ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Είμαι κι εγώ ένα από τα 203 κρούσματα της Κυριακής, 9 Αυγούστου.

Είμαι κι εγώ ένα από τα 203 κρούσματα της Κυριακής, 9 Αυγούστου. Facebook Twitter
© Chloe Poizat
0



Η ΩΡΑ
πλησιάζει έξι το απόγευμα, ξαπλωμένη στον καναπέ μου αποφασίζω να ενημερωθώ για την ημερήσια συγκομιδή κρουσμάτων κορωνοίού. ‶203 επιβεβαιωμένα κρούσματα″. Φέρνω στο μυαλό μου την καθιερωμένη απογευματινή ενημέρωση του όχι και τόσο μακρινού καιρού της καραντίνας και φαντάζομαι τον συμπαθέστατο καθηγητή κύριο Τσιόδρα να ανακοινώνει με τρεμάμενη φωνή αυτόν τον εξωφρενικό για τα ελληνικά δεδομένα αριθμό φορέων και ασθενών. 

 

Πάντα, σκεφτόμουν πώς άραγε νιώθει κάποιος στο άκουσμα ότι είναι θετικός; Ποια να είναι η πρώτη αντίδραση; Κραυγή αγωνίας; Θυμός; Κλάμα και οδυρμοί; Τώρα, πια ξέρω. Είμαι κι εγώ ένας αριθμός. Ένα από αυτά τα 203 κρούσματα της Κυριακής, 9 Αυγούστου. 

 

Νόμιζα, ότι λάμβανα επαρκώς όλα τα μέτρα προστασίας. Αντισηπτικά, μάσκες, αποστάσεις όσο μπορούσα, γάντια ενίοτε. Τρόμαζα πολύ στην σκέψη και μόνο ότι θα νοσήσω που πραγματικά γινόμουν υποχόνδρια προκαλώντας ακόμα και δυσφορία στον περίγυρό μου. Παρόλα αυτά, δεν τα κατάφερα να μείνω ανέγγιχτη. 

 

Δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο πού και πότε μολύνθηκα. Εικάζω ότι σχετίζεται με ταξίδι στο εσωτερικό της χώρας, αφού επικρατούσαν ορισμένες φήμες και αρκετή παραφιλολογία γύρω από ύποπτα κρούσματα ή επιβεβαιωμένα. Κάτι σαν το σπασμένο τηλέφωνο που παίζαμε ως παιδιά. Όμως η πρακτική του σπασμένου τηλεφώνου στην περίπτωση μου αποδείχτηκε σωτήρια. Έχοντας στο πίσω-ή μάλλον στο μπροστινό-μέρος του μυαλού μου το κακό ενδεχόμενο έδρασα ως όφειλα για να προστατέψω αμφότερες την υγεία των οικείων μου και τη δική μου. 

 

Εφτά ημέρες ακριβώς από την επίσκεψη μου στην περιοχή άρχισα να αναπτύσσω συμπτώματα. Το βράδυ είχα ανήσυχο και διακοπτόμενο ύπνο. Πεταγόμουν από το κρεβάτι μου νιώθοντας ότι μου κόβεται η ανάσα. Απέδωσα αυτή τη δυσκολία στην αναπνοή στον Αθηναϊκό καύσωνα και κάποια στιγμή κατάφερα να αποκοιμηθώ. 

 

Συντροφιά στο προσκεφάλι μου είχα το οξύμετρο και το θερμόμετρο. Με το θερμόμετρο η σχέση μας εξελίχθηκε ομαλά χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, καθώς πυρετό δεν ανέπτυξα. Με το οξύμετρο πάλι, πήγε η καρδιά μου στην κούλουρη όταν αντίκρισα 94% κορεσμό κάποια στιγμή!

