Από τη λούφα στην κρίση

Από τη λούφα στην κρίση Facebook Twitter
0
Ποιες «δυσκολίες» σάς λείπουν απ’ τη πρώτη «Λούφα» σε σχέση με τις «Σειρήνες στη Στεριά»;

Η πρώτη Λούφα γυρίστηκε σε μια περίοδο γενικής εθνικής συμφιλίωσης, όχι μόνο της Αριστεράς με τη Δεξιά αλλά και με τα χουντικά κατάλοιπα που δεν είχαν ακόμη αφομοιώσει τα μεγάλα κόμματα. Η τότε πολιτική ηγεσία δεν ήθελε να στενοχωρήσει τα λεγόμενα «σταγονίδια» στο στράτευμα και δεν μας έδωσε ούτε ένα στρατιωτικό κουμπί, αν και η αρωγή κινηματογραφικών ταινιών προβλεπόταν από τον τότε ισχύοντα νόμο. Ευτυχώς, και τότε η δημόσια διοίκηση λειτουργούσε με σημερινές ταχύτητες και συντονισμό, δηλαδή καθόλου. Έτσι, καταφέραμε να κάνουμε 4 εβδομάδες γύρισμα στη Σχολή Ευελπίδων κατά την παράδοσή της απ’ το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στο Δικαιοσύνης, για να γίνουν τα σημερινά δικαστήρια... Την τελευταία ημέρα των γυρισμάτων μάς πέταξε έξω μια περίπολος που έστειλε το ΓΕΣ, όταν έμαθε ότι ένας φαντάρος-σκοπός πυροβολεί στην πύλη έναν αξιωματικό. Την αστυνομία την είχαμε ειδοποιήσει. Σήμερα, η ηγεσία φοβάται περισσότερο απ’ όλα μια κοινωνική έκρηξη και η αστυνομία πρέπει να κάνει τη χαμαλοδουλειά. Για να μην ανοίξει και τρίτο μέτωπο, μας προσέφερε ό,τι της ζητήσαμε, εκτός από οχήματα που έχουν χαλάσει και προσωπικό που τρέχει και δεν προφταίνει...

Έχετε κατασταλάξει σε μια άποψη για όλ’ αυτά που μας συμβαίνουν;

Όχι, γι’ αυτό κάνω ταινίες φουτουριστικής μυθοπλασίας και καμιά φορά πέφτω μέσα μερικούς μήνες μετά. Σ’ αυτήν έπεσα εντελώς έξω, γιατί στην ταινία έχω μια κυβέρνηση ευρείας αποδοχής, που τον Δεκαπενταύγουστο κάνει σεμινάρια αυτοβελτίωσης και διαχείρισης οργισμένου όχλου. Η δική μας είχε πάει διακοπές και δεν έμαθε τίποτα απ’ όλα αυτά.

Ποια κοινωνία πραγματεύεται η φετινή «Λούφα»;

Την ελληνική κοινωνία στη φάση της τριήμερης αργίας του Δεκαπενταύγουστου, δηλαδή μετά το Μεσοπρόθεσμο και πριν απ’ το πολυνομοσχέδιο. Τότε που οι πιο αφελείς από εμάς είχαμε ακόμη μια συγκρατημένη αισιοδοξία, ίσως από έλλειψη πληροφόρησης...

Η κρίση πώς εμπλέκεται σε όλο αυτό;

Τα πρόσωπα της ταινίας ζουν κι ελίσσονται μέσα στην κρίση. Ο ένας κάνει συνεδρίες αυτοβελτίωσης και θετικής ενέργειας για απολυμένους, ο άλλος προσπαθεί να περισώσει απ’ τους προστάτες ό,τι απέμεινε απ’ τα φαστφουντάδικά του, ο τρίτος -ο μάγειρας- ν’ αποφυλακιστεί επειδή κάρφωσε με τον μπαλτά έναν ληστή με Καλάσνικοφ, ο χοντρούλης χακεράς σηκώνει ράφια στο σούπερ μάρκετ για να φάει και να ταΐσει άλλους εξαθλιωμένους, ο πιο ευαίσθητος απ’ όλους ξεκινά μια καμπάνια για τους μετανάστες κι η υφυπουργός προστατεύει τα προσωπικά δεδομένα παράκτιων φορο-κεφάλαιο-φυγάδων και πολιτικών...  Ξέχασα τον Κρητικό, που έρχεται και ψάχνει μέσα σ’ αυτό το μπάχαλο για να βρει το Πακιστανάκι που πήρε μαζί του απ’ την βραχονησίδα και μεγάλωσε στο χωριό, απ’ όπου ξαφνικά εξαφανίστηκε.

