ΟΤΑΝ εκδόθηκε ο «Άρης», το ενδιαφέρον του κόσμου ήταν μεγάλο και οι δημοσιογράφοι μού ζητούσαν διαρκώς συνεντεύξεις.
Μίλησα σε τρία-τέσσερα μεγάλα φύλλα και σταμάτησα.
Καθώς οι ερωτήσεις ήταν παρόμοιες, θα έπρεπε να δίνω περίπου τις ίδιες απαντήσεις.
Μια μέρα μου τηλεφώνησε κάποιος, από ένα γνωστό περιοδικό. Ήθελε συνέντευξη και του αρνήθηκα. Δεν ήταν δημοσιογράφος, μου συστήθηκε σαν συνάδελφος συγγραφέας.
Δεν τον ήξερα, και με παρακάλεσε να μην επιμείνω στην άρνησή μου. Όπως μου εξήγησε, για κάθε συνέντευξη πληρωνόταν ένα ποσόν για να ζει, και να μπορεί να γράφει τα βιβλία του.
Του είπα να έρθει σπίτι μου με έναν όρο: Ούτε μία ερώτηση για τη Μαλβίνα. Μου έδωσε τον λόγο της τιμής του και υπερθεμάτισε σε διαβεβαιώσεις.
Τότε ζούσαμε με τη Μαλβίνα στη Βουλιαγμένη.
Και επειδή κάτι είχε ξεστομίσει πάλι και δεχόταν επιθέσεις, δεν θέλαμε να οξύνουμε την κατάσταση με οποιαδήποτε δήλωση.
Ήρθε ενθουσιασμένος, τον περιποιήθηκε η Μαλβίνα, δήλωσε ενθουσιασμένος με το βιβλίο, κάναμε τη συνέντευξη κι έφυγε.
Όταν κυκλοφόρησε το περιοδικό, κάτω από τον τίτλο της συνέντευξης, έγραφε με έντονα γράμματα, ότι δόθηκε υπό τον όρο να μη ρωτηθώ για τη Μαλβίνα.
Λέω, εντάξει, τόσος ήταν.
Τα επόμενα χρόνια αυτός ο καθόλα μέτριος συγγραφέας, πήρε τα πάνω του. Όχι από τα βιβλία που έγραψε. Έγινε πολύ γνωστός από την πληθωρική παρουσία του στην τηλεόραση, για διάφορα θέματα, και τα άρθρα του στον τύπο.
Ίσχυσε, αυτό που έχω ξαναπεί: Σήμερα, είναι εύκολο να λέγεσαι συγγραφέας, αλλά πολύ δύσκολο, να είσαι.
Πριν από λίγο καιρό μου έδειξαν ένα βίντεο.
Ο συγκεκριμένος συγγραφέας, μαζί με έναν ιστορικό, ανάλογης μετριότητας, κάπου μίλαγαν για τη σχέση λογοτεχνίας και ιστορίας. Αναφέρθηκε και το «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων».
Ο παλιός υμνητής του βιβλίου, τώρα λάβρος εναντίον του.
Το απαξίωσε γελώντας περιφρονητικά και αποφάνθηκε, επί λέξει, ότι ο ήρωας έχει συμπεριφορά Ρωχάμη.
Τι να κάνουμε, ο κόσμος ανήκει στους μέτριους.
σχόλια