 

Ξυπνώντας το πρωί αισθανόμουν μια παράξενη εξουθένωση και μια έντονη ενόχληση στον λαιμό μου. Δεν έδωσα βάση αρχικά καθότι καπνίστρια. Έπειτα όμως συνειδητοποίησα πως κάτι παράξενο συνέβαινε και με την όσφρηση μου. Είχα μερική -θα έλεγα εγώ κι ας μην γνωρίζω αν είναι δόκιμος ο όρος- ανοσμία. Ταυτόχρονα, εντεινόταν η αδικαιολόγητη κόπωση. Εφόσον, η μέρα πρακτικά ξεκίναγε τώρα για εμένα προς τί αυτό το έλλειμμα ζωτικότητας κι η αποστράγγιση ενέργειας; Πράγματι, χειροτέρευα όσο περνούσε η ώρα και ήταν αδύνατον να αποδώσω στην αϋπνία τις έντονες μυαλγίες μου. Προτού αρχίσω να ολοφύρομαι, αποφάσισα να θερμομετρηθώ. Είχα μια ύστατη ελπίδα. Δέκατα. 37.4. Επανέλαβα την θερμομέτρηση, ενώ τα καμπανάκια ήδη ηχούσαν μέσα μου. Έτσι, πήρα την απόφαση να υποβληθώ σε εξέταση μοριακής ανίχνευσης  του ″έξω από δω‶ κορωνοϊού. 

 

Τα αποτελέσματα αν ήμουν τυχερή θα τα λάμβανα την ίδια μέρα, αλλά λόγω φόρτου εργασίας το πιθανότερο ήταν το πρωί της επομένης. Η πολυπόθητη απάντηση καθυστερούσε, η αγωνία μου γιγαντωνόταν και δεν καλυτέρευα. Με όλα αυτά τα συμπτώματα κι όμως ήλπιζα ότι το αποτέλεσμα θα ήταν αρνητικό, αφού προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να αναβάλω επ’ αόριστον την γνωριμία μου με τον κορωνοϊό. Περισσότερο αποζητούσα μια επιβεβαίωση ότι δεν πάσχω από κόβιντ-19 –γιατί από κάτι έπασχα ήταν προφανές, αλλά όπως θα έλεγε η γιαγιά μου ας είχα πλευριτώσει στην παραλία- διότι είχα συναναστραφεί αρκετό κόσμο εκ των οποίων κάποιοι σε ευπαθείς ομάδες. Μου φαινόταν αδιανόητο να γίνω η αιτία να τεθούν σε κίνδυνο. 

 

Παρηγορούσα κάπως τον εαυτό μου μονολογώντας ″Σιγά και τί νιώθεις; Αν ήταν θα υπέφερες θα το είχες καταλάβει″. Επιλεκτική μνήμη θα το έλεγα, γιατί για κάποιο λόγο ο εγκέφαλος μου απωθούσε τους ασυμπτωματικούς και όσους αναπτύσσουν ήπια συμπτωματολογία. Το τηλεφώνημα ναι μεν άργησε, αλλά δεν ισχύει στην περίπτωση μου η παροιμία το καλό πράγμα αργεί να γίνει! Νομίζω θα ηχεί για πολύ καιρό ακόμα η φωνή του γιατρού να μου ανακοινώνει ″Λοιπόν, είστε θετική‶. Και κάπως έτσι, ξεκίνησε κι επίσημα ο εφιάλτης μου. 

 

Το σοκ που υπέστην ήταν ομολογουμένως τρομερό. Η αρχική έκπληξη συνοδεύτηκε από ηχηρά κλάματα και μπόλικη δόση μελοδράματος. Αυτή ήταν η όχι και τόσο ψύχραιμη αντίδρασή μου απέναντι σε κάτι απρόβλεπτο, μη ελεγχόμενο και αρκετές φορές απειλητικό για τη ζωή. Ήμουν πανικόβλητη. Άρχισα να ειδοποιώ τους φίλους που είχα συναναστραφεί προκειμένου να υποβληθούν κι οι ίδιοι σε τεστ για να διαπιστωθεί αν είναι θετικοί ή όχι. 

 

Ένιωθα κατά κάποιον τρόπο υπόλογη και ειλικρινά βασανιζόμουν με τύψεις και ενοχές για κάτι που ουσιαστικά αγνοούσα κι ούτε ήξερα πώς, πότε και πού μου μεταδόθηκε. Αν είχα όμως μεταδώσει σε κάποιον εγώ τον ιό και κινδύνευε τώρα η ζωή του; Δεν μπορούσα να διαχειριστώ και να δεχτώ αυτό που συνέβαινε. Ήθελα με ένα μαγικό τρόπο απλώς να τελειώσει. ‶Δεν μπορεί να είναι αλήθεια‶ σκεφτόμουν. Και να που ήταν!