Πώς έχει επηρεάσει το καστ της «Λούφας» η ελληνική καθημερινότητα μεταξύ της «Σειρήνας στο Αιγαίο» και αυτής της «Στεριάς»;

Δεν μπορώ να σας μιλήσω για την ιδιωτική ζωή των ηθοποιών μου, γιατί αυτό είναι προσωπικό δεδομένο, αλλά είναι όλοι τους νέα παιδιά, αρκετά ευαίσθητα κι ευφυή για να μην έχουν καταλάβει πού πάει το πράμα. Εγώ, για να ξορκίσω το κακό, γύρισα το 2007 μια ταινία, στην οποία ένα παιδί της αφθονίας σκοτώνει τον φαύλο πατέρα του, έναν διαπλεκόμενο μεγαλοεπιχειρηματία, που, όταν πτωχεύουν οι επιχειρήσεις του και του κατάσχουν τη θαλαμηγό, κάνει τον πεθαμένο για να τον φυγαδεύσουν στο Άγιο Όρος. Ψυχραιμία την έλεγαν την ταινία και ο Γρίτσης είχε γράψει τον στίχο: «Ένα σπασμένο φτερό μου γιατρεύω και χάνομαι...». Και στο ρεφρέν τραγουδούσαμε: «Περιμένει στη γωνία μια καινούργια κοινωνία...». Αλλά ούτε εκείνος περίμενε αυτή την κατάσταση.

Μια αιτία της κρίσης είναι πως όλα προσπαθούσαμε να τα περάσουμε «Λούφα και Παραλλαγή»;

Και είχαμε καταφέρει να τους κοροϊδέψουμε όλους. Ίσως αυτό να είναι η βασική αιτία της κρίσης, γιατί στο τέλος την είχαμε πιστέψει κι εμείς… Την ισχυρή οικονομία και την επίπλαστη ευημερία εννοώ, όχι τη λούφα.

Έχετε αναγνωρίσει ποιες είναι οι δικές σας ευθύνες;

Δεν είμαι ντιπ βλάκας. Το ‘82, αντί να γυρίσω την Άρπα Colla, έπρεπε να έχω γυρίσει τον Καφετζή, όπου το υπουργικό συμβούλιο αντικαθιστά τον πρωθυπουργό, ο οποίος παθαίνει μαλάκυνση εγκεφάλου, με τον καφετζή της Βουλής που του μοιάζει και τον μιμείται εκπληκτικά. Όταν ο καφετζής παίρνει στα σοβαρά τη δουλειά του κι ανακαλύπτει τη διαπλοκή και τη διαφθορά μέσα στο κόμμα του, οι βαρόνοι τον κλείνουν σε κλινική και βάζουν πάλι τον ηλίθιο στη θέση του, με τραγικές συνέπειες για τη χώρα, φυσικά. Επειδή τότε είχαμε μόνο κρατική τηλεόραση, αλλά στον κόσμο άρεσαν οι φαρσοκωμωδίες, μπορεί μια ταινία με τον Χάρρυ Κλυνν σε διπλό ρόλο να γινόταν μπλοκμπάστερ πριν απ’ τη Λούφα και να μη γύριζα την Άρπα Colla, με την οποία έκανα μια τρύπα στο νερό... Καταλάβατε τον συλλογισμό μου; Είμαι κι εγώ υπεύθυνος, στον βαθμό που έφευγα και πήγαινα έξω να βρω την τύχη μου κάθε φορά που ζοριζόμουνα εδώ. Την πρώτη φορά απ’ το ‘62 έως το ‘66, τη δεύτερη απ’ το ‘69 ως το ‘81 και τελευταία φορά απ’ το ‘87 έως το ‘97, έλειψα δηλαδή καμιά εικισιπενταριά χρόνια αντί να κάτσω εδώ, να δουλέψω σκληρά και να ‘χω τώρα ένα Cayenne, αντί ενός δεκάχρονου Seicento.

