Παρασκευή 27/04
Σήμερα πήραμε άδεια από τη δουλειά. Είναι πολύ παράξενο να ξυπνάς μια καθημερινή που όλος ο κόσμος δουλεύει και εσύ να μην έχεις σκοπό. Ή μάλλον έχεις. Ένα μεγάλο αργό πρωινό με εφημερίδες, ας πούμε. Ετοιμάζω scones. 450 γρ. αλεύρι, λίγο Baking Powder και λίγη ζάχαρη σε ένα μπολ. Προσθέτω περίπου 150 γρ. βούτυρο και δουλεύω ελαφρά με τα χέρια, μέχρι το μείγμα να φαίνεται σβολιασμένο. Για να ενωθεί το μείγμα χρειάζεται ένα αυγό και περίπου 50 ml διπλή κρέμα. Δεν πρέπει να είναι πολύ υγρό το μείγμα. Το απλώνω στον πάγκο μου και με ένα μεταλλικό στρογγυλό καλούπι κόβω τα scones. Αλείφω με αυγό, και σε μέτριο φούρνο για είκοσι λεπτάκια. Τα σερβίρω με κρέμα γάλακτος χτυπημένη και μαρμελάδα φράουλα από το Fauchon. (Νανσάκι, οι προμήθειές μου τελειώνουν και τα γενέθλιά μου αργούν. Κάνε κάτι!). Κατά τ' άλλα scrambled eggs, δυνατός καφές, πορτοκαλάδα, το νέο τεύχος του Martha Stewart Living και τηλέφωνα με κολλητούς. Κάθομαι για ώρες στο μπαλκόνι και σκέφτομαι πως μάλλον πρέπει να δουλεύω πολύ, γιατί μου φαίνεται πως είμαι εδώ για αιώνες. Στο περιοδικό που διαβάζω υπάρχει εκτενής αναφορά στο ανοιξιάτικο καθάρισμα. Οδηγίες βήμα βήμα για το πώς να καθαρίσεις το σπίτι σου εξονυχιστικά. Διαβάζω τις υπέροχες λύσεις αντικατάστασης των απορρυπαντικών με απλή μαγειρική σόδα, λεμόνι, νερό και λευκό ξίδι. Τα χημικά απορρυπαντικά δεν διασπώνται ποτέ στο νερό. Δηλαδή μόνιμη μόλυνση. Ίσως να είναι μια καλή αρχή το καθάρισμα το σπιτιού, αν θέλει κανείς να έχει περιβαλλοντική συνείδηση. Το βράδυ πετάω για τα Χανιά. Το ταξίδι στο Ammos Hotel που δεν έκανα το Πάσχα, το κάνω τώρα.
Σάββατο 28/04
Ξυπνώ με τον ήχο των κυμάτων. Είναι νομίζω ο πιο θεραπευτικός ήχος. Και εδώ που είμαι, έρχεται τολμηρός και πρόσχαρος να πάρει όλη την κούραση που μαζεύουν τα κεφάλια από τον φρικτό θόρυβο της πόλης. Ανοίγω τις μπαλκονόπορτες να μπει μέσα η μυρωδιά της θάλασσας. Φυσάει και κάνει λίγο κρύο. Όμως οι τουρίστες απτόητοι ξαπλώνουν στην άμμο ικετεύοντας για λίγο μαύρισμα. Παρατηρώ την καθαριότητα στο δωμάτιο, τα κατάλευκα σεντόνια. Τα ξενοδοχεία είναι πολύ σημαντικά, γιατί σου δίνουν την αίσθηση πως ό,τι χαλάσεις, μέχρι το βράδυ θα έχει ξαναφτιαχτεί. Το πρώτο που κάνω μόλις φτάνω στην πόλη των Χανίων είναι το προσκύνημα στις μπουγάτσες του Ιορδάνη. Μεγάλη επιστήμη αυτό το φύλλο, που ζυμώνεται με πάρα πολύ βούτυρο για να γίνει τραγανιστό και αέρινο. Η αλμυρή γέμιση τυριού και η κρυσταλλική ζάχαρη, μια τρομερή αντίθεση που σε αφήνει μετέωρο να σκέφτεσαι αν αυτό που τρως είναι αλμυρό ή γλυκό. Τρώω δύο μερίδες και ζαλίζομαι. Μετά καφές στο λιμάνι. Αν ξέρετε κάτι καλύτερο από το να κάθεσαι και να βλέπεις τον κόσμο να περνά, παρακαλώ πείτε μου.
Κυριακή 29/04
Από το πρωί στο αυτοκίνητο, τριγυρνάμε στην κρητική εξοχή. Πάμε στις αρχαιότητες μιας ελληνορωμαϊκής πόλης. Τα ερείπια ενός σπιτιού στην πιο ονειρεμένη τοποθεσία: γύρω απίστευτη φύση που έχεις την αίσθηση ότι είναι η ίδια όπως τότε, και πάνω τα χιονισμένα κρητικά βουνά. Σκέφτομαι πως αυτό σημαίνει αισθητική. Το απόγευμα μας αναλαμβάνει η Τίνα. Στο Creta Palace, καθόμαστε σε ένα μαγευτικό δωμάτιο, διακοσμημένο παραδοσιακά με γαλάζια έπιπλα και χιλιάδες memorabilia. Δοκιμάζω ίσως την απόλυτη σφακιανή πίτα, έναν ονειρεμένο χαλβά με πορτοκάλι και τέσσερα είδη ρακής. Το τελευταίο και ίσως το πιο σπάνιο ήταν τόσο δυνατό που το φοβήθηκα. Και μετά η αποκάλυψη. Το κτήμα Agreco, λίγο έξω από το Ρέθυμνο. Θυμίζει Τοσκάνη. Ένας λόφος φυτεμένος αμπέλια, ένα πανέμορφο παραδοσιακό πέτρινο κτίριο, τριαντάφυλλα και βότανα φυτεμένα παντού. Και ζώα. Δέκα νεογέννητα κρι-κρι ανεβοκατεβαίνουν με μνημειώδη ευκολία κάτι πέτρινα βράχια, και μετά έρχονται σ' εμάς για να τα ταΐσουμε. Το καλοκαίρι η φάρμα λειτουργεί και ως εστιατόριο, όπου οι επισκέπτες μπορούν να δοκιμάσουν 35 από τα αντιπροσωπευτικότερα πιάτα της Κρήτης φτιαγμένα με υλικά μόνο από τη φάρμα. Οι πληροφορίες μου λένε πως πρόκειται για εμπειρία. Το ωραιότερο μέρος της Ελλάδας είναι η Κρήτη. Άφωνος διασχίζω το κτήμα και σκέφτομαι πως αν αύριο είχα επιλογή, θα ερχόμουν εδώ για πάντα.
σχόλια