Πολύκαρπος Ζαλώνης

Πολύκαρπος Ζαλώνης Facebook Twitter
0

Τα περισσότερα χρόνια τα πέρασα στην Κυψέλη. Από τις πιο αγαπημένες μου βόλτες είναι να κάνω ένα φιδάκι ανάμεσα στα τρία σπίτια που έχω αλλάξει εκεί. Απλά οι συνθήκες της ζωής αλλάζουν. Αποκτάς οικογένεια. Πού θα παίζουν τα παιδιά στο κέντρο της πόλης; Είναι και η καταγωγή μου από το Βόλο και θέλω πάντα να βλέπω θάλασσα. Τα πρώτα χρόνια που έμενα στην Αθήνα, κατέβαινα μια φορά την εβδομάδα στον Πειραιά. Για ν' αναπνέω.

Από μια μικρού μήκους ταινία το 1993 ξεκίνησαν όλα. Ο κινηματογράφος με τράβαγε από το μυαλό και την καρδιά, αλλά δεν μπορούσε να με τραβήξει από τα χέρια. Ήρθαν λίγο ανάποδα τα πράγματα στη ζωή μου. Έχασα από μικρός τον πατέρα μου όταν ήμουν ακόμη στη Σχολή Σταυράκου και κληρονόμησα και έναν αδερφό. Ουσιαστικά έπρεπε να εκτελώ χρέη μπαμπά. Προσπάθησα να δω πώς θα εκμεταλλευτώ αυτό που αγαπάω περισσότερο, την εικόνα και την αφήγηση, ώστε να κερδίσω λίγα χρήματα. Έτσι, παρατηρώντας περισσότερο τις έντυπες διαφημίσεις, σκέφτηκα ότι μπορώ να το κάνω αυτό.

Πρέπει να έχεις ταλέντο για να το κάνεις. Η διαφήμιση είναι τελείως διαφορετική από τον κινηματογράφο. Το ωραίο έχει τη δική του έννοια. Η δομή, η αφήγηση έχουν τους δικούς τους ρυθμούς. Πολλοί καλοί σκηνοθέτες δεν πάει να πει πως μπορούν να σκηνοθετήσουν και διαφήμιση. Κοινό σημείο με την τέχνη είναι το ταλέντο.

Πάρα πολλές φορές, χωρίς λόγο και αιτία, κατεβαίνω στο κέντρο της Αθήνας και περπατάω. Δεν χάνω τη μυρωδιά από την πόλη. Δένομαι με καταστάσεις πάρα πολύ έντονα. Μπορεί να πηγαίνω στο ίδιο μέρος για διακοπές συνέχεια. Αναζητώ περισσότερο το συναίσθημα από τα μέρη που επισκέπτομαι παρά την εικόνα. Τριγυρνάω σε περιοχές που μου έχουν χαρίσει συναισθήματα. Η Κυψέλη, η Πλατεία Βικτωρίας. Η Ομόνοια, όπως ήταν. Με αποσυντονίζει πια. Νομίζω πως δεν είμαι εκεί όταν δεν κάνω τον κύκλο. Η Πλάκα μόνο το χειμώνα και η Καστέλα πάντα. Επειδή είμαι Ολυμπιακός, κατεβαίνω και στη Μαρίνα Ζέας.

Με εμπνέουν οι άνθρωποι της πόλης. Μου αρέσει να τους παρατηρώ. Ένας ενδιαφέρων άνθρωπος μπορεί να αποτελεί πηγή έμπνευσης. Στην τελευταία τηλεοπτική διαφήμιση του Jumbo, έμπνευση είναι οι άνθρωποι της πόλης. Δεν είναι τίποτα άλλο από μια ήρεμη παρατήρηση του τρόπου που δέχτηκαν στη ζωή τους τη σακούλα του Jumbo.

Από μια σειρά τυχαίων γεγονότων, είναι η πιο διάσημη σακούλα της πόλης. Τεράστια, τρομερά ανθεκτική, για όλες τις χρήσεις. Όπου και να στρίψεις, τη βλέπεις. Δεν έκανα τίποτα παραπάνω από το να καταγράψω αυτή την πραγματικότητα.

