Από το ελληνικό δράμα, που όσο περνάει ο καιρός τόσο κορυφώνεται, λείπει ένας βασικός πρωταγωνιστής: ο Κώστας Καραμανλής. Παρότι πληθαίνουν οι αναφορές για όσα έκανε -και για όσα δεν έκανε-, ο πρώην πρωθυπουργός αρνείται να υπερασπιστεί στοιχειωδώς το παρελθόν του.
«Πού είναι ο κ. Καραμανλής; Τον κρύβετε;», ρώτησε ο Γ. Παπανδρέου την ηγεσία της ΝΔ στη συνεδρίαση της Βουλής την προηγούμενη εβδομάδα. Παρά την ανοιχτή πρόκληση, ο κ. Καραμανλής παρέμεινε σιωπηλός, αν και δικαιούνταν τον λόγο τόσο επί προσωπικού όσο και ως πρώην πρωθυπουργός. Από τα «ορεινά» της Βουλής αρκέστηκε λίγο μετά να καταψηφίσει την πρόταση νόμου της κυβέρνησης για τη συμφωνία βοήθειας, ακολουθώντας τη γραμμή του κόμματος.
Όσο πρωτοφανής είναι η αποστροφή του πρωθυπουργού για το «κρύψιμο», άλλο τόσο πρωτοφανής είναι και η στάση που κρατάει ο προκάτοχός του. Στην προηγούμενη Βουλή, ο κ. Σημίτης αντιδρούσε, παίρνοντας τον λόγο, στις απόπειρες αμφισβήτησης των πεπραγμένων της θητείας του. Ο Μητσοτάκης έχει περάσει τα 90 αλλά δεν παύει να υπερασπίζει το παρελθόν του, τόσο το πρωθυπουργικό όσο και το προδικτατορικό, που είναι και ιδιαίτερα βεβαρημένο. Το ενδιαφέρον είναι ότι ούτε ο κ. Σαμαράς μπήκε στον κόπο να απαντήσει στον Παπανδρέου ή να υπερασπίσει τον άνθρωπο που μέσω του μηχανισμού του Μαξίμου τον προωθούσε για την ηγεσία της ΝΔ τα δύο τελευταία χρόνια. Χωρίς την παρασκηνιακή αυτή υποστήριξη, ο Σαμαράς δύσκολα θα είχε κερδίσει την Μπακογιάννη. Ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ φαίνεται να θεωρεί τον παλιότερο βαρίδι που αναγκαστικά πρέπει να κουβαλάει, τουλάχιστον μέχρι την ερχόμενη Βουλή.
Κρατάει χρόνια αυτή η απραξία. Στην πραγματικότητα, το 2005, μετά την αποκάλυψη των τηλεφωνικών υποκλοπών, ο Καραμανλής παρέδωσε την εξουσία στους Ρουσόπουλο - Αγγέλου. Το περιβάλλον έκανε μπίζνες στυλ Βατοπέδι, ο πρωθυπουργός ήταν αποτραβηγμένος στα ιδιαίτερά του διαμερίσματα και η χώρα αρμένιζε ακυβέρνητη. Στους υπουργούς που του ζητούσαν ραντεβού ή λύσεις σε κρίσιμα προβλήματα απαντούσε μονότονα «ξέρεις εσύ», ενώ στις συνηθισμένες διαμάχες μεταξύ υπουργών μία ήταν η επωδός: «Βρείτε τα». Κανείς δεν ξέρει αν αυτή η παραίτηση οφείλεται στο γεγονός ότι παρακολουθούσαν και το πρωθυπουργικό τηλέφωνο ή απλώς συμπίπτει χρονικά με τις υποκλοπές. Μάλλον δεν πρόκειται να το μάθουμε ποτέ, αφού ίσως το μεγαλύτερο σκάνδαλο των τελευταίων δεκαετιών, που προκάλεσε τον θάνατο και του τεχνικού της Vodafone Κ. Τσαλικίδη, μπαίνει σιωπηλώς στο αρχείο.
Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι ο Κ. Καραμανλής είχε ικανότητες τακτικής. Ο άξονάς του με την ομοϊδεάτισσα κυρία Μέρκελ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Με τη βοήθεια του «προσωπικού φίλου» Καραμανλή, η Mέρκελ κατάφερε να σπάσει σε διάφορες περιπτώσεις το μέτωπο των νότιων χωρών για κρίσιμες αποφάσεις της Ε.Ε. Έτσι οι Ευρωπαίοι έκαναν τα στραβά μάτια για το ελληνικό χρέος και τα τεράστια ελλείμματα, τα οποία γνώριζαν από το περσινό καλοκαίρι, αλλά φρόντισαν έκπληκτοι να «ανακαλύψουν» μετά τις πρόσφατες εκλογές.
Στο εσωτερικό μέτωπο, και πέρα από την υπόγεια υπονόμευση του Μητσοτακέικου, ένα άλλο χαρακτηριστικό δείγμα καραμανλικής τακτικής και διορατικότητας είναι η προκήρυξη εκλογών και η παράδοση της «καυτής πατάτας» στον ανέμελο Παπανδρέου. Αν είχε παραμείνει προσκολλημένος στην πρωθυπουργία, η Αθήνα θα είχε αρχίσει να καίγεται από την αρχή της χρονιάς. Ίσως ο Κώστας δεν εμφανίζεται επειδή έχει ήδη περάσει στην παρανομία, διαβλέποντας ότι, όπως πάνε τα πράγματα, σε λίγο οι περισσότεροι συνάδελφοί του θα τρέχουν επίσης να κρυφτούν...
σχόλια