Είναιχρόνια τώρα, ίσως και δέκα, μπορεί καιπερισσότερα, που λαμβάνω e-mailsαπό ανθρώπους που έχουν καταφέρει νακερδίσουν την εμπιστοσύνη και τηνεκτίμησή μου για δύο κυρίως λόγους.Πρώτον, γιατί μου γράφουν όταν έχουνπραγματικά κάτι ενδιαφέρον να πουνε.Και δεύτερον, γιατί τα κείμενά τουςείναι λιτά, δεν έχουν εξυπνάδες, πάνταείναι κατατοπιστικά (συνήθως μεενημερώνουν για κάτι που συμβαίνει ήπου συνέβη) και «αποπνέουν» μια φυσικήευγένεια και καλλιέργεια. Γενικά, οιεπιστολογράφοι των εφημερίδων και τωνπεριοδικών, όπως και πολλοί από τουςλεγόμενους «τηλεφωνάκηδες» τωνραδιοφωνικών εκπομπών, βγάζουν μιαεπιθετικότητα εναντίον εκείνου πουκαταγγέλλουν ή εκείνου που επικρίνουν.Είναι «θυμωμένα» τα κείμενά τους,περιέχουν πολλούς χαρακτηρισμούς καισου αφήνουν σχεδόν πάντα την αίσθησηότι γράφονται από ανθρώπους που θεωρούντον εαυτό τους «υπεράνω» όλων. (Πολύσυχνά, τα ίδια... συμπτώματα παρουσιάζουμεκαι εμείς οι δημοσιογράφοι.)
Επικεντρώνομαικαι περιορίζομαι, όμως, σήμερα στουςεπιστολογράφους, και κυρίως σε εκείνουςπου τα κείμενά τους σπάνια δημοσιοποιούνταιγιατί απλούστατα δεν είναι όσο «κραυγαλέα»και οργισμένα επιτάσσει η... αγορά.Χαίρομαι να πω (και σας υπόσχομαι πωςδεν είμαι από ‘κείνους που χαϊδεύουναυτιά) ότι πολλά από τα πιο ωραία καιαξιοπρεπή κείμενα τα έχω λάβει τατελευταία περίπου 3 χρόνια από αναγνώστεςετούτης εδώ της φρέσκιας εφημερίδας.Όχι πως δεν είναι αυστηροί - είναι καιπαραείναι αρκετές φορές. Όμως, δεν θέλουνμε τα γραφόμενά τους να αποδείξουν κάτι- μόνο να επισημάνουν. Ο ΣτέφανοςΣταμέλλος, φερ' ειπείν (για να αναφέρωκαι μερικά παραδείγματα), φυσιολάτρηςόχι από τους «φωναχτούς», που δεν χορταίνωνα διαβάζω τα κείμενά του για τα όσαυπέροχα μπορεί να συναντήσει κάποιοςμε μια απλή πεζοπορία στον Μπράλλο, στηνΑμφίκλεια, στο Κεφαλοχώρι και αλλού μουέγραψε πρόσφατα για τους οδηγούς τών4x4που το 'χουν δει «CamelTrophy»και έχουν βιάσει αισθητικά και ηχητικάμια υπέροχη περιοχή στη Λίμνη τουΚαλλιδρομίου, κάνοντας εκεί σούζες καικόντρες, μέσα στη λίμνη, στις όχθες της,γύρω-γύρω και φεύγοντας αφήνουνκατεστραμμένη βλάστηση, χωματόδρομουςσκαμμένους και σκουπίδια σκόρπια παντού.Ο κ. Σταμέλλος «επικρίνει» τουςτετράτροχους αυτούς βαρβάρους όχι όπωςκάνω εγώ τώρα, χαρακτηρίζοντάς τουςαλλά περιγράφοντας (και στέλνονταςφωτογραφίες) της πράγματι απαράμιλληςομορφιάς εκείνων των μερών. Ιδού έναδείγμα γραφής:
«ΗΛίμνη είναισε υψόμετρο χιλίων μέτρων περίπου, σεένα εξαιρετικά όμορφο τοπίο ανάμεσαστο πλούσιο δάσος ελάτης και βελανιδιάς.Παράτο μικρό της μέγεθος, έχει μακρά ιστορίακαι είναι ένας σπουδαίος από οικολογικήκαι φυσική ομορφιά υδροβιότοπος πουχαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης από πολλούςεπισκέπτες κάθε χρόνο από όλη την Ελλάδα.Αποτελείστοιχείο σπάνιας αξίας για την ευρύτερηπεριοχή, που δυστυχώς κινδυνεύει ναεξαφανιστεί. Όπωςείναι γνωστό, τα οικοσυστήματα εμπεριέχουνκοινωνίες έμβιων όντων και φυτών πουζουν σε αρμονία, όχι μόνο μεταξύ τουςαλλά και με το έδαφος, το νερό και τοναέρα».
Τίποτ'άλλο. Αυτα τα λίγα λόγια αρκούν. Που,όπως και μερικά σημειώματα και άλλωναναγνωστών, είναι «φάρος» για εμάς που,πολλές φορές, ξεστρατίζουμε στα σκοτάδιατης γραφής, προτάσσοντας τον εαυτό μαςτου γεγονότος. Σ' αυτούς όλους,ευχαριστώντας τους, θεωρώ οφειλόμενοτο σημερινό μικρό σημείωμα.
σχόλια