Χρειάστηκαν 7 χρόνια για να γίνει σταρ. Από τις underground μέρες της Νέας Υόρκης μέχρι το «Crying Light», ο Antony Hegarty πέρασε από συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα και μέρες απόγνωσης για να μεταμορφωθεί σε αυτό που είναι σήμερα, «ένας ερευνητικός, συναισθηματικός, ανασφαλής, παθιασμένος, πνευματώδης καλλιτέχνης», όπως χαρακτηρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Στη συνέντευξή του στη LifΟ λίγο πριν έρθει για τη συναυλία του στην Αθήνα μιλάει για τη φύση, το μέλλον του πλανήτη και την αναζήτηση του καλλιτέχνη.
Είναι η τρίτη φορά που επισκέπτεσαι την Αθήνα. Πώς αισθάνεσαι;
Πολύ χαρούμενος. Μάλιστα θα έρθω μερικές μέρες νωρίτερα να απολαύσω την πόλη και όσα προσφέρει. Είμαι κατενθουσιασμένος που επιστρέφω!
Τι θυμάσαι περισσότερο από τις προηγούμενες επισκέψεις σου εδώ;
Τους ανθρώπους! Οι άνθρωποι στην Ελλάδα είναι όλοι φιλόσοφοι!
Στην προηγούμενη συναυλία σου έπαιξες μόνο με ένα πιάνο. Τώρα θα παίξεις με τη συμφωνική της ΕΡΤ. Τι θα πρέπει να περιμένει το κοινό;
Θα είναι πιο ειδυλλιακά, κατά κάποιο τρόπο. Ο ήχος θα είναι πιο γεμάτος, αλλά πάλι βαθιά ενδόμυχος. Μόλις κάναμε την πρώτη μας συναυλία με Συμφωνική χθες, εδώ στο Άμστερνταμ, και ήταν συγκλονιστική εμπειρία, οπότε περιμένω πώς και πώς να δουλέψω με τη Συμφωνική στην Αθήνα.
Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στο καινούργιο σου άλμπουμ «The Crying Light» και στο προηγούμενου;
Στο «I 'm the bird now», το επίκεντρο ήταν πιο εσωτερικό. Με το καινούργιο άλμπουμ εξερευνώ τη σχέση μου με τη φύση, τον ευρύτερο κόσμο, με τα στοιχεία, τον ωκεανό και το φως του ήλιου, ειδικά σε σχέση με την ιστορική περίοδο που διανύουμε αυτήν τη στιγμή. Κάνω μια προσπάθεια να φτάσω εκεί και να καταγράψω καλύτερα την ύπαρξή μου σε αυτόν τον κόσμο. Νομίζω ότι όλα αυτά θα είναι η κύρια θεματική και της συναυλίας.
Κάπου αναφέρεις ότι, αν ξαναγεννιόνταν ο Χριστός, θα ήταν κορίτσι.
Έχω ένα τραγούδι, το «Hope mountain», που λέει πώς θα είναι το μέλλον σε 50 χρόνια από τώρα, μετά το φαινόμενο του θερμοκηπίου, όταν τα αέρια θα έχουν ζεστάνει τη θάλασσα και η Γροιλανδία θα έχει λιώσει. Όταν τα νερά του ωκεανού θα έχουν φουσκώσει πάρα πολύ. Είναι κάτι σαν όνειρο το ότι ο Ιησούς θα γεννηθεί ξανά, αυτήν τη φορά σαν κορίτσι στις σπηλιές του Αφγανιστάν.
Γιατί το πιστεύεις αυτό;
Γιατί νομίζω ότι η ιδέα να πραγματοποιηθεί αυτό θα σημάνει μια καινούργια εποχή μιας δυνατής γυναικείας διακυβέρνησης. Πολλές αρχές στις οποίες θα ανατρέχουμε για να μας βοηθήσουν να πάρουμε οποιεσδήποτε αποφάσεις, είτε πολιτικές είτε κοινωνικές, θα έχουν προκύψει δηλαδή από το θηλυκό, μητριαρχικό αρχέτυπο και όχι από το ανδρικό αρχέτυπο όπου έχουμε βασιστεί εδώ και 2 χιλιάδες χρόνια. Θα σημαίνει ότι ο κύκλος της καλοσύνης και της ευαισθησίας που φυλάμε για την οικογένεια θα είναι κάτι που θα μπορούμε να επεκτείνουμε στο κοινωνικό σύνολο, στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους και το περιβάλλον.
