Την είδαμε, την ακούσαμε, τη μάθαμε, την εμπεδώσαμε την έκπληξη: Καμίνης και Μπουτάρης, δυο εκτός πολιτικής σκηνής υποψηφιότητες κέρδισαν τους δύο μεγαλύτερους δήμους της χώρας, γκρεμίζοντας ιδεολογικά τείχη και πολιτικά στεγανά. Μπορεί το δίπολο Aριστεράς και Δεξιάς να υπάρχει ακόμα, μπορεί τα άκρα να παίζουν τον ρόλο τους, μπορεί το χρίσμα να το δίνει ο μεσαίος χώρος, αλλά μήπως αυτούς τους δύο τους έστειλαν στον δημαρχικό θώκο οι hipsters; Κι αν όχι, σίγουρα τους κράτησαν ζωντανούς στον πρώτο γύρο.
Οι nu hipsters (γιατί υπήρχαν κι οι παλιοί) είναι μια παρεξηγημένη νεανική κουλτούρα στη χώρα μας και στο εξωτερικό. Αυτό γιατί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, γίνεται μια προσπάθεια να ερμηνευθούν με τα εννοιολογικά εργαλεία που έχουν χρησιμοποιηθεί για οποιαδήποτε άλλη παρόμοια συνομοταξία: μουσική, ρούχα, στέκια, κόμμωση, αξεσουάρ κ.λπ... Το πρώτο μεγάλο λάθος είναι ότι δεν είναι νεανική κουλτούρα. Το hip το πιάνεις στα είκοσι, το πιάνεις και στα πενήντα. Επίσης, το μοναδικό συνεκτικό στοιχείο των απανταχού nu hipsters είναι η τεχνολογία κι όχι το καρό πουκάμισο ή το vintage μανικετόκουμπο. Μια φωτογραφία γίνεται αμέσως hip, είτε τραβιέται στον πεζόδρομο του Yoga Bala είτε στη σκηνή του Μεγάρου Αθηνών είτε στην πίστα του Αθηνών Αρένα. Γιατί; Γιατί κάποιος την ανέβασε σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο. Hipster είναι να είσαι στον κήπο του 6 D.O.G.S, hipster και στη Στροφή στο Πέραμα, αφού και τα δύο τα έχεις διατυμπανίσει από το status update σου. Συμπερασματικά, το βασικό γνώρισμα του hipster είναι το κύριο χαρακτηριστικό μιας μεγάλης μερίδας ανθρώπων που μπορούν και διαχειρίζονται αδιάκοπα τα κοινωνικά δίκτυα. Αυτοί που επικοινωνούν συνέχεια, που μοιράζουν και ρουφάνε πληροφορία. Οι σύγχρονοι άνθρωποι, άλλωστε, κατέχουν όλο και λιγότερη γενική γνώση γιατί είναι αναγκασμένοι να διαχειριστούν το τι γίνεται ανά πάσα στιγμή σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Δεν έχουν ολοκληρωμένη εικόνα για σημαντικά γεγονότα του παρελθόντος, αλλά είναι οι πρώτοι συνειδητοποιημένοι παγκόσμιοι πολίτες. Η θεωρία του χάους ισχύει: ένα tweet στην Κίνα, όντως μπορεί να προκαλέσει έναν σεισμό στην Καλιφόρνια.
Η μεγάλη τους ικανότητα είναι να δημιουργούν trends από το μηδέν. Μουσικά, στυλιστικά, αθλητικά... οτιδήποτε μπορεί «να γίνει το νέο μαύρο». Αυτό δεν γίνεται με τη λογική που ισχύει στην τηλεόραση ή στα άλλα παραδοσιακά media. Δεν υπάρχουν opinion leaders, δεν υπάρχει μια μυστική οργάνωση, ούτε κάποια θεωρία συνωμοσίας. Ακόμα, τουλάχιστον. Όταν συμβεί κι αυτό, ίσως ο Pierre-Andre Taguieff να εντοπίσει τους νέους Illuminati. Όλα είναι τυχαία. Και πότε είναι καλά, πότε είναι κακά. Όπως όταν ασχολούνται όλοι με τα οπίσθια κάποιας στο Big Brother ή «ξεκατινιάζονται» με ξένα κόλλυβα και συμβάλλουν παραπάνω στην παρακμή μας. Στην περίπτωση των δημοτικών εκλογών και στις δύο εκπλήξεις το trend που δημιουργήθηκε ήταν σαφώς υπέρ του Καμίνη στην Αθήνα και του Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη. Το πολιτικό ρεύμα που οδηγεί στην εκλογή δεν «φύσηξε» στις πλατείες αλλά στο διαδίκτυο. Τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν στη LifO (και στο Lifo.gr), στα μπλογκ, τα βίντεο στο YouTube και άλλα ιντερνετικά κόλπα που στήριζαν τις συγκεκριμένες υποψηφιότητες αναπαράχθηκαν χωρίς προηγούμενο και τελικά κέρδισαν τους παραδοσιακούς τρόπους ψηφοθηρίας. Εκεί έχασε η Αριστερά, εκεί έχασε και η Δεξιά. Εκεί βγήκε νικήτρια η νέα πολιτική δύναμη που ζει και αναπνέει για το νέο hype.
Αυτό είναι και το στοίχημα των νέων δημάρχων και των υποστηρικτών τους. Να συνεχίσουν την ίδια ζεστή επικοινωνία ώστε να καταλήξουμε σε κάτι δημιουργικό. Από τη μια οι δήμαρχοι ν' ακολουθήσουν το πρόγραμμά τους και από την άλλη αυτοί που τώρα νοιάζονται για την πόλη (ποδηλατάδες, κινήσεις πολιτών, επαναστάτες κηπουροί, free press κ.λπ.) να παραμείνουν σε εγρήγορση και να μην κόπτονται αύριο περισσότερο για τη διάσωση του Δαχτυλιδολαίμη Ψιττακίσκου παρά του ιστορικού κέντρου. Έχουμε μια ευκαιρία ακόμα. Μην πάει κι αυτή χαμένη.
Υ.Γ. Ένας συγγενής μου που πλησιάζει τα εβδομήντα είχε να ψηφίσει από το 1996 και ορκιζόταν ότι δεν θα το έκανε ποτέ ξανά. Την Κυριακή παρέβηκε τον όρκο του και ψήφισε Καμίνη. Είναι και αυτός hipster, τώρα;
σχόλια