Πώς και δεν χρησιμοποιείτε το στρατόπεδο; Άλλη η θέση του στρατού σήμερα;

Το στρατόπεδο έχει χάσει την αίγλη του. Επισκέφθηκα πριν από δυο χρόνια την παλιά μου μονάδα και είδα ένα ΚΨΜ που έμοιαζε με το Da Capo και μια κουζίνα-εστιατόριο που θύμιζε καντίνα μικρομεσαίας επιχείρησης... Λουλουδάκια στα τραπέζια, φρίκη. Στη δικιά μας δεν χωρούσαν ούτε δέκα άτομα κι οι υπόλοιποι έτρωγαν όπου έβρισκαν, ακόμα και στη σκοπιά. Γι αυτό και στις Σειρήνες δεν ήθελα με κανέναν τρόπο να πάω σε στρατόπεδο και πήγα στη βραχονησίδα, όπου στήσαμε το φυλάκιο.

Βοηθάει η Αθήνα ως κινηματογραφικό σκηνικό;

Βοηθάει, γιατί έχει 100 μέτρα πεζόδρομο που σε κάνει να νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο Παρίσι, και τοπία εγκατάλειψης που μου θυμίζουν τα μπάριος του Καράκας. Βοηθά πολύ κι ο δήμος με άδειες και διευκολύνσεις, αν και τώρα θα τον πάω στα δικαστήρια γιατί γλίστρησα στα σκουπίδια του κι έσπασα τον μηνίσκο μου... Τι τώρα, δηλαδή, μετά το 2015 βλέπω να παίρνουμε δικάσιμο. Γι’ αυτό και το μπαστούνι. Τι νομίσατε, ότι γέρασα ξαφνικά;

Με ποια λογική εξελίξατε τους χαρακτήρες σας από την τελευταία Λούφα; Πως εξυπηρετούν δηλαδή την πλοκή τα επαγγέλματα που έχουν διαλέξει;

Οι χαρακτήρες ήταν δεδομένοι, καθώς και η πιθανή ψυχολογική και επαγγελματική τους εξέλιξη. Γι αυτό αναγκάστηκα να προσαρμόσω την πλοκή στους χαρακτήρες με τα μοιραία επακόλουθα που ελπίζω να δείτε.

Γιατί, σχεδόν πάντα, ειρωνεύεστε τους ανθρώπους του πνεύματος και των media, δημιουργώντας φαιδρούς χαρακτήρες;

Βλέπετε; Κι εσείς μιλάτε γι’ ανθρώπους του πνεύματος και των media, αντί του τον πνεύματος και της τέχνης, που λέγαμε κάποτε. Θεωρούμε όσους μη χειρώνακτες ανθρώπους του πνεύματος, συμπεριλαμβανομένων των παπάδων και των εικαστικών που δουλεύουν με τα χέρια, αλλά σκέπτονται και γράφουν πιο πολύ. Ίσως αυτό είναι και μια εξήγηση για τη δεινή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Ασχοληθήκαμε τόσο εντατικά με το πνεύμα μας κι αφήσαμε τα λαμόγια και τα τρωκτικά να οργιάζουν. Με τη φαιδρότητα τούς απαλλάσσω απ’ την υποψία της δόλιας πρόθεσης. Ούτε εσείς, ως άνθρωπος των media, πιστεύετε ότι τα media έπαιξαν μοιραίο ρόλο στη διανοητική αδράνεια που δέρνει τον πληθυσμό; Δεν λέω αποβλάκωση, γιατί, ως σκηνογράφος, που είναι το πρώτο μου επάγγελμα, βάζω και τον εαυτό μου στους χειρώνακτες... Μην το εκχυδαΐσουμε άλλο.

Συμφωνείτε και ‘σεις πως μέσα σε όλα αυτά ζούμε την άνοιξη του ελληνικού κινηματογράφου;

Αναμφίβολα, αλλά δυστυχώς η άνοιξη συμβαίνει στο εξωτερικό, κι εδώ μέσα, στην ξηρασία που έχουμε, δεν χαμπαριάζει κανείς. Τον υπουργό μας εννοώ... Τώρα που θα σφίξουν και τα κρύα και θα μας κόβουν το ρεύμα… μόνο στα σινεμά που κλιματίζονται θα μπορούμε να ζεστάνουμε το κοκαλάκι μας.


