Όταν η συζήτηση ξεφεύγει από την ουσία του ελληνικού #MeToo

Όταν η συζήτηση ξεφεύγει από την ουσία του ελληνικού #MeToo Facebook Twitter
Όσο δίκαιες και επιβεβλημένες κι αν κρίνονται, δύσκολα εξελίσσονται εκκαθαριστικές επιχειρήσεις τύπου #MeToo χωρίς κάποιες παράπλευρες απώλειες... Εικονογραφηση: americantheatre.org
0



ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥΜΕ. Το λεγόμενο «ελληνικό #ΜeToo» λειτουργεί και ως ευπρόσδεκτος αντιπερισπασμός από τα καθημερινά βάσανα του lockdown, η προοπτική λήξης του οποίου μοιάζει να απομακρύνεται όλο και πιο πολύ και να χάνεται στα βάθη του ορίζοντα (είναι περίπου βέβαιο ότι κάπως έτσι θα το φάμε, ή θα μας φάει, και όλο το 2021, και βλέπουμε...).


Στο μεταξύ, τα περισσότερα μέσα (ειδησεογραφικά και «κοινωνικά») βράζουν από τις καταγγελίες, τις κατηγορίες και τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες με πρωταγωνιστές διάσημους και «θεσμικούς», σε κάποιες περιπτώσεις, παράγοντες του θεάτρου κυρίως και του θεάματος γενικότερα. Είναι το μείζον καυτό ζήτημα των ημερών και, πέρα από τη δίψα για δικαιοσύνη, ο κόσμος φαίνεται να διψά για πληροφορίες και υλικό, ειδικά από την στιγμή που εμπλέκονται διασημότητες με άξονα τις οποίες μπορεί να τεθούν ζητήματα πολιτικών ευθυνών και προεκτάσεων.

Σου προκαλεί αντανακλαστικά μια έντονη ξινίλα το να βλέπεις κάποιες τηλεπερσόνες που φέρουν ευθύνη για το συστηματικό πισωγύρισμα ζητημάτων χειραφέτησης και ισότητας στην χώρα μας να εμφανίζονται τώρα ως εξομολογητές και ως σωτήρες των θυμάτων.


Η επιθυμία να μην κουκουλωθούν τερατουργήματα είναι αξιοσέβαστη, συγχρόνως όμως παρακολουθεί κανείς να λέγονται και να γράφονται εξωφρενικά πράγματα εν μέσω μιας αλληλουχίας αποκαλύψεων και δημοσιογραφικών «scoops» με βάση τις μαρτυρίες επώνυμων και ανώνυμων θυμάτων.

Για να μην παρεξηγηθούμε, αυτό δεν συνιστά «ανθρωποφαγία», όπως λένε κάποιοι. Δεν νομίζω να έχει πάρει, ακόμα τουλάχιστον, κάποιον αθώο η μπάλα. Ίσα-ίσα απορεί κανείς που δεν έχουν ακουστεί ακόμα διάφορα «προφανή» ονόματα κι από άλλους χώρους. Απλά σου προκαλεί αντανακλαστικά μια έντονη ξινίλα το να βλέπεις κάποιες τηλεπερσόνες που φέρουν ευθύνη για το συστηματικό πισωγύρισμα ζητημάτων χειραφέτησης και ισότητας στη χώρα μας να εμφανίζονται τώρα ως εξομολογητές και ως σωτήρες των θυμάτων.

Κακά τα ψέματα όμως. Όσο δίκαιες και επιβεβλημένες κι αν κρίνονται, δύσκολα εξελίσσονται εκκαθαριστικές επιχειρήσεις τύπου #MeToo χωρίς κάποιες παράπλευρες απώλειες, που κυρίως έχουν να κάνουν με τις αμφιλεγόμενες (δημοσιογραφικά και νομικά) μεθόδους ξεμπροστιάσματος των φερόμενων ως δραστών, ακόμα κι αν βοά εδώ και χρόνια ο τόπος από την δράση τους.

Όχι ακριβώς ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, αλλά σχεδόν, ειδικά σε κάποιες περιπτώσεις. Σίγουρα πρέπει να επιληφθεί η δικαιοσύνη εμποδίζοντας την ατιμωρησία κατά συρροή εγκληματικών πράξεων. Το ζητούμενο είναι όμως να μην εγκλωβιστεί το ζήτημα σε έναν συγκεκριμένο χώρο που προσφέρει απεριόριστο πεδίο κουτσομπολιού και φημολογίας, αλλά να περάσει στην ευρύτερη κοινωνία, να επηρεάσει τα εργασιακά, να επικεντρωθεί στην έμφυλη βία που εκδηλώνεται καθημερινά παντού σχεδόν.

Σύμφωνοι, και στην Αμερική από αντίστοιχα περιβάλλοντα ξεκίνησε όλη η ιστορία, δεν πρέπει να λησμονούμε όμως ότι το hashtag #MeToo δημιουργήθηκε το 2006 από την Αφροαμερικανίδα ακτιβίστρια Ταράνα Μπερκ με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού γύρω από τις ανείπωτες φρίκες της συστηματικής σεξουαλικής κακοποίησης με θύματα κορίτσια και γυναίκες από μη προνομιούχα περιβάλλοντα. Επειδή όμως επρόκειτο για ανώνυμα θύματα με θύτες τους τύπους της διπλανής πόρτας, το ευρύ κοινό δεν φάνηκε να ευαισθητοποιείται και τόσο.

Έπρεπε να περάσει πάνω από μία δεκαετία μέχρι να φτάσει το σλόγκαν στον πολύ κόσμο, μετά από τις αλυσιδωτές αποκαλύψεις των σκανδάλων σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης στο Χόλιγουντ.


Τρία και πλέον χρόνια αργότερα, δεν θα τολμούσε να πει κανείς ότι έχει αλλάξει ριζικά και αμετάκλητα το τοπίο, σίγουρα όμως έχει σπάσει σε μεγάλο βαθμό ανά τον κόσμο η ομερτά που ίσχυε παλιά σχετικά με τους φρικαλέους, νοσηρούς και εγκληματικούς τρόπους με τους οποίους τα αρπακτικά πάσης φύσεως και ιδιότητας εκμεταλλεύονταν την θέση ισχύος τους προκειμένου να παρενοχλούν, να εξευτελίζουν και να κακοποιούν ατιμώρητοι. Μακάρι κι εδώ.

Στήλες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μήπως το ελληνικό #MeToo κινδυνεύει να εκφυλιστεί σε εσωτερική υπόθεση;

Ηχητικά Άρθρα / Μήπως το ελληνικό #MeToo κινδυνεύει να εκφυλιστεί σε εσωτερική υπόθεση;

Εν αναμονή των νέων «ηχηρών» καταγγελιών, μοιάζει πλέον ορατός ο κίνδυνος να χαθεί ο στόχος που είναι να αναπνέουν καλύτερα και να μπορούν να κάνουν απερίσπαστες τη δουλειά τους οι γυναίκες σε πάσης φύσεως γραφειακά, εταιρικά, εργασιακά περιβάλλοντα. Ένα ηχητικό άρθρο του Δημήτρη Πολιτάκη για το LIFO.gr.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