Ποιος πίστευες ότι θα κέρδιζε το Final Four την Παρασκευή το πρωί;
Η ΤΣΣΚΑ. Ξεκάθαρα.
Επειδή το αποτέλεσμα μετράει, γιατί πιστεύεις τελικά ότι το πήρε ο Ολυμπιακός;
Ο Ολυμπιακός ήταν απελευθερωμένος. Δεν είχε το άγχος κι αυτό μέτρησε στο φινάλε των δύο παιχνιδιών. Μπαρτσελόνα και ΤΣΣΚΑ φοβήθηκαν να χάσουν και τελικά έχασαν. Όντας αγχωμένοι, δεν μπορούσαν να πετύχουν θάλασσα από βάρκα, ενώ οι παίκτες του Ίβκοβιτς σούταραν χωρίς ίχνος δισταγμού.
Ποιος είναι ο δικός σου ήρωας από τις αναμετρήσεις;
Είμαι ανάμεσα στον Κώστα Παπανικολάου και τον Βασίλη Σπανούλη. Θα προτιμήσω τον δεύτερο, γιατί είναι και από τους αγαπημένους μου παίκτες. Αυτό το Final Four αποτελεί μια μεγάλη δικαίωση για τον ίδιο, διότι σ’ αυτά τα δύο χρόνια είχε μεγάλο προσωπικό κόστος και άκουσε πολλά. Μέχρι και ότι είναι λούζερ. Ποιος; Ο Σπανούλης. Αυτός ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα του. Αυτό ήθελε κι αυτό πέτυχε.
Δεν είναι περίεργο πως οι Αγγελόπουλοι είχαν τη μεγαλύτερη επιτυχία τους τη χρονιά που ήθελαν να φύγουν;
Το εκλαμβάνω ως μια διαβολική σύμπτωση. Τόσα χρόνια σπατάλησαν (κι όχι απλά ξόδεψαν) εκατομμύρια ευρώ και όμως η επιτυχία τούς χτύπησε την πόρτα τη σεζόν της λιτότητας. Αν και ποτέ δεν πίστεψα ότι θα φύγουν, γιατί τους αρέσει πολύ η ενασχόληση με τον Ολυμπιακό.
Πώς είναι δυνατόν, ενώ το μπάσκετ συνεχίζει να φέρνει τρομερές επιτυχίες, να υποβαθμίζεται συνεχώς σε σχέση με το ποδόσφαιρο;
Πονεμένη ιστορία. Το ποδόσφαιρο έχει μεγαλύτερο έρεισμα, αλλά θεωρώ πως το μπάσκετ παραμένει το «επίσημο αγαπημένο άθλημα» των Ελλήνων. Το σέβονται όλοι. Και νομίζω ότι δεν αμφισβητεί κανείς, ειδικά μετά την Κυριακή, τη ρήση του Τσαρλς Μπάρκλεϊ ότι «δεν υπάρχει τίποτα στα σπορ σαν το τελευταίο λεπτό ενός αγώνα μπάσκετ». Η υποβάθμισή του συνδέεται με την εξαθλίωση της Α1, την αθρόα εισβολή ξένων και την υπερέκθεση στα ΜΜΕ, τα οποία δεν σέβονται το προϊόν. Το πρόβλημα του μπάσκετ, που -εν αντιθέσει προς το ποδόσφαιρο- διαθέτει παίκτες και προπονητές του υψηλότερου επιπέδου, είναι η αποτυχία παραγωγής παραγόντων και φιλάθλων.
σχόλια