Οι μεγάλες ιδέες στη διαφήμιση είναι μια στιγμή ηδονής των νευρώνων. Μια τρελή χημεία γίνεται μέσα σου και σου 'ρχεται. Δεν έχει μπούσουλα, δεν γίνεται κατόπιν σχεδίου. Η σακούλα του Jumbo ήταν μια από αυτές. Θέλαμε να δείξουμε ότι τα Jumbo πια είναι μια τόσο διάσημη μάρκα που 'χει γίνει κομμάτι της ζωής. Όχι μόνο τη στιγμή που ακουμπάς τα λεφτά. Όταν δημιουργείς μια εικόνα, δεν σκέφτεσαι μόνο να πουλήσει, αλλά να δέσεις τον τηλεθεατή συναισθηματικά με τη μάρκα. Δεν υπήρχαν ευτυχισμένοι μπαμπάδες με δώρα, αλλά ζωή μέσα στην πόλη. Κάπου κομπάρσος έπαιζε η σακούλα. Τόσο απλά.

Χρησιμοποιώ τα προϊόντα που διαφημίζω. Το θεωρώ ηθική υποχρέωση. Μου αρέσει να ζω με αυτά. Ψάχνω το απλό στη δουλειά μου γιατί πολλές φορές κρύβει τη μεγάλη ιδέα. Για να είσαι απλός πρέπει να είσαι και παρατηρητικός. Περνάω ώρες μέσα στα Jumbo. Χαζεύω τους πελάτες, τα παιχνίδια. Βλέπω πού θέλω να απευθυνθώ. Σε λαϊκό κόσμο. Δεν έχει Jumbo στο Κολωνάκι.

Τα Jumbo χτίστηκαν μέσα από το ραδιόφωνο. Είναι πιο φτηνό μέσο. Μπορούσες να επιλέξεις τις πόλεις που είχες καταστήματα και να κάνεις εκεί την καμπάνια σου. Τα σποτ βασίζονται στις μουσικές και στα τραγούδια του κόσμου. Ανάλογα με την εποχή και τη φύση των προϊόντων. Ένα Πάσχα κάναμε γκόσπελ, το καλοκαίρι πιο ανάλαφρα ιταλικά τραγούδια, τα Χριστούγεννα πιο συναισθηματικά. Έχουμε κάνει από λούμπεν μέχρι Φλωρινιώτη. Έχουμε κάνει με τα Ημισκούμπρια, με τους αδερφούς Κατσάμπα, τον Πολυχρονιάδη. Παραγωγές στα ιταλικά που τραγουδήθηκαν στο Μιλάνο ώστε να υπάρχει αυτή η χροιά της φωνής.

Τα Jumbo έχουν έναν ιδιαίτερο λόγο να είναι on-air συνέχεια: σημαίνουν παιχνίδι. Γι' αυτόν το λόγο η διαφήμιση σκοπεύει να γεμίζει συνέχεια το μαγαζί. Πρέπει να βρίσκουμε αφορμές να βάζουμε τον καταναλωτή και γι' άλλα πράγματα, εκτός των παιχνιδιών, μέσα στο κατάστημα. Έχουν τεράστια μαγαζιά με τεράστια έξοδα. Όσο μεγαλώνουν, αυτομάτως χρειάζονται και περισσότερη διαφήμιση. Οι μεγάλες μάρκες δεν έχουν την πολυτέλεια ν' αφήσουν τα πράγματα στην τύχη τους. Κινδυνεύουν από τον μεγάλο ανταγωνισμό αλλά και από τη συνήθεια των ανθρώπων να χαλαρώνουν.

Έχουμε προκαλέσει μόνο εκ του αποτελέσματος. Από τα 200 σποτ μπορεί να συνέβη με δύο-τρία. Είναι μικρό το ποσοστό. Έχουμε γίνει πρωτοσέλιδο στην «Απογευματινή» με τίτλο Ο χάρακας του αίσχους. Δεν υπήρχε τέτοια πρόθεση. Στην αναζήτηση του πρωτότυπου πιθανώς να μας ξέφυγε λίγο. Είναι εξουθενωτικό να κάνεις πέντε συνεχόμενες καμπάνιες το χρόνο επί σειρά ετών και να πρέπει να είσαι πάντα καλύτερος από την προηγούμενη φορά.

Μιλάμε πάντα στους ενήλικες προσπαθώντας να περάσουμε το μήνυμα του φθηνού. Έχουμε κάνει και κάποιες διαφημίσεις για παιδιά. Θεωρητικά, σαν γονιός, θα μπορούσα να σου πω πως είναι ανήθικη μια διαφήμιση που απευθύνεται σε παιδιά. Αλλά το ότι υπάρχει είναι μια απόφαση της κοινωνίας. Ένα κομμάτι της ζωής μας είναι η διαφήμιση. Μη γελιόμαστε, δεν είναι μόνο η τηλεόραση. Είναι μια συνεχής διαδικασία, ακόμα και ανάμεσα στους ανθρώπους. Είναι υποκρισία να μιλάμε μόνο για την τηλεόραση. Τα πάντα γύρω σου είναι μια διαφήμιση. Τα παιδιά πρέπει να τα προστατεύεις. Σήμερα όμως, το λιγότερο επικίνδυνο που μπορεί να πάθει ένα παιδί είναι να πάσχει από αγοραστική μανία.