 

Η καραντίνα μου ξεκίνησε το βράδυ της ίδιας μέρας, Ο γιατρός με είχε ήδη δηλώσει στα επιβεβαιωμένα κρούσματα κόβιντ-19. Έπειτα, έπρεπε να τηλεφωνήσω η ίδια στον ΕΟΔΥ για να δηλώσω ότι είμαι ενήμερη και να δώσω επιπλέον πληροφορίες. Την επόμενη μέρα θα μου τηλεφωνούσαν από τον ΕΟΔΥ για να μου δώσουν οδηγίες. Επιπλέον, θα με καλούσαν ως είθισται από την Πολιτική Προστασία για να λάβουν τα στοιχεία των επαφών μου. 

 

Φυσικά, δεν κατάφερα να κοιμηθώ καθόλου ακόμα κι αν ήμουν πλήρως εξουθενωμένη ψυχικά και σωματικά. Ήταν αδύνατον να κοιμηθώ αν και αντιλαμβανόμουν πως ο οργανισμός μου χρειαζόταν όσο ποτέ ξεκούραση. Ένιωθα σαν μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή και να συμπαρασύρει κόσμο. Περίμενα να ξημερώσει με αγωνία. Ενώ ο φόβος μου είχε χτυπήσει κόκκινο. Πώς θα ήταν η επόμενη μέρα; 

 

Η επόμενη μέρα με βρήκε εξαντλημένη και αποκαρδιωμένη γεμάτη αγωνία για τις συναναστροφές μου. Είχα τρομερή υπερένταση και ακόμα και αν δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου έκοβα συνεχώς βόλτες στο σπίτι, έκλαιγα, βασανιζόμουν από φρικτές σκέψεις, ευχόμουν να πάνε όλα καλά τουλάχιστον για την οικογένεια μου και τις επαφές μου. 

 

Οι ώρες περνούσαν κάπως αργά ή μου φαινόταν γιατί αισθανόμουν ότι όλο αυτό που ζω με ωθεί στην παράνοια, αν δεν ήταν ήδη παράνοια. Ήμουν σε ένα σπίτι ολομόναχη, δεν μπορούσα να έρθω σε επαφή με κανέναν, δεν ήξερα αν είναι πραγματικά υγιείς οι οικείοι μου ενώ δεν γνώριζα και τί θα μου συνέβαινε στην επόμενη ώρα. Όσοι ήταν ενήμεροι μου τηλεφωνούσαν διαρκώς κι έτσι δεν αισθανόμουν τελείως αποκομμένη. Όμως είχα τόσο άγχος που από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσα να διακρίνω αν ό,τι συνέβαινε στο σώμα μου οφειλόταν στον κορωνοϊό ή ήταν προϊόν ψυχοσωματικών συμπτωμάτων. 

 

Οι μυαλγίες εξακολουθούσαν να με ταλαιπωρούν, η ένταση δε, ήταν τόσο έντονη που ένιωθα ότι το κεφάλι μου θα σπάσει. Ενώ υπήρχαν στιγμές που ο πόνος στο στήθος γινόταν αφόρητος, ένα περίεργο σφίξιμο που ερχόταν και έφευγε μετά από κάμποση ώρα. Η αναπνοή μου όταν συνέβαινε αυτό γινόταν πιο γρήγορη κι ένιωθα ότι δεν έχω τόσο οξυγόνο όσο θα ήθελα. Συντροφιά στο προσκεφάλι μου είχα το οξύμετρο και το θερμόμετρο. Με το θερμόμετρο η σχέση μας εξελίχθηκε ομαλά χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, καθώς πυρετό δεν ανέπτυξα. Με το οξύμετρο πάλι, πήγε η καρδιά μου στην κούλουρη όταν αντίκρισα 94% κορεσμό κάποια στιγμή! 

