Tα Xριστούγεννα της ισοπαλίας είναι η τελευταία συλλογή του Βασίλη Στεριάδη. Κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2002. Ακριβώς ένα χρόνο μετά,ο Στεριάδης κρεμάει τη φανέλα του κι αναχωρεί για το πορθμείο με τα μπαγιάτικα σουβλάκια/που μεταφέρει τις σκιές των πεθαμένων. Μόλις πενηνταέξι, ο πιο ιδιαίτερος απ' τη γενιά του'70.
Περπατάς με λαχνό στο κεφάλι.
Ψιχαλίζει καρπαζιές το άσπρο χαρτί
μέχρι τη Θεσσαλονίκη.
Μια βροχή που χαλάει το γήπεδο
χαλάει το ματς.
(Η σφαγή της Χίου)
Το άσπρο χαρτί δεν άφηνε και πολλά περιθώρια.Είχε αρχίσει να ψιλοβρέχει και κάτι τέτοια είναι κακοί οιωνοί για κρίσιμα ματς. Ήξερε τα πάντα κι έγραψε γι' αυτά τα πάντα-ίσως να πίστευε ότι για μια ακόμη φορά τα λόγια θα γινόταν ξόρκια κι αυτός μουσαντέ άρρωστος.
Μήπως έπαθε ανήκεστη βλάβη και τα έπαιξε
η ροδελομηχανή;
Θα το μάθεις από το χειρουργείο
που θα φας.
Από το ξερό ισόπαλο αποτέλεσμα
που θα σου σερβίρει ο άρχων παύλα ροδέλα.
(Το κρυφτό με τα κάλαντα)
Οι ροδελομηχανές ,όμως,είναι άτεγκτες και δεν καταλαβαίνουν ούτε Χριστό ούτε Χριστούγεννα .Και ναι τη βιοψία εννοεί o Στεριάδης κι έχει κλείσει ανεπίστροφο για την εύφορη Φθία,που όποιος πάει για γουίκ εντ,αυτό ήταν, μένει με το εντ.
Ούτε γίνεται να έχεις ρέντα συνέχεια.
Οσονούπω τελειώνουν οι εύνοιες.
Εκείθε με τους αδελφούς,εδώθε με το Χάρο.
(Το τραγούδι μαϊμού)
Δε γίνεται,δε γίνεται,κρίμα και χιλιόκριμα,αλλά δε γίνεται. Ακόμη κι αν είσαι ο μαιτρ του παραλόγου και του μαύρου χιούμορ. Μακάρι το τραγούδι να ήτανε μαιμού κι όλα ψεμματάκια και χαζοφάρσα στους συμπαίκτες. Δεν είναι,όμως. Τώρα παίζεται το δεύτερο ημίχρονο,ο όμιλος είναι του θανάτου και το παιχνίδι πουλημένο.
Δεν προλαβαίνεις ούτε ν' αποκρούσεις
και καταπίνεις γκολ για τις καθυστερήσεις.
Ούτε ο καραφλός να ήσουν
που θα φύγει νύχτα για το Μάντσεστερ.
΄Ολο ούπω λένε οι γιατροί.
(Σφύριγμα-Κράξιμο)
Ούπω,ούπω-όχι ακόμα.Αλλά πόσο ακόμα είναι το ακόμα; Σαν τον χασογκόλη τον τερματοφύλακα ,τον Φαμπιάν Mπαρτέζ που έφυγε νύχτα για το Μάντσεστερ αφού έστειλε την Μαρσέιγ στο διάολο-έτσι φοβάται ότι θα φύγει κι ο Βασιλάκης.Νύχτα.Μαύρη νύχτα .
Ισοπαλία με κεφαλαία γράμματα
και κουρέλια ,ως άνω.
Μέχρι να γίνει το ηλίθιο πέναλτι-γκολ
του θανάτου.
Βοηθήστε με!
(Ο άρχων κρεμάει τη σφυρίχτρα του)
Στο γήπεδο του θανάτου,εκεί που θα παιχτεί το ηλίθιο πέναλτι-γκολ. Ο κατσικοπόδαρος ο Άρχων θα κρεμάσει τη σφυρίχτρα του –αυτό το βοηθήστε με, σε κόβει κομμάτια,δεν είναι στίχος, είναι αχός που το 'σκασε απ' τη χώρα του Καρυωτάκη.