0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μόνη πλέον λύση η δημιουργία ενός διεθνικού ομοσπονδιακού κράτους Ισραηλινών και Παλαιστινίων»

Διεθνή / «Μόνη πλέον λύση η δημιουργία ενός διεθνικού ομοσπονδιακού κράτους Ισραηλινών και Παλαιστινίων»

Από τις πιο έγκυρες πηγές αναφορικά με τα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Πέτρος Παπακωνσταντίνου σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στην ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Δεν χρειάζεται να έχει ένας αστυνομικός προοδευτικές ιδέες, προέχει να είναι επαγγελματίας»

Οπτική Γωνία / «Δεν χρειάζεται να έχει ένας αστυνομικός προοδευτικές ιδέες, προέχει να είναι επαγγελματίας»

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Ανδρέας Τάκης, μιλά για την αστυνομική βία και αυθαιρεσία με αφορμή την έκδοση της έρευνας που συνέπεσε με τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νάνσυ Παπαθανασίου: Μια πρωτοπόρος της ψυχικής υγείας των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην Ελλάδα

Lgbtqi+ / Νάνσυ Παπαθανασίου: Μια πρωτοπόρος της ψυχικής υγείας των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην Ελλάδα

Η κλινική ψυχολόγος και συνιδρύτρια του Orlando LGBT+ σε μια συγκινητική, διαφωτιστική και ενδυναμωτική συζήτηση για την πορεία που έχει διανύσει η εγχώρια ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αλλά και η ίδια, προς την ορατότητα και για όσα ακόμα πρέπει να γίνουν για την ισότητα και την αποδοχή άμεσα, εδώ και τώρα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρέντης Μπελέρης: «Έχω έναν λόγο παραπάνω να σέβομαι τις ελευθερίες κάθε πολίτη»

Συνέντευξη / Φρέντης Μπελέρης: «Έχω έναν λόγο παραπάνω να σέβομαι τις ελευθερίες κάθε πολίτη»

Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας εξηγεί πώς πήρε το όνομά του, ποιο είναι το πρόβλημα με τις περιουσίες των Χειμαρριωτών, τι θα κάνει αν πάει στην Ευρωβουλή και δηλώνει πως θα υπερασπιζόταν με χαρά τα δικαιώματα oποιασδήποτε άλλης μειονότητας.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Κύρα Κάπη: «O Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει προσποιηθεί ποτέ κάτι που δεν είναι»

Συνέντευξη / Κύρα Κάπη: H γυναίκα πίσω από το TikTok του πρωθυπουργού

Με αφορμή τη βράβευση της στα «Ermis Awards», η διευθύντρια Επικοινωνίας του πρωθυπουργού μιλά δημόσια για πρώτη φορά και περιγράφει το πώς διαμορφώνει τη δημόσια εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη ενώ απαντά για τα λάθη, την κριτική και τις δύσκολες στιγμές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δημήτρης Παπαϊωάννου

Συνέντευξη / Δημήτρης Παπαϊωάννου: «Αυτή θα είναι η τελευταία μου φορά στη σκηνή»

Λίγο πριν εμφανιστεί ξανά στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με το ΙΝΚ, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου κάνει μια αναδρομή σε ολόκληρη την καριέρα του σε μια κουβέντα έξω απ’ τα δόντια με τον Δημήτρη Παπανικολάου, καθηγητή Νεοελληνικών και Πολιτισμικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, για το περιοδικό «Dust», την οποία αναδημοσιεύει σε αποκλειστικότητα η LiFO.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Χρήστος Μαρκογιαννάκης: «Στη Γαλλία είμαι δημιουργικά ελεύθερος, στην Ελλάδα όχι»

Βιβλίο / Χρήστος Μαρκογιαννάκης: «Στη Γαλλία είμαι δημιουργικά ελεύθερος, στην Ελλάδα όχι»

Τα νουάρ μυθιστορήματά του είναι από τα πιο αγαπημένα του γαλλικού αναγνωστικού κοινού: Ο βραβευμένος συγγραφέας και σύγχρονος μετρ του είδους σε μια συζήτηση για το «τέλειο έγκλημα» στη ζωή και στη λογοτεχνία.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Πέτρος Αϊβάζης: «Χρειάζεται αλληλεγγύη ανάμεσα στου ΛΟΑΤΚΙ+ που γερνούν, δεν βγαίνει αλλιώς»

