Φαινομενικά, το να είναι κανείς καλός ομιλητής, βοηθά μόνο τον ίδιο. Ξέρει τι να πει στο κοινό που τον παρακολουθεί, με τι τρόπο και ποιες τακτικές να χρησιμοποιήσει για να κρατήσει την προσοχή του για αρκετή ώρα. Πώς μπορούν, όμως, οι συμβουλές ενός καλού ομιλητή να βοηθήσουν κάποιον που σχεδόν ποτέ δεν ακούγεται στις συζητήσεις με φίλους και με συνεργάτες;
Αν κάποιος ανήκει σ' εκείνη την κατηγορία ανθρώπων που κάθε φορά που παίρνει τον λόγο, αισθάνεται ότι η φωνή του σκεπάζεται απ΄όσα λένε οι άλλοι η Tanya Hall, ομιλήτρια η ίδια και CEO του εκδοτικού οίκου Greenleaf Book Group, έχει να προσφέρει μερικές καλές συμβουλές, που αν έχουν αποτέλεσμα σε μεγάλο ακροατήριο, ίσως στα πιο μικρά να μπορούν να βελτιώσουν κατά πολύ τόσο την παρουσία ενός ατόμου που προσπαθεί να πάρει τον λόγο, όσο και την αυτοπεποίθηση του.
Να, λοιπόν, τα 5 tips του καλού ομιλητή:
1.
Γνωρίζει το ακροατήριο του
Στα μεγάλα ακροατήρια αυτό είναι κάπως δύσκολο, οπότε μετράει να γνωρίζει κάποιος το target group των ανθρώπων στο οποίο απευθύνεται. Στα μικρότερα, όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, ακόμη και οι καινούριοι μίας παρέας ή ενός εργασιακού περιβάλλοντος. Επειδή εύκολα διακρίνονται οι προθέσεις του καθενός, συνήθως ξέρουμε πότε μπορεί να μιλήσουν οι άλλοι. Αν έχουμε να κάνουμε με διακοψίες, απλώς σκληραίνουμε λίγο τη στάση μας. Αρκεί ένα διακριτικό, αλλά σταθερό "δεν έχω ολοκληρώσει τη σκέψη μου" ή ένα ακόμη πιο σαφές "δεν είναι πολύ ευγενικό αυτό που κάνεις". Επειδή, όμως, δεν έχουμε πάντα να αντιμετωπίσουμε τέτοιους ανθρώπους, απλώς γινόμαστε λίγο πιο παρατηρητικοί με τις παύσεις τους, με τις ενδιαφέρουσες τροπές μίας συνομιλίας για να σιγουρευτούμε, αν, όταν θα πάρουμε τον λόγο, οι άλλοι θα ακούν εμάς και δεν θα μιλάνε μεταξύ τους.
2.
Δίνει για να πάρει
Ο καλός ομιλητής έχει να προσφέρει ένα ενδιαφέρον στοιχείο σε μία κουβέντα. Οι άλλοι συνηθίζουν να προσπερνούν τις γενικολογίες ή τις ασαφείς διατυπώσεις. Άρα εκείνο που χρειάζεται είναι να ξέρουμε καλά τι θέλουμε να πούμε, το πώς θα το "πουλήσουμε" κατά τη διάρκεια μίας συνομιλίας και πότε θα βάλουμε την τελεία. Το να μιλά κανείς για ώρα, χωρίς να καταλήγει κάπου, κουράζει και δημιουργεί διάθεση για αστεϊσμούς, διακοπές, αλλαγή θέματος, κ.λπ. Είναι η αντίδραση των ανθρώπων, όταν για ώρα ταλαιπωρούνται από κάτι που δεν καταλαβαίνουν ή δεν παρουσιάζει απολύτως κανένα ενδιαφέρον γι' αυτούς. Εδώ, όπως λέει η Hall λίγη εξάσκηση δεν βλάπτει. Αρχή - μέση και τέλος είναι αυτά που καθορίζουν τις ωραίες, απολαυστικές κουβέντες. Θυμηθείτε το την επόμενη φορά που θα επιχειρήσετε να πάρετε τον λόγο.
3.
Επιλέγει να κοιτάζει κάποιον
Και αυτό έχει αποτέλεσμα στα μεγάλα ακροατήρια. Ο ομιλητής να συγκεντρώνεται σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο για να αυτοσυγκεντρωθεί, τουλάχιστον στην αρχή της ομιλίας του. Στα μικρότερα και για την αποφυγή παρεξηγήσεων, καλό είναι να προσπαθείτε να κοιτάζετε το σύνολο των ανθρώπων στους οποίους απευθύνεστε. Μην κοιτάτε το "υπερπέραν" και κυρίως μην αποφεύγετε τα βλέμματα των άλλων, όταν δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον για όσα λέτε. Διατηρείστε την οπτική επαφή και μη χάνετε τη σιγουριά σας, όταν βλέπετε ότι η προσοχή των ακροατών σας αποσπάται.
4.
Αυξομειώνει την ένταση της φωνή του
...και παίζει με το ύφος που χρησιμοποιεί για να αφηγηθεί κάτι. Μία ξερή φωνή κουράζει το ακροατήριο. Και το μεγάλο και τα μικρότερα. Παίξτε με την ένταση της φωνής σας, αλλάξτε ύφος αφήγησης, σα να εξηγείτε κάτι σε μικρά παιδιά και πασχίζετε να κρατήσετε την προσοχή και να εξάψετε το ενδιαφέρον τους.
5.
Κάνει παύσεις
Σε ένα ανήσυχο ακροατήριο, η ξαφνική παύση αυτού που μιλάει, ανακτά την προσοχή του. Δεν πιάνει πάντα, αλλά τις περισσότερες φορές αναγκάζει τον ακροατή να γυρίσει και πάλι εκεί που έπρεπε εξ αρχής να βρίσκεται: σ' αυτόν που μιλάει και σε όσα λέει. Όπως επισημαίνεται, οι ομιλίες (και οι κουβέντες με μικρότερα κοινά) δεν είναι εύκολη υπόθεση. Θέλουν θάρρος, υπομονή και εξάσκηση. Οπότε μην απογοητευθείτε, αν το αίσθημα ότι δεν σας ακούει κανείς. Ο λόγος είναι μία από τις ανθρώπινες λειτουργίες που απαιτούν στρατηγική και κυρίως προπόνηση.
Με στοιχεία από το Inc.com
σχόλια