Συνέντευξη στον Φώτη Βαλλάτο
Έχεις ταξιδέψει σε πολλές «παράξενες» χώρες. Σου έχει τύχει να δοκιμάσεις τίποτα «περίεργα» φαγητά, όπως μυρμήγκια, ακρίδες κ.λπ.;
Ναι, αλλά δεν είναι και του γούστου μου. Πριν από μερικά χρόνια, στη Μαντελέι, την πρωτεύουσα της Βιρμανίας, έτρωγα με μια οικογένεια σε ένα τραπέζι κάτω από ένα πολύ δυνατό φως που συγκέντρωνε πολλά ιπτάμενα έντομα. Ε, κάποια από αυτά τα έντομα, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν τα είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου, έπεφταν πάνω στο φως, καίγονταν και ύστερα έπεφταν στις σούπες μας. Οι οικοδεσπότες μου αδιαφορούσαν, οπότε αναγκάστηκα να κάνω το ίδιο, συνεχίζοντας να τρώω τη σούπα μου που περιείχε μερικά επιπλέοντα έντομα.
Τελευταία περνάς πολύ καιρό στο Κάιρο. Τι είναι αυτό που σε γοητεύει στη συγκεκριμένη πόλη;
Το χάος στους δρόμους. Το Κάιρο είναι η πιο πολύβουη πόλη στον κόσμο και για κάποιον σαν κι εμένα, που είναι τρελός με τους ήχους, είναι το πιο τέλειο μουσείο. Επίσης, οι Αιγύπτιοι έχουν μια απίστευτη αίσθηση του χιούμορ, ενώ η ανθρωπιά τους είναι κάτι το συγκλονιστικό.
Πώς είναι τώρα η κατάσταση μετά την πλατεία Ταχρίρ;
Θα πρέπει να γράψω ένα ολόκληρο βιβλίο για να την περιγράψω και να την εξηγήσω και τώρα που μιλάμε δεν έχω τον χρόνο να το κάνω.
Έχεις τη φήμη του μανιώδους καπνιστή. Πόσα τσιγάρα καπνίζεις την ημέρα;
Δύο με τρία πακέτα.
Και τι κάνεις στα μέρη όπου δεν επιτρέπεται το κάπνισμα;
Ανάλογα με την περίσταση, παραβαίνω τον νόμο. Μπορώ, ας πούμε, να επιβιώσω μια χαρά σε μια 12ωρη πτήση χωρίς να καπνίσω. Μάλιστα, μερικές φορές χρησιμοποιώ ένα ηλεκτρονικό τσιγάρο στο αεροπλάνο, αλλά συνήθως ξεχνάω να το πάρω μαζί μου. Στα αεροδρόμια, όπου απαγορεύεται το κάπνισμα, καπνίζω στις τουαλέτες, αλλά γενικά ακολουθώ τον νόμο της γιαπωνέζικης Γιακούζα, τα μέλη της οποίας καπνίζουν όπου γουστάρουν.
Σας περνούσαν, άραγε, ποτέ για γυναικεία μπάντα, επειδή σας έλεγαν Sun City Girls;
Στις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν περιοδεύαμε στην Αμερική για πρώτη φορά, φτάναμε σε διάφορες πόλεις και σε πολλές περιπτώσεις βλέπαμε το flyer για το live να λέει «Sun City Girls, γυναικεία hardcore μπάντα από το Φοίνιξ». Τώρα φαντάζομαι ότι όσοι δεν μας ξέρουν, ίσως να νομίζουν ακόμα ότι ήμασταν γυναίκες.
Μέσω της Sublime Frequencies, της δισκογραφικής που έχεις ιδρύσει, φέρνεις στην επιφάνεια «χαμένα αριστουργήματα» της παγκόσμιας μουσικής. Έχεις ανακαλύψει τίποτα ενδιαφέρον στην ελληνική μουσική;
Αρχικά, είχα ακούσει μόνο ρεμπέτικα και σάουντρακ ελληνικών ταινιών, αλλά ένας φίλος μου μου έστειλε 1.000 ΜP3s από ελληνική ποπ, ροκ, ψυχεδέλεια κ.λπ. από τις δεκαετίες του '60, του '70 και του '80 κι έπαθα πλάκα. Είναι τόσο πολλά τα καλά πράγματα που άκουσα, που μου είναι αδύνατον να φτιάξω μια λίστα με τα αγαπημένα μου.
Εκτός από το να συλλέγεις μουσική, έχεις τίποτα παράξενα αντικείμενα στην κατοχή σου;
Έχω έναν κατεψυγμένο, βαλσαμωμένο μεξικάνικο τρυποκάρυδο που είναι συσκευασμένος σαν να είναι παιχνίδι, ένα βαλσαμωμένο blowfish και διάφορες κούκλες βουντού. Έχω μέχρι και κούκλα βουντού Ρόναλντ Ρίγκαν! Γενικά, έχω πολλά παράξενα πράγματα στην κατοχή μου, αλλά δεν μπορώ να αποκαλύψω ποια είναι τα καλύτερα, γιατί θα δημιουργούσα παγκόσμιο σκάνδαλο.
Ποια είναι η εμμονή σου;
Η δουλειά.
Και ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Ο θάνατος των αγαπημένων μου προσώπων. Εκτός από αυτόν, δεν έχω άλλο φόβο.
Βρίσκεις τίποτα ενδιαφέρον στη σύγχρονη ποπ μουσική;
Δεν έχω χρόνο να αναζητήσω την ποπ μουσική, θα πρέπει να με αναζητήσει εκείνη. Αν πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι που θα μου τινάξει το μυαλό στον αέρα, στείλ' το μου.
σχόλια