 

ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ τύχη στο φιλικό μου περιβάλλον υπήρχε λοιμωξιολόγος ο οποίος εξ αρχής με καθοδηγούσε και με συμβούλευε. Έτσι αισθανόμουν ασφαλής για τον εαυτό μου. Είχα ήπια συμπτώματα κι αυτό ήταν θετικό δείγμα για την πορεία της ασθένειας. Με αυτά τα δεδομένα λογικά σε μια βδομάδα θα ήμουν καλά. Όταν ενημέρωσα τον φύλακα άγγελο μου ή θεράποντα γιατρό μου για το αίσθημα δύσπνοιας μου χορήγησε αντιβίωση (ναι! Χρειαζόμαστε αντ-ιϊκή αγωγή, την αναζητούν στα εργαστήρια ερευνητές, αλλά για αποφυγή υποτροπών δίνεται συγκεκριμένη αντιβίωση) και ήδη από την επόμενη μέρα η υγεία μου είχε σαφή βελτίωση. 

 

Για να μην φλυαρώ επαναλαμβάνοντας το τεστ βγήκα αρνητική. Όπως ευτυχώς αρνητικές βγήκαν και οι επαφές μου. Δεν είχα μεταδώσει σε κανέναν ‶το χτικιό″ και αυτό ήταν τεράστια ανακούφιση. Ωστόσο, ακόμα φοβόμουν για τα αρνητικά αποτελέσματα, καθότι στην ιατρική είναι αξίωμα ότι ψευδώς θετικό δεν υφίσταται αλλά ψευδώς αρνητικό μπορεί και να υπάρξει. Η απάντηση ήταν ότι το ιϊκό φορτίο ήταν χαμηλό και έτσι δεν μεταδόθηκε ούτε στα άτομα που διέμενα μαζί τους για μέρες. Τυχερή στην ατυχία μου λοιπόν!  Οι εξετάσεις μου επίσης δεν έδειχναν την ύπαρξη φλεγμονής και ήταν ίδιες με αυτές των υγειών ατόμων. 

 

Τήρησα πιστά την καραντίνα μου και για προληπτικούς λόγους δεν ρίσκαρα με επαφές ακόμα κι αν βρισκόμουν στην δέκατη και μέρα από την αρχική λοίμωξη κι ας μαρτυρούσαν οι εξετάσεις μου ότι δεν υπάρχει καμία ενεργός φλεγμονή. Ακόμα, κι έτσι μου ήταν δύσκολο να ηρεμήσω. Υπήρχε στο μυαλό μου ο φόβος ότι ακόμα κι αν βρίσκεται σε αποδρομή ή πλέον δεν μεταδίδεται ίσως ένα μικρό παραστράτημα να ήταν ικανό να τα γκρεμίσει όλα. Από ψυχολογικής απόψεως κατάφερα να ησυχάσω μόνο όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, δηλαδή συμπληρώθηκαν και οι 14 μέρες. 

 

Εντωμεταξύ, όλες αυτές τις μέρες ο ύπνος είχε εξελιχθεί σε μεγάλο βάσανο. Παρέμενα ξάγρυπνη, ή κατάφερνα να κοιμηθώ καμιά ώρα. Δεν γνωρίζω αν ο κορωνοϊός τρέφει ιδιαίτερη αγάπη στην νύχτα - κι αν είναι ενήμερη η κυβέρνηση εξού και η απαγόρευση λειτουργίας χώρων εστίασης από τα μεσάνυχτα- πάντως το πρόβλημα του ύπνου είναι ένας φαύλος κύκλος. 

 

Όσοι βρεθήκαμε σε αυτή την δυσάρεστη θέση να νοσήσουμε ή να είμαστε φορείς δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι ήμασταν ανεύθυνοι ή απερίσκεπτοι.

