Παλιότερα, στα γήπεδα, όταν οι οπαδοί της ομάδας που νικούσε ήθελαν να κοροϊδέψουν τους παίκτες και τους οπαδούς της ομάδας που έχανε κατά κράτος, φώναζαν το σύνθημα: «μια βροχή σας σώζει». Ήταν, δηλαδή, τόσο μεγάλη η διαφορά στα γκολ ή και στην απόδοση ανάμεσα στις δύο ομάδες, ώστε μόνο ένα θαύμα θα μπορούσε να σώσει τους χαμένους: μια βροχή που θα ανάγκαζε τον διαιτητή να διακόψει το ματς.
Να όμως που στη ζοφερή πολιτική και οικονομική πραγματικότητα της χώρας είχαμε τελευταία και μια άλλη παραλλαγή: ένα Μουντιάλ μας σώζει.
Τη σχετική θεωρία διατύπωσε πρόσφατα ένα άρθρο στις οικονομικές στήλες του φιλοκυβερνητικού «Βήματος» που εκτιμούσε πως αν και δεν φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ της οικονομίας, «το παιχνίδι δεν πρέπει να θεωρείται χαμένο, ιδιαίτερα μετά την κλήρωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου». Αφού η Εθνική Ελλάδας κληρώθηκε σε έναν βατό όμιλο και μπορεί να προκριθεί στους 16, δηλαδή στον δεύτερο γύρο, ίσως οδηγηθούμε σε ανάκαμψη της οικονομίας: «Έχει παρατηρηθεί ότι οι νίκες εθνικών ποδοσφαιρικών ομάδων σε διεθνή ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα δημιουργούν καταναλωτική ευφορία κατ' οίκον, με αποτέλεσμα την αύξηση της εγχώριας καταναλωτικής δαπάνης και κατά συνέπεια την επιτάχυνση του ρυθμού οικονομικής ανάπτυξης. Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, ειδικά εάν αναλογισθεί κανείς ότι η κατανάλωση αντιστοιχεί στα 2/3 του ΑΕΠ»!
Αν, δηλαδή, η Ελλάδα καταφέρει να κερδίσει την Ιαπωνία, την Ακτή Ελεφαντοστού ή και την Κολομβία, οι Έλληνες θα βάλουν επιτέλους το χέρι στην τσέπη. Ο δάσκαλος των 700 ευρώ που τον έχουν μεταθέσει στο νησί θα πάρει ένα Καγιέν για τις μετακινήσεις του, οι επιχειρηματίες που μόνο τα παιδιά δεν τους έχει πάρει ο Στουρνάρας στη φορολογία θα κάνουν δώρο σινιέ μοντελάκια στις γυναίκες τους, οι δημόσιοι υπάλληλοι σε κινητικότητα θα αγοράσουν υπολογιστές για να δουν πού θα καταλήξουν ή πότε θα απολυθούν και ο άνεργος θα πάρει μια τηλεόραση πλάσμα 36'' για να έχει καλή εικόνα, τόσες ώρες που κάθεται και κοπροσκυλιάζει στο σπίτι.
Το άρθρο αναφέρει διάφορες περιπτώσεις, στις οποίες οι επιτυχίες εθνικών ομάδων άλλων χωρών συνέπεσαν με μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης. Αυτό συνέβη, όμως, γιατί στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν γίνονται με αυτήν τη σειρά. Πράγματι, υπάρχει συχνά σχέση ανάμεσα στις επιτυχίες μιας εθνικής ομάδας και στην πορεία μιας χώρας, καθώς το ποδόσφαιρο, ως κοινωνικό φαινόμενο, αντανακλά μερικές φορές και εθνικές εξελίξεις(σε κάποιες άλλες περιπτώσεις η τυχαία εμφάνιση ενός-δύο σπουδαίων ποδοσφαιριστών κάνει τη διαφορά).
Το 2004 η κατάκτηση του Euro από την Εθνική Ελλάδας έγινε μέσα σε ένα κλίμα ευφορίας και θετικών δεικτών ανάπτυξης, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν προκάλεσε αύξηση του ΑΕΠ. Ούτε τώρα η πρόκριση στους 16, όπως προφητεύει το άρθρο, «μπορεί να πυροδοτήσει αύξηση της κατανάλωσης, ενίσχυση του ΑΕΠ πέρα από τις σημερινές προβλέψεις και μεγαλύτερη (από την προβλεπόμενη) αποκλιμάκωση της ανεργίας» σε μια χώρα όπου οι άνθρωποι δεν έχουν φάρμακα και πεθαίνουν από το κρύο. Οι πιθανότητες η οικογένεια με το κομμένο ηλεκτρικό ρεύμα να αγοράσει μαγκάλι τελευταίας τεχνολογίας είναι πραγματικά απειροελάχιστες.
Ανάλογη πορεία χώρας και ποδοσφαίρου προϋποθέτει, άλλωστε, και σοβαρή πολιτική ηγεσία. Αρκεί, όμως, μια ματιά σε άλλες στήλες της εφημερίδας για να διαπιστώσει κανείς πως εδώ πρόκειται για μια ετοιμόρροπη κυβέρνηση. «Αυτά που συμβαίνουν είναι συγχρόνως κωμικά και τραγικά», έγραφε ένα ρεπορτάζ για την κατάσταση στο κυβερνητικό στρατόπεδο με τον χαρακτηριστικό υπότιτλο «μαλλιά-κουβάρια». Πρόκειται για μια κυβέρνηση όπου το ΠΑΣΟΚ κατηγορεί τη ΝΔ και η τελευταία τον Βενιζέλο, οι μισοί βουλευτές τον Αρβανιτόπουλο και οι άλλοι μισοί τον Άδωνη και όλοι μαζί τον ανεκδιήγητο Στουρνάρα. Εδώ πρόκειται για χωρίς προηγούμενο πολιτικό κλοτσοσκούφι. Και ούτε βροχή δεν μας σώζει.
Όταν ακόμα και η Εκάλη έφτασε να τα βάζει, με επίσημη ανακοίνωση των κατοίκων της, με τον υπουργό Οικονομικών, πώς θα προκύψει οικονομική ανάπτυξη, αν ο Μήτρογλου βάλει γκολ το καλοκαίρι; Παρ' όλα αυτά, υπάρχει λύση για να δούμε τα πράγματα να βελτιώνονται: αφού παίζουμε και με την Κολομβία, ας τους ζητήσουμε κανέναν μπάφο!
σχόλια