Δεν έχω πάει ποτέ στο showroom-κέντρο επιχειρήσεων της Forever Classic Apparel Co. και να έχω βρει εκεί μόνο του τον Χάρη. Και έχω πάει πολλές φορές. Μπορεί να είναι ο Χάρης και ένας φίλος, μπορεί να είναι πάνω από πέντε φίλοι, να παραγγέλνουν φαγητό, να δοκιμάζουν τα ρούχα, να βγάζουν φωτογραφίες, να αράζουν. Μπορεί ακόμα και να είναι μόνο δύο φίλοι του, ενώ αυτός έχει κάπου πεταχτεί για δουλειά. Το νιώθεις το bromance, καταλαβαίνεις και πόσο βασικό ρόλο έχει παίξει στην αναπάντεχη επιτυχία αυτής της μάρκας η αδυσώπητη υποστήριξη από τους φίλους. Μετά, βέβαια, μπαίνεις στο μικρό showroom και καταλαβαίνεις γιατί οι φίλοι τον υποστηρίζουν με τόσο πάθος. Τα ρούχα. Τα ρούχα είναι υπέροχα.
#quote#
Πού μεγάλωσες;
Μεγάλωσα εδώ, στη Γλυφάδα, μέχρι τα δώδεκα. Στην αρχή της εφηβείας μου μετακομίσαμε στο Λαγονήσι, όπου και μένω ως σήμερα. Εκεί τελείωσα το Γυμνάσιο και το Λύκειο, οι φίλοι μου όμως παρέμειναν όλοι στη Γλυφάδα. Όπως φαντάζεσαι, δεν μου άρεσε καθόλου αυτό. Αναγκαζόμουν να περνάω την περισσότερη μέρα μου στα λεωφορεία και, ακόμα χειρότερα, στο ΚΤΕΛ, που το τελευταίο γυρνούσε Λαγονήσι στις δέκα. Και τότε το ταξί κόστιζε δύο χιλιάδες δραχμές, λεφτά που δεν είχαμε ούτε για ολόκληρη την εβδομάδα. Παρ' όλα αυτά, ήμουν κάθε μέρα στη Γλυφάδα με τους φίλους, κάνοντας κυρίως skate.
Ποια είναι η βασικότερη προϋπόθεση στον σχεδιασμό των ρούχων σου;
Φτιάχνω ρούχα που θα φορούσα εγώ. Δεν θα με ενδιέφερε να είμαι στο εμπόριο ρούχων, αν δεν έκανα κάτι που θα μπορούσα να φοράω. Αυτή είναι η βάση, η απαραίτητη προϋπόθεση. Για να καταλάβεις, δεν θα έφτιαχνα ποτέ γυναικεία ρούχα. Δεν είναι κάτι το οποίο θα με ενδιέφερε.
Για ποιους σχεδιάζεις;
Για ανθρώπους που σέβομαι την αισθητική τους. Για παράδειγμα, ο Freddie F. φοράει τα ρούχα μου και αυτό μου δίνει χαρά. Το ζητούμενο για μένα είναι να φορούν τα Forever άνθρωποι με προσωπική αίσθηση του στυλ.
Το προσωπικό σου στυλ αλλάζει μέσα στα χρόνια;
Αλλάζει φυσικά, μέσα σε κάποια όρια. Παλαιότερα είχα περάσει περιόδους, μικρές βέβαια, που ντυνόμουν είτε πολύ πιο «σοβαρά» είτε πολύ πιο «χύμα», για τις οποίες ντρέπομαι και λίγο γιατί ήταν το άλλο άκρο, αλλά πάντα μου άρεσε να μπλέκω το preppy με το street στυλ.