Ένα πράγμα που σιχαίνομαι σε αυτό το χώρο είναι ότι είναι γεμάτος ψώνια. Πάρα πολλοί άνθρωποι που είναι στο χώρο της διαφήμισης προσπαθούν να πάρουν περισσότερη δόξα από αυτή που τους αξίζει. Έχω επίγνωση της δουλειάς που κάνω και πόσο δεν νοιάζει τον κόσμο. Μια διαφήμιση είναι αυτό που είναι και τίποτα παραπάνω. Ο Καζαντζίδης, ας πούμε, έδωσε αιτία ύπαρξης και ζωής σε ανθρώπους. Το επάγγελμα που έχω επιλέξει είναι ένα ταπεινό επάγγελμα. Εγώ προσπαθώ να κάνω όσο πιο καλά και πιο ηθικά μπορώ, στα μέτρα που το χωρά μια διαφήμιση, τη δουλειά μου. Να δώσεις μια αισθητική που να αποκτά από μόνη της μια αξία κάπου στον προθάλαμο της τέχνης.

Όταν μιλάμε για τέχνη, μιλάμε για την πρόθεση. Μπορεί οι σακούλες του Jumbo να έχουν μια ποιητικότητα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αισθάνομαι ότι πρέπει να απασχολεί το κοινό ποιος κρύβεται πίσω από αυτό. Την ευτυχία την παίρνω από τα παιδιά μου, από τους φίλους μου. Κλαίω όταν βλέπω μια καλή ταινία, γιατί είναι αυτό που δεν κατάφερα ποτέ να κάνω.

Είμαστε ένας πολύ κλειστός κλάδος. Με τιμά όταν παίρνω ένα βραβείο, και έχω τιμηθεί με δεκάδες. Στην ουσία, όμως, μαζευόμαστε μεταξύ μας, αλληλοθαυμαζόμαστε και πουλάμε μούρη ο ένας στον άλλον. Δεν αφορούν κανέναν τα βραβεία, ούτε καν τους πελάτες. Η πραγματική αναγνώριση έρχεται απ' έξω. Να σου δοθεί μια ευκαιρία σε μια παρέα να πεις τι έχεις κάνει, να σου χαμογελάσει ο άλλος και να σου πει: «Έλα ρε! Εσύ τα έχεις κάνει όλα αυτά;»

Οι Αθηναίοι
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Δημοσιογράφος, στιχουργός. Θα ήταν ευχαριστημένος αν, απ’ όλα τα τραγούδια του, έμενε στην ιστορία το τετράστιχο: «Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει, σαν αμάξι γέρικο, στην ανηφοριά».
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Οι Αθηναίοι / Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Η συνιδρύτρια και διευθύντρια της Black Light και συνδημιουργός της σειράς podcast της LiFO «Ζούμε ρε» δραστηριοποιείται ώστε οι ΑμεΑ να διαθέτουν ίσες ευκαιρίες και απεριόριστη πρόσβαση, δίχως στιγματισμούς και διακρίσεις. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Lorenzo

Οι Αθηναίοι / Lorenzo: «Η techno σκηνή έχει γίνει χρηματιστήριο»

Γνώρισε την techno στη Φρανκφούρτη των αρχών των ‘90s. Ερχόμενος στην Αθήνα, όσο έβλεπε ότι ο κόσμος σοκαριζόταν με τις εμφανίσεις του, τόσο περισσότερο του άρεσε να προκαλεί. Ο θρυλικός χορευτής του Factory και ιδρυτής της ομάδας Blend είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ελισάβετ Κοτζιά

Οι Αθηναίοι / «Τα πρώτα χρόνια λέγανε ότι τις κριτικές μου τις έγραφε ο πατέρας μου»

Η Αθηναία της εβδομάδας Ελισάβετ Κοτζιά γεννήθηκε μέσα στα βιβλία· κάποια στιγμή, τα έβαλε στην άκρη, για να ξανασυναντήσει τη λογοτεχνία μέσα από μια αναπάντεχη εμπειρία. Άφησε το οικονομικό ρεπορτάζ για την κριτική βιβλίου. Τη ρωτήσαμε γιατί το ελληνικό μυθιστόρημα δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό, και δεν πιστεύει πως για το ζήτημα αυτό υπάρχουν απλές απαντήσεις.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, η κορυφαία θεατρική συγγραφέας της Ελλάδας, που πέθανε σαν σήμερα, μίλησε με πρωτοφανή ειλικρίνεια και απλότητα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Αρετή Γεωργιλή