Κατ' αρχάς θα σου πάρω τη ρομφαία.
Θα σ' τη βάλω εκεί που ξέρεις,
κωλόφατσα.
Για να μην έχεις εξουσία να φονεύσεις
με ρομφαία και με πείνα και με θάνατο
και με θηρία της γης.
Και στον τραβεστί συνεταίρο σου τον Άδη
θα κάνω το ίδιο.
(Ο τζόκεϊ δίνει τα ρέστα του)
Ο Στεριάδης θα επιστρατεύσει τις πιο δυνατές παροιμιώδεις φράσεις του,θα ακυρώσει τα συντάγματα και θα ρίξει ένα ωραιότατο βρισίδι στον Χάροντα κι όλους τους βρωμουπαλλήλους του που τον έχουν βάλει στο μάτι. Δεν θα πιάσει,αλλά τουλάχιστον θα το ευχαριστηθεί αυτό το έσχατο μπινελίκι.
Οι παίχτες πίνουν στα κρεβάτια τους
μέχρι θανάτου.
Θέλουν να μοιάσουν στον μεγάλο Μπεστ
που τα έχει παίξει το συκώτι του.
(Το παιχνίδι γέρνει)
Κι ο Τζωρτζ Μπεστ τα'χει παίξει κι ο Βασιλάκης κι εγώ. ΄Οσο προχωρούν τα ποιήματα τόσο γέρνει το παιχνίδι,όλοι ξέρουμε ότι καταφθάνει ο τζόκει με το πρασινοκίτρινο άλογο και ήρθε η ώρα για μαλλιά,ξύρισμα,λοσιόν-όχι άφτιαχτος κι αστόλιστος ,όχι- οι βετεράνοι είναι αρτίστες του θανάτου.
Εκεί που θα πας κάνει κρύο
κοντά είναι το σπαθί,κοντά είναι το τουφέκι.
Να προσέχεις τις φωνές των αγγέλων
γύρω από το θρόνο (..)
Είσαι ο άρρωστος-θαύμα
δε σου αφήνει το πλεονέκτημα του θαύματος.
Έτσι το ματς έρχεται άσος
και μεγάλος άσος.
(Ο επόπτης-ρυθμιστής με τον κάλο)
Αυτό ήταν. Η μεταφορά τελειώνει,ο λογοποιός κλείνει το μαγαζάκι –ως εδώ . Δεν υπάρχει το πλεονέκτημα του θαύματος, ο βρωμιάρης ο Άρχων δεν θα εκτιμήσει τίποτε-πότε εκτίμησε άλλωστε o παλιοανίδεος ;
Κοντός ψαλμός αλληλούια, παραδίπλα και φέτος τα Χριστούγεννα. Πάλι ωσαννά,πάλι ο πιο εκθαμβωτικός τοκετός,πάλι τούλι για τον Χριστούλη.
Κι εγώ στα κλασσικά: ένα πιάτο έξτρα στο εορταστικό, -μπας και την κάνει ο Βασιλάκης και το σκάσει για καμμιά σούπερ μεταγραφή.
*Ο Βασίλης Στεριάδης (1947, Βόλος - 2003 Αθήνα) μας χάρισε έξι ποιητικές συλλογές και ένα μυθιστόρημα. Ο Μίμης Σουλιώτης είχε πει πως είναι ''ο πιο σουρεαλιστής από τους μη σουρεαλιστές ποιητές μας''.
• Ο κ. 'Ιβο, εκδόσεις Λωτός, 1970
• Το ιδιωτικό αεροπλάνο, εκδόσεις Λωτός, 1971
• Ντικ ο χλομός, εκδόσεις Κέδρος, 1976
• Η κατηγορία Α1 (Μυθιστόρημα), εκδόσεις Εγνατία, 1979
• Το χαμένο κολλιέ, εκδόσεις Κέδρος, 1983
• Ο προπονητής παίκτης, εκδόσεις Κέδρος, 1992
• Χριστούγεννα της Ισοπαλίας, εκδόσεις Κέδρος, 2002
σχόλια