε: «Να μαθαίνουμε και γι' αυτά, γιατί η στρουθοκαμηλική ενημέρωση μας κάνει να νιώθουμε το επίκεντρο του κόσμου».
☛ Για το «Μεγάλο Σοκ της Αριστεράς» έγραψε ο Νικόλας Σεβαστάκης στη στήλη του, καταλήγοντας πως μια ορισμένη Αριστερά έχει πλέον μια ιστορική ευκαιρία: να ενηλικιωθεί, φροντίζοντας να μην αφήσει στον κ. Σόιμπλε και στους ομοίους του το μονοπώλιο της πραγματικότητας. «Ποια είναι, ακριβώς, η Αριστερά που περιμένετε να ενηλικιωθεί; Η Αριστερά του Λαφαζάνη, του Στρατούλη, της Κωνσταντοπούλου, της Μακρή και του Μιχελογιαννάκη;» ρώτησε ο northernlight. «Όσο για την κουλτούρα της απολυτότητας και της αντιπαράθεσης που διακρίνει την Αριστερά, εξηγεί απόλυτα το γεγονός ότι σε όλες τις προηγμένες κοινωνίες τα αντίστοιχα κόμματα είναι στο περιθώριο της πολιτικής ζωής». Ο trufon αντέδρασε γράφοντας: «Οπότε, ας είμαστε κι εμείς οι Έλληνες στα τέσσερα για να μη μας κυνηγούν οι ξένοι, έτσι;», στο οποίο απάντησε η Astrea: «Θλίβομαι όταν διαβάζω τέτοια σχόλια, όπως το δικό σου, αγαπητέ trufon. Καμιά αυτοκριτική για τους λόγους που φτάσαμε μέχρι εδώ. Πάντα φταίνε οι άλλοι, οι ξένοι, οι οποίοι μας κυνηγούν (γιατί, αλήθεια, επειδή μας ζηλεύουν;). Με αυτήν τη νοοτροπία φτάσαμε όχι στα τέσσερα, αλλά στα εκατόν τέσσερα».
☛ Ο ανθρωπολόγος, συγγραφέας, αρθρογράφος, κριτικός λογοτεχνίας και μεταφραστής Δημοσθένης Κούρτοβικ μίλησε στον Θοδωρή Αντωνόπουλο για την τέχνη του και την κατάσταση γύρω μας. Ο αναγνώστης με το ψευδώνυμο Metathron θυμήθηκε κάτι σχετικό: «Πρόσφατα διάβαζα ένα άρθρο του Κούρτοβικ στον "Σχολιαστή" του 1985 (λίγο μετά τις εκλογές που κέρδισε ο Ανδρέας Παπανδρέου). Τριάντα χρόνια μετά το άρθρο ήταν ανησυχητικά επίκαιρο και τα προβλήματα που έθιγε μας ταλανίζουν ακόμη και τώρα. Αφενός θαυμάζει κανείς την οξυδέρκεια του Κούρτοβικ, αφετέρου μελαγχολεί με την ελάχιστη πρόοδο της ελληνικής κοινωνίας. Το άρθρο λέγεται "Η αισθητική της κρίσης" και είναι πραγματικό διαμάντι!».
☛ «Έντεκα στατιστικές που δείχνουν πως η ελπίδα έρχεται. Αλλά όχι εδώ» τιτλοφορείται η ενδιαφέρουσα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο LIFO.gr και κατέληγε πως, πέρα απ' την Ελλάδα, ο πλανήτης γίνεται ένα καλύτερο μέρος για να ζει κανείς. Η αναγνώστρια Geraldine, που μάλλον δεν πρόσεξε πως η έρευνα αναφερόταν στη βελτίωση των συνθηκών σε όλες τις χώρες πλην Ελλάδας (ακόμα και σε πολλές που είναι σε χειρότερη μοίρα, οι οποίες, όμως, βλέπουν μια άνοδο του βιοτικού τους επιπέδου) και όχι στο ότι όλες οι χώρες είναι σε καλύτερη θέση απ' τη χώρα μας, έστειλε το παρακάτω, ενδιαφέρον παρ' όλα αυτά, σχόλιο: «Πέρα από την Ελλάδα; Πλάκα κάνετε, έτσι; Η Ελλάδα βρίσκεται στην 44η θέση με βάση το ΑΕΠ του 2014. Ναι, έπεσε πολλές θέσεις, αλλά σε σχέση με άλλες χώρες σε όλο τον πλανήτη, προφανώς είναι σε καλύτερη μοίρα. Αλίμονο! Πέρα από το γεγονός ότι, καλώς ή κακώς, στην ευρωπαϊκή ήπειρο έχουμε υψηλότερα στάνταρ –ναι, ακόμη κι εδώ, στην ψωροκώσταινα– από τη μείωση της θνησιμότητας, μιλάμε για σύγκριση που γίνεται σε δύο εντελώς διαφορετικές κλίμακες. Είναι σαν να μιλάς για το ΙSΙS και να λες: "Αλλά κοίτα ποια είναι η μεγάλη εικόνα, ο πλανήτης γίνεται ένα καλύτερο μέρος για να ζεις". Είναι σαν να μιλάς για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και να λες: "Αλλά κοίτα ποια είναι η μεγάλη εικόνα, ο πλανήτης γίνεται ένα καλύτερο μέρος για να ζεις". Είναι σαν να μιλάς για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται στα σύνορα της Ευρώπης και να λες: "Αλλά κοίτα ποια είναι η μεγάλη εικόνα, ο πλανήτης γίνεται ένα καλύτερο μέρος για να ζεις". Είναι σαν να μιλάς για την υπερθέρμανση και να λες: "Αλλά κοίτα ποια είναι η μεγάλη εικόνα, ο πλανήτης γίνεται ένα καλύτερο μέρος για να ζεις". Το να λες σε έναν Έλληνα ότι τα πράγματα στον υπόλοιπο πλανήτη πάνε καλύτερα απ' ό,τι στη χώρα του είναι σαν να λες σε μια 14χρονη από την Καμπότζη που ράβει ρούχα για πολυεθνική εταιρεία και ζει σε έναν διάδρομο ότι ο κόσμος γίνεται ένα καλύτερο μέρος για να ζεις».
σχόλια