Οι Αθηναίοι / «Δεν θα σταματήσω να υπερασπίζομαι το δικαίωμα της γυναίκας να νιώθει ελεύθερη να εκφράζεται»

Η Αρετή Γεωργιλή γεννήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια και τα δώδεκα τελευταία χρόνια, αφότου άνοιξε το Free Thinking Zone, ζει εκεί και στην Αθήνα. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατιάνα Μπαλανίκα

Οι Αθηναίοι / Κατιάνα Μπαλανίκα: «Μέσα μου είμαι κουτάβι, γι’ αυτό και με πάταγαν όλοι»

Η ηθοποιός που αγαπήθηκε για τους κωμικούς της ρόλους έκανε μόνο δράμα στη σχολή. Θα ήθελε να ξαναπαίξει στην τηλεόραση αλλά βλέπει πως δεν θυμούνται τη γενιά της πια. Είναι ευγνώμων για τη ζωή της και την αφηγείται στη LiFO - γιατί είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μάριο Μπανούσι

Οι Αθηναίοι / Μάριο Μπανούσι: «Αν δεν εκτεθείς στη ζωή, δεν έχει νόημα»

Ο νεαρός σκηνοθέτης, που έχει ήδη μετρήσει διαδοχικά sold out, άρχισε να βλέπει θέατρο όταν μπήκε στη δραματική σχολή. Του αρέσει η ανθρώπινη αμηχανία, η σιωπή και η ησυχία τον γοήτευαν πάντα. Αν και δεν τα πάει καλά με τα λόγια, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
M. HULOT
Γιώργος Τσιαντούλας, ηθοποιός, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / «Γελάτε γιατί χανόμαστε, κάντε σεξ, ταξιδέψτε, διαβάστε και φάτε, φάτε, φάτε»

Ο πολυσυζητημένος πρωταγωνιστής της ταινίας «Το καλοκαίρι της Κάρμεν», Γιώργος Τσιαντούλας, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ζει στο Παγκράτι, διατηρεί θεατρική ομάδα στα Τρίκαλα, έχει παίξει σε παραστάσεις του Ρομέο Καστελούτσι και του Δημήτρη Παπαϊωάννου και τα πιο ριψοκίνδυνα πράγματα που έχει κάνει είναι «γαστρονομικοί συνδυασμοί σε λάθος στιγμή και λάθος ώρα».
M. HULOT
Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LIFO

Οι Αθηναίοι / Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LiFO

Η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού μιλά για τις ανεξίτηλες συναντήσεις της πορείας της, για το πώς πήγε κόντρα στο ρεύμα της εποχής της, για μια ζωή χορτάτη. Δουλεύοντας επί 67 συναπτά έτη δεν ανέχεται να της πει κανείς «τι ανάγκη έχεις;».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αγνή Πικιώνη: «Η Αθήνα έχει εξελιχθεί σ’ ένα μαζικό λούνα παρκ»

Οι Αθηναίοι / «Δυσκολεύονταν να με πλησιάσουν επειδή ήμουν η κόρη του Πικιώνη»

Η Αγνή Πικιώνη, κόρη του οραματιστή αρχιτέκτονα που είχε αφοσιωθεί στη λαϊκή αρχιτεκτονική, μιλά για τη ζωή της δίπλα σε εκείνον, που της έμαθε ότι «ένας απλός άνθρωπος μπορεί να φτιάξει κάτι σημαντικό». Αρχιτέκτονας και η ίδια, φρόντισε να διασώσει και να ταξινομήσει το έργο του. Τη θυμώνει η μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική και πιστεύει ότι η Αθήνα έχει χάσει το στοίχημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αρβανίτης: «Έλεγα "είμαι καλύτερος" και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Αρβανίτης: «Πείσμωνα για να γίνω ο καλύτερος και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Από μια νιότη γεμάτη αντιξοότητες, ο τροχός για εκείνον γύρισε, η ζωή του στράφηκε στο φως και έγινε βιβλίο. Η Ευρώπη τον ανακάλυψε από τις ταινίες του Αγγελόπουλου, στις ιστορίες του πρωταγωνιστούν ο Φίνος, ο Μαστρογιάνι και ο Κουροσάβα. Ο πολυβραβευμένος διευθυντής φωτογραφίας που ήταν «πάντα την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος» είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