 

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ σε όλη την εμπειρία μου δεν είναι ο πανικός για τη ζωή των άλλων, αλλά και η αντιμετώπισή τους. Όσοι βρεθήκαμε σε αυτή την δυσάρεστη θέση να νοσήσουμε ή να είμαστε φορείς δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι ήμασταν ανεύθυνοι ή απερίσκεπτοι. Προσωπικά, αυτό το αφήγημα μου δημιουργεί έναν κόμπο, με αναγκάζει να επωμιστώ το βάρος για κάτι ανεξέλεγκτο που σίγουρα δε θα ήθελα να βιώσω. Με γεμίζει ενοχές για έναν ιό άκρως μεταδοτικό που θα μπορούσα να έχω κολλήσει οπουδήποτε, οποτεδήποτε κι από οποιονδήποτε. Αισθάνομαι πως μια τέτοια ρητορική εκφρασμένη από επίσημα χείλη συμβάλει στη δαιμονοποίηση όσων ήμασταν, είμαστε ή και θα είμαστε ασθενείς. 

 

Δεν πρέπει να αποτελεί ταμπού ούτε ντροπή για κανέναν ασθενή. Αντιθέτως, πρέπει να δοθεί βήμα και χώρος στο δημόσιο διάλογο για να ακουστούν κι αυτοί που νόσησαν. Οι εμπειρίες τους όσο διαφορετικές κι αν είναι από ασυμπτωματικούς μέχρι βαριά πάσχοντες είναι αληθινές και δεν συγκρίνονται με καμιά καλοσχεδιασμένη καμπάνια. Αν γυρεύουν στην κυβέρνηση πειθώ ας χρησιμοποιήσουν τη φωνή των θεραπευτών και των θεραπευθέντων. 

 

Ταυτόχρονα, η ισχύουσα επικοινωνιακή στρατηγική εντείνει τον φόβο και την καχυποψία του κοινωνικού μας περιβάλλοντος. Δεν είμαστε χανσενικοί ούτε έχουμε πρόθεση να μολύνουμε οποιονδήποτε στο πέρασμά μας! Τα παραπάνω τα αναφέρω γιατί είναι κάπως άκομψο ενώ το τηλέφωνό σου ηχεί ασταμάτητα κι όλοι ενδιαφέρονται για τα νέα της υγείας σου ξαφνικά όταν λαμβάνουν την ποθούμενη αρνητική ιατρική γνωμάτευση να εξαφανίζονται εν μια νυκτί!  Δεν κολλάτε μέσω των τηλεφωνικών συνομιλιών εκτός αν πιστεύετε πώς θα ενεργοποιηθεί ο ιός μέσω του 5G ή και… γιατί όχι του 4G διακρίσεις να κάνουμε; Αυτή την απότομη μεταστροφή συμπεριφοράς καλύτερα να μην τη βιώνει κανείς. Ξαφνικά, κοντινοί σου άνθρωποι σε αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι ακόμα κι αν έχεις θεραπευτεί εντελώς!

 

Κλείνοντας θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή: καμία ηλικιακή ομάδα δεν είναι θωρακισμένη απέναντι στον κορωνοϊό και αυτός ο ύπουλος ξενιστής δεν κάνει διακρίσεις! Προσωπικά, είμαι νέα, υγιής και νόσησα ήπια για τρεις περίπου μέρες από χαμηλό ιϊκό φορτίο. Παρόλα αυτά, κρίσεις δύσπνοιας και πόνο στο στήθος αντιμετώπισα, όπως επίσης και η ανάκτηση των δυνάμεων μου χρειάστηκε μέρες. Σταδιακά ο οργανισμός επανέρχεται. Η εξάντληση είναι μεγάλη και με διάρκεια, ενώ ορισμένες ενοχλήσεις είναι αισθητές και στη φάση της ανάρρωσης. Υπάρχουν εξάλλου αρκετές ιατρικές μελέτες που προκαλούν πονοκέφαλο σε όσους το περάσαμε, εφόσον τα ανησυχητικά ευρήματα αφορούν και σε νέους ασυμπτωματικούς. Το μήνυμα μου προς όλους εσάς είναι απλό: προφυλαχτείτε και πράξτε τα δέοντα. Ακολουθείστε τις οδηγίες των ειδικών λοιμωξιολόγων, το καλό σας θέλουν μόνο! 

 

Υ.Γ. Προς όσους ανήκουν στην πιο δραστήρια ίσως κοινωνικά ηλικιακή ομάδα 18-40: Ας μην επιτρέψουμε στις πλάτες μας να παίζονται επικοινωνιακά παιχνίδια. Ας προστατευτούμε!

