Τηνώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, ηψηφοφορία συνεχίζεται, τα exit pollσφυγμομετρούν και κανείς δεν έχειενδείξεις για την έκβαση.
Δενξέρω λοιπόν ακόμα ποιος κέρδισε τιςεκλογές του 2007 - ξέρω όμως με σιγουριάποιος τις έχασε. Εμείς.
Εμείς,ο λαός, ο «κυρίαρχος» λαός, πουξεδιπλώσαμε την αδιαντροπιά και τηνξετσιπωσιά μας σε πλατείες και πάρκα,τραγουδώντας και χορεύοντας, ανεμίζονταςσημαίες και πανό, λάβαρα και αφίσες.
Λίγεςμέρες μετά το μεγαλύτερο πένθος τηςσύγχρονης ιστορίας μας, όπου θρηνήσαμε70 νεκρούς ανθρώπους, εκατοντάδες καμέναζώα και χιλιάδες καμένα φυτά, εμείςοργανώναμε κομματικές φιέστες, σαν ναμην είχε συμβεί τίποτα.
Καικαλά η κυβέρνηση. Αυτήν τη συμφέρει ναπροσποιείται ότι δεν συνέβη τίποτα.Αλλά η αντιπολίτευση; Φαντάστηκα ότιθα ακύρωνε, σε ένδειξη πένθους, όλες τιςμεγάλες συγκεντρώσεις. Αν θέλετε, εκτόςαπό εκδήλωση σεβασμού και ανθρωπιάς,θα ήταν και η πιο αποτελεσματική μέθοδοςυπονόμευσης της κυβέρνησης. Να θυμίζει,με την αποχή της, το μεγαλύτερο φιάσκοτης ΝΔ.
Όχιόμως. Παντού πλήθη και σημαίες καισυνθήματα και παροχές και υποσχέσεις.Φιέστες - που δεν συμβαίνουν πια σεκανένα σοβαρό κράτος της Δύσης. Οιμέθοδοι του Τζουμπέ και του Δηληγιάννη.Όπισθεν ολοταχώς προς το δέκατο ένατοαιώνα.
Όληη Ελλάδα πενθεί, ντυμένη στα μαύρα: Μαύρηη Πάρνηθα, η Πεντέλη και το Πήλιο, μαύρηη Αιγιαλεία και η Εύβοια, μαύρες ηΛακωνία, η Μεσσηνία και η Ηλεία. Αλλάεμείς το μαύρο το ξεχάσαμε και ανεμίζαμεμπλε, πράσινες, κόκκινες και κίτρινεςσημαίες. Πανηγυριώτικες.
Καικανένας δεν ντράπηκε. Κανένας δενκόμπιασε. Κανένας δεν φοβήθηκε την οργήτων νεκρών. Ούτε ένα κόμμα δεν πένθησετο καμένο Κρόνιο.
Θέλουμενα λέμε ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων.Ε, λοιπόν, εκεί, αν είχε συμβεί τέτοιακαταστροφή, αν είχαν καεί τόσοι άνθρωποικαι ιεροί τόποι, θα είχαν ακυρωθεί ακόμακαι οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Δενξέρω ποιος κέρδισε τις εκλογές - και δενμε νοιάζει. Για άλλη μία φορά ντράπηκαπου είμαι Έλληνας.
σχόλια