Πώς πιστεύετε ότι θα εξελιχθεί ο πλανήτης στο μέλλον;
Είμαστε όλοι φοβισμένοι και μέρος του άλμπουμ μου έχει να κάνει με την αίσθηση των δικών μου φόβων και την προσπάθειά να ξεφύγω από αυτούς και να είμαι παρών αυτήν τη στιγμή. Είμαστε σε ένα μοναδικό σημείο στην ιστορία. Δεν έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ παρόμοια κατάσταση και το περιβάλλον είναι έτοιμο να καταρρεύσει εξαιτίας του τρόπου που του έχουμε φερθεί. Όλα έχουν χτιστεί πάνω στην ιδέα ότι το φυσικό περιβάλλον δεν αλλάζει. Το περιβάλλον μας και η φύση ήταν οι πιο ακλόνητες εσωτερικές αρχές, αντιπροσώπευαν μια εσωτερική μεγαλοπρέπεια και ξαφνικά έρχεται η σκέψη ότι πρέπει να ξαναφανταστούμε το περιβάλλον σε μια εύθραυστη ισορροπία που έχουμε επηρεάσει τόσο βαθιά σε αρνητικό βαθμό μετά από 100 χρόνια κακής μεταχείρισης. Έτσι, μεταφέρεται μεγάλη εξουσία στα χέρια των ανθρώπων και τους καταβάλλει, νομίζω. Είναι μια τρομακτική αντίληψη αυτή, ότι δηλαδή μπορούμε να επηρεάσουμε το περιβάλλον που μας έδωσε ζωή. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι επαναπαύονταν στην ιδέα ότι δεν θα μπορούσαμε, ότι δεν υπήρχε περίπτωση να ασκούμε τέτοια επιρροή στη φύση και αυτή την εντύπωση είχαν και οι γονείς μας. Οτιδήποτε και αν συνέβαινε, η Γη θα μπορούσε πάντα να φροντίσει τον εαυτό της αλλά τώρα αντιμετωπίζουμε αυτή την τετελεσμένη είδηση, ότι αντιδρά πάρα πολύ έντονα στη ζημιά που της κάνουμε.
Τι σας επηρεάζει να γράφετε τραγούδια;
Το γράψιμο για μένα είναι σαν να βγάζεις μαλλιά. Είναι το αποτέλεσμα της εμπειρίας του να σκέφτομαι και να αισθάνομαι. Είναι ένας τρόπος να ονειρεύομαι, ένα όνειρο που με βοηθάει να μετακινούμαι ανάμεσα σε πράγματα. Συχνά γράφω ένα τραγούδι σε αναζήτηση ενός περάσματος από μια ιδέα ή ένα συναίσθημα. Είναι σαν ένα ταξίδι.
Τι αναζητάει επομένως ο καλλιτέχνης;
Δεν ξέρω. Νομίζω, για τους καλλιτέχνες, είναι το τι μας ζητάνε να εξερευνήσουμε, τι αναζητάμε από τον εαυτό μας, κατά κάποιο τρόπο. Βουτάμε στα βαθιά για να βρούμε μαργαριτάρια και όμορφα κοχύλια για τους φίλους μας και την κοινωνία. Κάνοντας κάτι δημιουργικό είσαι στο «μέτωπο της συλλογικής συνείδησης», εκεί που χρειάζεται το συλλογικό ασυνείδητο. Είσαι μέσα στις πρώτες ομάδες ανθρώπων που βγάζουν νέες σκέψεις. Κάποια στιγμή η κοινωνία θα δει αν υπάρχει κάτι που θα πρέπει να υιοθετηθεί ευρύτερα. Είναι σαν μια συμφωνία για τον καλλιτέχνη. Προσωπικά, νιώθω ότι παίζω μέσα σε αυτό το κουτί από άμμο και η μεγαλύτερη δημιουργική δύναμη μέσα μου είναι η Γη η ίδια.
σχόλια