LGBTQI+ / Πέτρος Αϊβάζης: «Χρειάζεται αλληλεγγύη ανάμεσα στους ΛΟΑΤΚΙ+ που γερνούν, δεν βγαίνει αλλιώς»

Από τη σεξεργασία και τα drag shows στην Αμερική ως την τηλεόραση, το σινεμά και τον ΛΟΑΤΚΙ+ εθελοντισμό στην Αθήνα, η «Ελληνίδα Divine» είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος με γεμάτη ζωή και νοιάξιμο για τους άλλους seniors της κοινότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αργύρης Παυλίδης: Η φωνή των παιδικών μας χρόνων

Οθόνες / Αργύρης Παυλίδης: Η φωνή των παιδικών μας χρόνων

Ηθοποιός, σκηνοθέτης, παρουσιαστής παιδικών εκπομπών όπως οι θρυλικοί «Κόκκινοι Γίγαντες, Άσπροι Νάνοι», πρωτοπόρος της μεταγλώττισης και η φωνή αγαπημένων μας ηρώων σε σειρές και ταινίες κινουμένων σχεδίων. O Αργύρης Παυλίδης σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στη LiFO.
ΜΑΝΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ
ΕΠΕΞ Η Daglara και το θρίλερ του «έθνους»: τρόμος, έρως και βουκολικό σικ

Συνεντεύξεις / Η Daglara στο Φεστιβάλ Αθηνών: Τρόμος, έρως και βουκολικό σικ

Performer, σχεδιάστρια ρούχων, πωλήτρια, φιλότεχνη, ντίβα, τέρας λαγνείας, η Daglara και η τέχνη της διαχέονται με λίκνισμα και γρύλισμα σε ένα σωρό πίστες της καθημερινότητας και της απόδρασης.
ΑΛΕΞΙΝΟΣ ΠΥΡΑΥΛΟΣ
Ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μουσική / Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας στον δημοσιογράφο και ραδιοφωνικό παραγωγό Μιχάλη Γελασάκη το 2009, όπου μιλάει για τον τελευταίο της δίσκο, τα «αδικημένα» τραγούδια της, τους νέους, τους φραγκοφονιάδες της γενιάς της και αφηγείται την ιστορία του τραγουδιού το «Μπαρ το ναυάγιο», που δεν ήταν μπαρ! Δημοσιεύεται στo Lifo.gr για πρώτη φορά, έξι χρόνια μετά τον θάνατό της.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Γιώργος Καστανάς: «Ε, ναι! Είμαι Έλληνας κι ας με πίκρανε ο νόμος»

Συνέντευξη / Γιώργος Καστανάς: «Ε, ναι! Είμαι Έλληνας κι ας με πίκρανε ο νόμος»

Ο νεαρός που έγινε viral στο TikTok όταν πήρε στα χέρια του την ελληνική ταυτότητα μετά από 5 χρόνια αναμονής, μιλά αποκλειστικά στη LIFO για όλη του τη ζωή στην Ελλάδα του ρατσισμού, αλλά και της άφατης καλοσύνης.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Διονύσης Τεμπονέρας: «Να μην δούμε ξανά το χάρτη όλο μπλε»

Βασιλική Σιούτη / Το πολιτικό άστρο του Διονύση Τεμπονέρα μόλις αναδύθηκε ― Μια συζήτηση

Ο Διονύσης Τεμπονέρας παρέμενε σχεδόν άγνωστος την εποχή της εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ και αναδείχθηκε μόλις πρόσφατα, στην πτώση, όταν κλήθηκε να βοηθήσει με κεντρικό ρόλο την τελευταία στιγμή. Κατά κοινή ομολογία τα πήγε καλά, αλλά το αποτέλεσμα είχε κριθεί προ πολλού. Δεν είναι ο αγαπημένος της ελίτ ούτε των κομματικών μηχανισμών, όμως πολλοί πιστεύουν ότι το πολιτικό του άστρο μόλις αναδύθηκε, κι ας αρνήθηκε να είναι υποψήφιος για την ηγεσία του κόμματος.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