0

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΙΟΥΛΙΑ ΑΡΜΑΓΟΥ

Good Business Directory Vol.5 / Ιουλία Αρμάγου: Επιστήμη, βιωσιμότητα και εξωστρέφεια από μια ελληνική εταιρεία που πρωτοπορεί

Σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μιλά για την επιμονή της όσον αφορά την εξατομικευμένη φροντίδα του δέρματος, την έμφαση στη βιωσιμότητα, αλλά και την εξωστρέφεια, χάρη στην οποία η Juliette Armand βρίσκεται σε 42 χώρες(!).
ΕΦΗ ΑΝΕΣΤΗ
Σάββας Χαραλαμπίδης

Good Business Directory Vol.5 / Βιώσιμο σύστημα υγείας επιτυγχάνεται με καινοτομία και σταθερό πλαίσιο συνεργασίας με την πολιτεία

Σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης ο Σάββας Χαραλαμπίδης, γενικός διευθυντής Ελλάδος, Κύπρου & European Distributor Μarkets της Gilead Sciences, χαρτογραφεί τους παράγοντες που διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του συστήματος υγείας στη χώρα μας.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Τι στρέφει έναν άνθρωπο στους εθισμούς;

Άκου την επιστήμη / Τι στρέφει έναν άνθρωπο στους εθισμούς;

Oι εξαρτήσεις, οι ψυχοδραστικές ουσίες και η απειλή μιας νέας πανδημίας. Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής στο ΕΚΠΑ, Άγγελος Χατζάκης, εξηγεί στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
SOS, το παιδί μου έχει διάσπαση προσοχής

Radio Lifo / SOS, το παιδί μου έχει διάσπαση προσοχής

Τι είναι η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας; Πόσα παιδιά και έφηβοι έχουν; Είναι η ΔΕΠΥ διαταραχή της εποχή μας; Τι πρέπει να γνωρίζει ένας γονιός όταν το παιδί του παρουσιάσει σημάδια διάσπασης προσοχής; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με την παιδοψυχίατρο Τέρψη Κόρπα και τον ψυχοπαιδαγωγό Χρήστο Σκαλούμπακα.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
HIV: Στην Gilead δεν κάνουμε εκπτώσεις στην αλήθεια

Υγεία & Σώμα / HIV: Στην Gilead δεν κάνουμε εκπτώσεις στην αλήθεια

Η Βίκυ Τσάμη, Director Public Affairs, και ο Ιωάννης Κατσαρόλης, παθολόγος-λοιμωξιολόγος, Director Medical Affairs της Gilead Sciences, μιλούν για τις πρωτοβουλίες της βιοφαρμακευτικής εταιρείας που στόχο έχουν να προκαλέσουν την κοινωνία ώστε να σκεφτεί βαθύτερα, να αναμετρηθεί με τον φόβο και την άγνοια.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Φλόγα που ζεσταίνει τις καρδιές των παιδιών με καρκίνο και των οικογενειών τους

Υγεία & Σώμα / Η Φλόγα που ζεσταίνει τις καρδιές των παιδιών με καρκίνο και των οικογενειών τους

Ο παιδικός καρκίνος είναι μια πολύ δύσκολη δοκιμασία. Όμως καμιά οικογένεια δεν είναι μόνη γιατί έχει συμπαραστάτη εδώ και 42 χρόνια τη «Φλόγα», ενώ το ιατρικό οπλοστάσιο διευρύνεται με πρωτοποριακές θεραπείες που εφαρμόζονται στα ελληνικά νοσοκομεία και η χώρα αποκτά περισσότερους δότες μυελού των οστών.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
MOUTH TAPE

Υγεία & Σώμα / Μπορεί το κλείσιμο του στόματος με ταινία να βοηθήσει με το ροχαλητό και την υπνική άπνοια;

Εικόνες ανθρώπων που κοιμούνται με το στόμα τους κλεισμένο με ταινία έχουν κατακλύσει το Instagram και το TikTok, αλλά και την έβδομη σεζόν του δημοφιλούς ριάλιτι «Love is Blind».
THE LIFO TEAM