Τα περισσότερα πράγματα διδάσκονται.
Αν θέλουμε να γίνουμε γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, κλπ. δεν έχουμε παρά να στρώσουμε κώλο στο διάβασμα και να το πετύχουμε. Με το ανάλογο πτυχίο στο χέρι, λίγο πάνω-λίγο κάτω από τον μέσο όρο του επαγγέλματος, θα τα βγάλουμε πέρα.
Κάποια πράγματα δεν διδάσκονται: αισθητική, ψυχολογία, φιλοσοφία, λογοτεχνία, κ.ά. Μπορείς, κατά το γνωστό, να μάθεις τα πάντα για την τίγρη και τίποτα για την ίδια.
Συνέβαινε πάντα σε όλον τον κόσμο και θα συνεχίσει να συμβαίνει. Θα είμαστε πλήρεις ειδικών, αλλά ελαχιστότατοι εξ αυτών, γνωρίζουν πραγματικά αυτά που διατείνονται μετά βεβαιότητας.
Οι χιλιάδες που σπούδασαν φιλοσοφία, δεν σημαίνει ότι έγιναν και φιλόσοφοι. Οι εκλεκτοί σπανιότατοι. Οι πολλοί άντε να γνωρίζουν απέξω τις υπάρχουσες θεωρίες, χωρίς να έχουν προσθέσει ποτέ, έστω μια δική τους μικρή παράγραφο.
Και οι χιλιάδες που σπούδασαν ψυχολογία δεν σημαίνει ότι έμαθαν να αναγνωρίζουν τα μυστήρια της ανθρώπινης ψυχής. Καταφεύγουν στην αντίστοιχη σελίδα στο συναξάρι τους, που πιστεύουν ότι ταιριάζει στον πάσχοντα. Κι αν πιάσει, έπιασε.
Κάπως έτσι γέμισε ο κόσμος «σελιδοδείκτες», όπως μυκτήριζε ανελέητα όλους αυτούς τους κούφιους σοφολογιότατους, ο αείμνηστος Κωστής Παπαγιώργης. Άνθρωποι με βαρύγδουπους τίτλους σπουδών και περγαμηνές που μιλάνε με ξένα λόγια.
Συνέβαινε πάντα σε όλον τον κόσμο και θα συνεχίσει να συμβαίνει. Θα είμαστε πλήρεις ειδικών, αλλά ελαχιστότατοι εξ αυτών, γνωρίζουν πραγματικά αυτά που διατείνονται μετά βεβαιότητας.
Γιατί όπως λένε οι Γάλλοι, στα χίλια παιδιά που θα ασχοληθούν με τη μουσική, ένα μόνο το έχει μέσα του. Και στα χίλια παιδιά που το έχουν μέσα τους, ένα μόνο θα ασχοληθεί με τη μουσική.
σχόλια