— Τι περιλαμβάνει το Ntrop Holycase 2012;
Είναι μια σειρά δράσεων από διαφορετικούς καλλιτέχνες που συνεργάζονται ή πρόκειται να συνεργαστούν με την Ntrop. Μουσικοί, γραφίστες, εικαστικοί, fashion designers... Η σύλληψη έγινε σε μια πεντάλεπτη κουβέντα με τον Κωνσταντίνο Δαγριτζίκο τον Σεπτέμβριο, στο φρεσκοστρωμένο κόκκινο δάπεδο του six d.o.g.s. Έπειτα, με τη βοήθεια του art director του label Γιώργου Μαραζιώτη, αλλά και τη θετική ανταπόκριση όλων των καλλιτεχνών, διαμορφώθηκε το πρόγραμμα.
— Ποιο είναι το κίνητρό σου για τη διατήρηση μιας εναλλακτικής δισκογραφικής εταιρείας στην Ελλάδα του 2012;
Στην Ελλάδα είναι η έδρα της Ntrop. Από τη στιγμή που μένω και στην Αθήνα, πρέπει να υπάρχει δραστηριότητα. Το κίνητρό μου είναι η ίδια η μουσική. Επιλέγω να εκδίδω μουσική που είναι καλύτερη από τη δική μου ή κάτι που δεν μπορώ να κάνω εγώ ως παραγωγός. Έτσι μαθαίνω και εξελίσσομαι συνεχώς. Αρκετές από τις κυκλοφορίες βινυλίων, όμως, πάνε καλά και σε πωλήσεις κυρίως στο εξωτερικό.
— Πώς αντιμετωπίζουν στο εξωτερικό την ελληνική σκηνή τον τελευταίο καιρό;
Δεν νομίζω ότι κάποιος διαχωρίζει το αν η μουσική είναι ελληνική ή όχι. Αν κάτι είναι καλό, διακρίνεται, και με πολλή προσπάθεια από τον artist και τους συνεργάτες του βρίσκει τον δρόμο, αρκεί να μην αυτοπεριορίζεται και να μην είναι κάτι που ήδη υπάρχει. Τελευταία, είχα διάφορες συναντήσεις στο Βερολίνο και στο Λονδίνο για την κυκλοφορία του νέου E.P. των JOALZ – δεν με ρώτησε κανείς πού ηχογραφήθηκε η μουσική. Νομίζω ότι αυτό που λείπει από πολλούς Έλληνες μουσικούς είναι ένας δημιουργικός τυχοδιωκτισμός.
— Πιστεύεις ότι έχει καταρριφθεί το άλλοτε διαχωριστικό τείχος μεταξύ indie και ηλεκτρονικής μουσικής; Το λέω αυτό γιατί η Ntrop δεν δείχνει αυστηρά κολλημένη σε ένα συγκεκριμένο μοντέλο/μουσικό είδος.
Κοίτα, για μένα δεν υπήρχε ποτέ τέτοιο τείχος, υψώθηκε περισσότερο απ' ό,τι σε άλλες μεγαλουπόλεις εδώ στην Αθήνα, για να προστατέψει ο καθένας αυτό που ήξερε καλύτερα. Απολαμβάνω το ίδιο τη μουσική της Nalyssa και τα beats του Larry Gus, δεν αντιλαμβάνομαι πώς σε μια μορφή τέχνης μπορούμε να μιλάμε για διαχωρισμούς.
— Πού πάει η μουσική το 2013;
Η μουσική γίνεται ένα, με διακριτά πια όρια, όπως dance, rock, metal, latin. Kούρασε η εξειδίκευση και ο απλός ακροατής χάθηκε στα είδη και τις ονομασίες τους, και ειδικότερα εδώ γύρισε στον Σάκη. Πρέπει να βοηθήσουμε και εμείς κάνοντας μουσική για τον ακροατή και όχι για τους καλλιτέχνες.
σχόλια