Κυρία Οικονομάκη, είστε ηθοποιός, αλλά έχετε ασχοληθεί και με το τραγούδι. Στο παρελθόν, σας έχουμε δει και δίπλα στον Γιώργο Μαρίνο. Φέτος, σας βρίσκουμε στη μουσική σκηνή «Κόμης», σε μια δική σας μουσικοθεατρική πρόταση. Πώς προέκυψε αυτό;
Ο ιδιοκτήτης αυτού του πανέμορφου αρχοντικού και συνάδελφός μου κύριος Δευκαλίων Κόμης μού πρότεινε να παρουσιάζω τις Δευτέρες κάτι δικό μου. Είχα μια ιδέα για μία παράσταση, η οποία θα περιλάμβανε μια θεατρική κωμωδία κι ένα δίωρο αυθεντικό λαϊκό γλέντι, με αγαπημένα και διαχρονικά τραγούδια της δεκαετίας του '60 και του '70. Με αυτό τον τρόπο θα συνδύαζα τα δύο είδη που αγαπώ πολύ, το θέατρο και το τραγούδι. Έτσι δημιουργήθηκε το «Άρχισαν τα όργανα», ένα σούπερ χορταστικό θέαμα!
Απ' ό,τι είδαμε, έχετε ορίσει μια ιδιαίτερα χαμηλή τιμή εισόδου. Αυτή η κίνηση βρήκε ανταπόκριση στον κόσμο;
Ζούμε όλοι μας μία νέα πραγματικότητα και με αυτήν πρέπει να πορευτούμε. Σκεφτήκαμε, λοιπόν, ότι σε αυτό το γκρίζο που κινούμαστε όλοι καλό θα ήταν να δώσουμε χρώμα, με ένα θέαμα γεμάτο λάμψη, χαρά και προσιτές τιμές. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό! Καθιερώνοντας τα δέκα ευρώ ως τιμή εισόδου, με ένα ποτήρι κρασί και προσφέροντας μια ακριβή παραγωγή, κάναμε τη διαφορά! Διότι δεν είμαστε ορθάδικο αλλά ένα αρχοντικό που υποδέχεται τον κόσμο όπως του αρμόζει: αρχοντικά, στο τραπέζι!
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Τάκη Παπαματθαίου;
Με τον Τάκη δουλεύουμε πρώτη φορά μαζί. Είναι ένας εξαιρετικός συνάδελφος, με τον οποίο δέσαμε υπέροχα και το χαιρόμαστε πολύ και οι δύο. Υποδυόμαστε ένα ανδρόγυνο που γιορτάζει τα είκοσι πέντε χρόνια του γάμου του και στο επετειακό τους δείπνο περνάει όλη τους η ζωή, μέσα από ένα ιδιαίτερο, κωμικό κείμενο της Μαρίας Αθήνη. Το ίδιο το έργο οδηγείται σε ένα γλέντι, από αυτά τα υπέροχα του παρελθόντος, τότε που ανοίγαμε τα σπίτια μας και διασκεδάζαμε αληθινά. Γινόμαστε μια μεγάλη παρέα με τον κόσμο και κάνουμε πραγματικότητα το σλόγκαν της παράστασης: «Τώρα, το γλέντι ανάβει τις Δευτέρες!».
Η επιτυχία που σημειώνει η παράστασή σας σάς κάνει να ονειρεύεστε το επόμενο βήμα;
Δεν κάνω όνειρα. Δεν βάζω στόχους. Αφήνομαι όπως το κύμα στην ακτή. Με παρασύρει όπου θέλει αυτό. Αυτή είναι μια όμορφη διαδικασία!
σχόλια