Έχεις καταφέρει να φέρεις την «αλητεία» της street κουλτούρας σε ένα άλλο επιχειρηματικό επίπεδο. Πώς τα ισορροπείς αυτά;
Γίνεται αυτομάτως, γιατί αυτό είμαστε. Αν είσαι κάτι, θα βγει και στη δουλειά σου, πιστεύω. Έτσι σκέφτομαι, έτσι λειτουργώ, έτσι ζω. Δεν θα βγει αυτό στο προϊόν που φτιάχνω;
Ποιο είναι το καθημερινό σου πρόγραμμα δηλαδή;
Ξυπνάω στις εννέα και μισή και κοιμάμαι στις δύο και μισή. Και περνάω όλη τη μέρα δουλεύοντας. Ξεκινάω το πρωί και φτάνω ως τις τέσσερις με την άλλη εταιρεία, των γονιών μου, και μετά τις τέσσερις ασχολούμαι με τη Forever. Σχεδιάζω πάντα το βράδυ.
Το ότι φτιάχνεις αντρικά ρούχα και τα φοράνε όλο και περισσότερες γυναίκες πώς σου φαίνεται;
Τέλειο. Θεωρώ ότι είναι απίστευτα σέξι. Όσες street wear εταιρείες έχω δει να κάνουν γυναικεία ρούχα, είναι χάλια. Χάνει την ταυτότητά του ένα hoodie, ας πούμε, όταν το ράβεις μεσάτο ή στενό.
Παρ' όλα αυτά, οι γραμμές σου, κυρίως στα πουκάμισα, δεν είναι αμιγώς αμερικανικές.
Δεν έχει τόσο να κάνει με αμερικανικές ή ευρωπαϊκές γραμμές. Βασίστηκα στον σωματότυπο του αγοραστικού μου κοινού. Από το marketing research που έκανα στην αρχή κατέληξα σε άτομα από 25 ως 35 κυρίως ετών, χωρίς να αποκλείω μικρότερους ή μεγαλύτερους. Είναι άνθρωποι που δεν είναι του γυμναστηρίου αλλά ούτε και του καναπέ. Άτομα δραστήρια, γενικότερα. Skaters, snowboarders, άνθρωποι του «δρόμου».
Η εταιρεία σου, αν και νεοσύστατη, πάει πολύ καλά. Αν στο μέλλον χρειαστεί να προσλάβεις άτομα σε καίριες θέσεις για να παίρνουν αποφάσεις θα το αντέξεις;
Μέχρι στιγμής, ευτυχώς, έχω πολύτιμους φίλους που συμβουλεύομαι και με καλύπτουν απόλυτα για την παραγωγή που έχω τώρα. Αν μου έλεγες να πάρω έναν άνθρωπο για τα οικονομικά, θα σου έλεγα ευχαρίστως, αλλά όσον αφορά το αισθητικό κομμάτι, όχι, δεν θα συμβιβαζόμουν ποτέ. Θέλω να έχω τον έλεγχο των προϊόντων μου και της εικόνας της εταιρείας.
Γενικότερα διεγείρεσαι αισθητικά κυρίως από οπτικά ερεθίσματα;
Ναι, είμαι οπτικός τύπος. Μου αρέσει πολύ η φωτογραφία, ασχολούμαι και μέσω της δουλειάς μου με αυτή. Επίσης, ακούω πάρα πολλή μουσική. Κυρίως down tempo μουσικές. Ακούω ροκ κλασικό, μπλουζ, hip hop και reggae.
Ακολουθείς τις σεζόν όσον αφορά την παραγωγή;
Όχι. Θέλω να βγάζω συνεχώς νέα πράγματα, έχω ακατάπαυστα ιδέες, τις οποίες πρέπει να υλοποιώ άμεσα και δεν μου αρέσει να βλέπω να αδειάζει το showroom.
Ποιο κομμάτι σου έφυγε γρηγορότερα και σε μεγαλύτερη ποσότητα;
Τα crewnecks με τις στάμπες. Πολλά έφυγαν πριν ακόμα τελειώσει η παραγωγή τους. Πάντα, βέβαια, το εμπορικότερο κομμάτι είναι αυτό που εσύ έχεις ήδη κάπως ξεπεράσει. Σκοπός μου είναι να παράγω πιο basic πράγματα.
