Αν στην Ευρώπη, η μη τεκνοποίηση θεωρείται ακόμη ακανθώδες θέμα, γεμίζοντας με άγχος εκατομμύρια ζευγάρια, στην Ινδία, ένα ζευγάρι που δεν απέκτησε παιδιά είναι ένα ζευγάρι στιγματισμένο που δε συνέβαλε στην ευτυχία της χώρας, που δεν είχε τίποτα να προσφέρει πέρα από τη ρυπαρή παρουσία του. Σκληρή θέση; Όχι, είναι η μακραίωνη παράδοση και σκληρή σύγχρονη πραγματικότητα της Ινδίας που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους ακόμη και στα βαθιά τους γεράματα.
Ταυτόχρονα, είναι και ο λόγος που η χώρα έχει γεμίσει με υπέργηρες μητέρες που σε εξαιρετικά προχωρημένη ηλικία - ακόμη και στα 60 και τα 70 τους κατάφεραν να αποκτήσουν παιδιά - χωρίς, όμως, κανείς να μπορεί να εγγυηθεί για την ανατροφή αυτών των παιδιών και για το κόστος που καλείται να πληρώσει μια χώρα, στην οποία προοδευτικά συσσωρεύονται ορφανά παιδιά.
Μετά από 46 χρόνια γάμου ένα ζευγάρι Ινδών, σε ηλικία 72 και 79 ετών αντιστοίχως απέκτησαν το μωρό που πάντα ήθελαν. Η Daljinder Kaur εξομολογείται αυτό που πολλές γυναίκες βιώνουν, λίγες όμως τολμούν να αποκαλύψουν: πάντα ήθελε ένα παιδί, ποτέ, όμως, δεν ένιωσε την ανάγκη να υιοθετήσει. Σκληρό, αλλά ειλικρινές, όσο σκληρή και η τύχη, όμως, που αποφάσισε να επιφυλάξει στο παιδί που απέκτησε.
"Αυτό το μωρό είναι θέλημα Θεού. Τίποτε περισσότερο, τίποτα λιγότερο", λέει η ίδια στο πλευρό του σχεδόν 80χρονου συζύγου της, ωστόσο αυτό το μωρό είναι απολύτως δικό τους θέλημα, που προέκυψε από εξωσωματική γονιμοποίηση. Περήφανα, αλλά και περίπου ανεύθυνα η μητέρα του μόλις 2 μηνών μωρού σήμερα, καμαρώνει για όσα θα τη φέρει. Ευτυχία και καλή φήμη. Όσο για το δεύτερο, όπως λέει, η γέννηση του μωρού αυτού την κατατάσσει στη λίστα με τις γηραιότερες γυναίκες του πλανήτη που κατάφεραν να γίνουν μητέρες.
"Η επιστήμη μπορεί να κάνει τα πάντα, η ηλικία όμως όχι. Και το να γίνει κάποιος γονιός στα 72 του; Σίγουρα δεν είναι καλή ηλικία γι' αυτή την απόφαση", εξηγεί ο δρ Narendra Malhotra συνεχίζοντας ότι είναι στο χέρι της κοινωνίας να σταματήσει κάτι που είναι από κάθε πλευρά ανήθικο.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Al Jazeera υπεύθυνο γι' αυτή την κατάσταση είναι σε μεγάλο βαθμό το ινδικό κράτος που έχει αφήσει γενικόλογο και ασαφές το πλαίσιο που αφορά τις εξωσωματικές. Η πρώτη από αυτές έγινε πριν από 40 χρόνια και μετά παρατηρήθηκε πραγματική έκρηξη των κλινικών για εξωσωματικές που "άνθισαν" σε ολόκληρη τη χώρα ποντάροντας στο συναίσθημα των ανθρώπων και στη φόρτιση που υπήρχε γύρω από το θέμα της απόκτησης παιδιού, ανεξαρτήτως κάστας.
Από τους πιο φτωχούς έως τους πιο πλούσιους, η απόκτηση παιδιού συμβολίζει τη συνέχιση του ονόματος, το υψηλό ιδανικό της διατήρησης της ζωής. Σε σχετικό ρεπορτάζ του Al Jazeera γυναίκες σε προχωρημένη πια ηλικία εξομολογούνται τη χλεύη, μέσα στην οποία εκείνες και οι σύζυγοι τους ζούσαν μέχρι να αποκτήσουν διάδοχο. Όπως χαρακτηριστικά λένε, κάποιες από αυτές ήδη βαριά άρρωστες, με καρκίνο και άλλες παθήσεις που η ορμονοθεραπεία ευνοεί, ειδικά στους ηλικιωμένους οργανισμούς, θα έκαναν τα πάντα για να γίνουν μητέρες, θα θυσίαζαν ακόμη και τη ζωή τους.
Στο μεταξύ, ο χρόνος κυλά γοργά, τα παιδιά μεγαλώνουν, οι επιστήμονες του τομέα Βιοηθικής δεν κρύβουν την ανησυχία τους, και οι κλινικές κάνουν χρυσές δουλειές, εκτρέφοντας μία απέραντη χώρα υποψήφιων ορφανών, παιδιών που αποκτήθηκαν με κάθε δυνατή θυσία και έκαναν πλουσιότερους εκείνους που πατούν στο ασαφές για το θέμα νομικό σύστημα της χώρας.
Με στοιχεία από το Al Jazeera
