Μην το αναλύεις άλλο
Ο ανθρωπολόγος Sidney Mintz είπε ότι οι άνθρωποι είναι το μοναδικό είδος που αναλογίζεται και αναλύει τι τρώει. «Πρώτα δημιουργούμε μυστήρια και μετά προσπαθούμε να τα ερμηνεύσουμε… Το είδος μας έχει δημιουργήσει τελετουργίες και τρόπους φαγητού και το έχει επιβαρύνει με το νόημα του συμβολισμού, σε μεγάλη αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα όντα. Μόνο οι άνθρωποι αρνούνται το φαγητό ενώ είναι πεινασμένοι.»
Όλοι έχουμε δει τα παιχνίδια εξουσίας που παίζονται μεταξύ παιδιών και μαμάδων που επιμένουν, αν κι εκεί η αλήθεια είναι ότι μάλλον τα παιδιά δεν πεινάνε. Όμως σίγουρα υπάρχουν έφηβα αγόρια και κορίτσια που αρνούνται την κατανάλωση φαγητού προκειμένου να επαναστατήσουν ή να τιμωρήσουν τον εαυτό τους. Και όλοι ξέρουμε τι είναι δίαιτα.
Αν δεν καταλαβαίνεις από λόγια, δες τις εικόνες
Η δίαιτα βέβαια είναι μία ατέρμονη προσπάθεια αλλά από τον Ιούνιο και μετά η αυτοσυγκέντρωση και η αυταπάρνηση φτάνει σε νέα όρια. Όλοι ξέρουμε τι πρέπει να τρώμε καθημερινά αλλά δεν το κάνουμε. Ξέρουμε;
Ακολουθούν εικόνες που επαναλαμβάνουν την προτεινόμενη καθημερινή κατανάλωση φαγητού με διαφορετικές γραφιστικές απόψεις.
Η δεύτερη μεγάλη επανάσταση
Ο Mintz επίσης εντοπίζει δύο μεγάλες επαναστάσεις στην ιστορία του φαγητού του ανθρώπου: η πρώτη έγινε με την καλλιέργεια της γης και την κτηνοτροφία, όταν ο άνθρωπος από κυνηγός έγινε γεωργός. Η δεύτερη μεγάλη επανάσταση έγινε όταν εμφανίστηκε η ζάχαρη, η οποία οδήγησε στα αναψυκτικά, στα γλυκά, και σταδιακά σε όλες τις επεξεργασμένες τροφές που πρέπει να αποφεύγουμε πάση θυσία (αλλά μας ακολουθούν σε κάθε μας βήμα, μέσα κι έξω από το σπίτι), αντικαθιστώντας σε μεγάλο μέρος αυτά που τρώγαμε και πίναμε χωρίς σκέψη (νερό, ψωμί).
Η μεσογειακή δίαιτα
Η πρώτη προσπάθεια για την επιβολή της πλέον πασίγνωστης «μεσογειακής δίαιτας» έγινε από έναν Ιταλό, τον Giacomo Casteletro από τη Modena, που βρέθηκε μετανάστης στην Αγγλία.
Εκεί είδε τα ψητά και βραστά κρέατα με λίγα φρέσκα λαχανικά, το βούτυρο και το λαρδί, και αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο στο οποίο εκθείαζε, μεταξύ άλλων, την απόλαυση της φρέσκιας πράσινης σαλάτας με ελαιόλαδο.
Όλα αυτά, το 1614.
Κατάφερε να τους πείσει; Όχι βέβαια. Χρειάστηκαν άλλα 950 χρόνια για να φτάσει το βιβλίο στην Καλιφόρνια τη δεκαετία του ’90 και μαζί με τις διάφορες επώνυμες δίαιτες εκείνης της χρυσής δεκαετίας της δίαιτας, προστέθηκε στο λεξιλόγιό μας και η μεσογειακή δίαιτα που εμείς στη μεσόγειο δεν ακολουθούμε εδώ και πενήντα χρόνια.
Ο Mark Zuckerberg σκοτώνει το φαγητό του
Εντάξει, έβαλα κάπως πιασάρικο τίτλο για να διαβάσετε παρακάτω. Όμως δεν είναι κι εντελώς ψέματα. Ο Mark μαζί με τα λεφτά απέκτησε και συνείδηση σχετικά με την πολιτική του φαγητού κι άρχισε να μιλάει για τη σημασία του εποχιακού και τοπικού φαγητού, κάτι που έχει γίνει κάτι σα θρησκεία μεταξύ των ανώτερων τάξεων παγκοσμίως (οι υπόλοιποι τρώμε ό,τι μας παίρνει).
Ως εδώ καλά, μόνο που έκανε και κάτι λιγότερο παραδοσιακό για την τάξη του, που όμως φαίνεται να κάνουν πολλοί: μετά από προτροπή της αγαπημένης του σεφ, η οποία έχει εστιατόριο 8 σπίτια μακριά από το δικό του, της Jesse Cool, πήγε σε μία γειτονική φάρμα προκειμένου να σκοτώσει μόνος του «με σεβασμό» ένα ζώο και να το φάει. Η φιλοσοφία είναι ότι πρέπει να ξέρεις από πού έρχεται το φαγητό σου και να το σέβεσαι. Επίσης μπορείς να κάνεις παραλληλισμούς με το κυνήγι της αλεπούς, κατά το οποίο πλούσιοι σκότωναν ζώα για πλάκα χωρίς να χρειάζονται κρέας. Ο καθένας με την ερμηνεία του.
σχόλια