Οι τιμές σου είναι καλές;
Πουλάω σε πολύ προσιτές τιμές. Τα t-shirts είναι στα 25 ευρώ, τα φούτερ είναι από 35 ως 55 τα zip ups, τα πουκάμισα ξεκινούν από 40 ευρώ, τα γιλέκα στα 75-80. Κοίτα, είναι δύσκολες εποχές, το έχω συνυπολογίσει αυτό, το βιώνω και προσωπικά. Όταν πλέον πας να αγοράσεις κάτι, είσαι κάπως μαγκωμένος. Ακόμα και να έχεις χρήματα, το σκέφτεσαι δύο φορές πριν αγοράσεις.
Πού μπορεί κάποιος να βρει τα ρούχα σου;
Βασική πηγή είναι εδώ, το showroom, όπου έρχονται όλοι οι πελάτες με ραντεβού, όποτε θέλουν. Επίσης, συνεργάζομαι, και είναι τιμή μου, με το ΑΥCE στο Κολωνάκι. Τέλος, αυτήν τη στιγμή κατασκευάζουμε το e-store μας. Μέχρι τότε, όποιος θέλει, μπορεί να δει τα προϊόντα μας στο site μας και να μας στείλει ένα e-mail για παραγγελία.
Σε γενικές γραμμές, έχεις κάνει το όνειρό σου πραγματικότητα;
Δόξα τω θεώ, ναι. Είμαι σε καλό δρόμο. Και το περίεργο είναι ότι δεν ένιωθα να έχω μεγάλα όνειρα τη στιγμή που το έκανα. Είναι μια περίοδος αυτή που περνάμε που οι περισσότεροι νέοι έχουν φτάσει να ονειρεύονται να έχουν όνειρα.
Τι σε οδήγησε εδώ που βρίσκεσαι σήμερα; Είσαι τυχερός;
Είμαι προληπτικός και δεν θα απαντήσω στο αν είμαι τυχερός. Με βοήθησε σημαντικά η ύπαρξη της οικογενειακής επιχείρησης σε λογιστικό και φοροτεχνικό επίπεδο, γιατί υπήρχε στο καταστατικό της εταιρείας «κατασκευή και εμπορία ενδυμάτων και αθλητικών ειδών», αλλά να ξεκαθαρίσω ότι δεν είχαμε παραγάγει ποτέ ρούχα - εισαγωγείς γαντιών εργασίας είμαστε, καμία σχέση με παραγωγή ρούχων. Και το λέω αυτό γιατί πολλοί έχουν πει ότι ήξερα την παραγωγική διαδικασία, τους βιοτέχνες και τα λοιπά. Δεν ήξερα τίποτα, όλα ξεκίνησαν από το μηδέν. Το σημαντικότερο μάθημα που πήρα ήταν να ρωτάω και τους πιο απίθανους ανθρώπους και να μαθαίνω κάθε μέρα όλο και περισσότερα. Ακόμα και με πλάγια μέσα, με διάφορους τρόπους. Γενικότερα, αν πας να κάνεις κάτι εδώ στην Ελλάδα με τον πατροπαράδοτο, «σωστό» τρόπο, τους βρίσκεις όλους μπροστά σου. Σίγουρα με κουράζουν οι καθημερινές δυσκολίες, αλλά έχω μάθει να μην τρελαίνομαι πλέον τόσο πολύ. Το πράγμα εδώ στην Ελλάδα δουλεύει λανθασμένα από την αρχή. Εγώ γνωρίζω πλέον ότι ένα μεγάλο μέρος από αυτά που θα παραλάβω θα είναι λάθος, αλλά δεν ταράζομαι, προχωράω, βρίσκω λύσεις, εξελίσσομαι. Σε κάθε μου παραλαβή υπάρχουν λάθος πράγματα.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που έχεις περάσει μέχρι σήμερα;
Έχασα τον αδερφό μου όταν ήμουν δεκαπέντε ετών. Υπήρξε το καταλυτικότερο γεγονός της ζωής μου και με διαμόρφωσε σε αυτό που είμαι σήμερα.
www.facebook.com/foreverathens?fref=ts
σχόλια