ΠΑΝΩ ΚΟΣΜΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΜΙΝΗΣ
Απλός, προσηνής και με ωραία, τίμια ιστορία, το απόλυτο αουτσάιντερ γίνεται ο επόμενος Δήμαρχος της Αθήνας. Αν και ξεκίνησε υποτονικά και αμήχανα (απέναντι στο επιθετικό, παλιομοδίτικο μπουλβάρ του Νικήτα Κακλαμάνη), σιγά σιγά κέρδισε την εμπιστοσύνη των (πολύ λίγων) Αθηναίων που σύρθηκαν ξεπνοϊσμένοι ως την κάλπη. Με δεδομένο ότι η εμπιστοσύνη και τα κουράγια τους είναι σε ελεύθερη πτώση και δείχνουν να μην περιμένουν τίποτα πια από μια πόλη βρόμικη και για πρώτη φορά επικίνδυνη, ο ρόλος του είναι κρισιμότερος από ποτέ. Χρειάζεται τεράστια δουλειά, απόλυτη εντιμότητα και συστράτευση κάθε ανοιχτόμυαλου τεχνογνώστη κι επιστήμονα για ν' αναστραφεί το άρρωστο κλίμα. Ελπίζω να μην αποδειχτεί κι αυτός φτιαγμένος από την πάστα των άλλων.
TA EΛΛΗΝΙΚΑ SOCIAL MEDIA
Έβαλαν πλάτη σε αυτή την πρωτοφανή μάχη μεταξύ προόδου και βαρβαρότητας. Αναμενόμενο - αφού στο Twitter και το Facebook μπαίνουν κυρίως νέοι, υποψιασμένοι άνθρωποι και όχι οι ψηφοφόροι που περιμένουν το φριχτό φυλλάδιο στα σκαλιά της πολυκατοικίας. Ακόμα και το σάιτ μας δεν θα είχε την επιρροή που είχε, αν κάθε ποστ του δεν ανέβαινε μετά σε χιλιάδες σελίδες του Facebook. Το φαινόμενο θα ενταθεί στο μέλλον, καθώς δεν έχει σημασία τι λέει κάποιος στην τηλεόραση, αλλά τι σχολιάζει η βοή του πλήθους.
ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ
Με συγκίνηση κρατώ την τριακοστή έκδοση του Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας - του κλασικού αυτού βιβλίου, που είναι μαζί αναστοχασμός της εθνικής περιπέτειας και ηθολογική ακτινογραφία της κοινωνίας. Γραμμένος με το λακωνικό, υπόπικρο ύφος του συγγραφέα (που έχει πάντα μια ήρεμη οργή: μοιάζει σαν τα «Εις Εαυτόν» να ξαναγράφονται με επιθυμία λιβέλου!), είναι το πιο πετυχημένο και επιδραστικό κείμενο τέτοιου αντικειμένου, μετά τον Ροΐδη... Είμαι συγκινημένος για τον πρόσθετο λόγο ότι ο συγγραφέας ενός τέτοιου βιβλίου (και πολλών άλλων, ακόμα καλύτερων) είναι ένας πολύτιμος συνεργάτης της LifO, σταθερό σουξέ μας και δοκιμασμένος φίλος. Για να μην αναφέρουμε τους γάτους...
ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ METRO
Δεν εκπλαγήκαμε ακριβώς, αλλά το ολικό αφιέρωμά της στον Κακλαμάνη θα πρέπει να διδάσκεται στις δημοσιογραφικές σχολές ως το απόλυτο low ενός μέσου επικοινωνίας: 48 σελίδες (όλες δηλαδή) ανέπτυσσαν με μεγάλες φωτογραφίες και δοξαστικούς τίτλους την πράσινη, ποδηλατική ή πολιτιστική φιλοσοφία του υποψηφίου. Το φύλλο μοιραζόταν με χειροδιανομή παντού μέχρι και το Σάββατο πριν τις εκλογές. Κι άλλα free press (σχεδόν όλα) δημοσίευσαν με το αζημίωτο ανάλογα κομμάτια (για τους ποδηλατοδρόμους, την πράσινη ανάπτυξη του Νικήτα κ.λπ.), αυτό όμως εξευτέλισε κάθε έννοια δημοσιογραφίας. Για να δούμε τώρα, πώς το διαχειρίζεται κανείς αυτό...
ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΟΣ
Το σημείωμα να το! Τάισε τα παιδιά, σβήσε το κερί, άκου ένα φοξ-τροτ στο γραμμόφωνο - και πέσε! (Θα σε πάρω εγώ στην αγκαλιά μου.)
σχόλια