phοtomanipulation Πάνος Μιχαήλ
Και ενώ η μεταπολιτευτική Ελλάδα και το πορνικό τσαντήρι που έστησαν κάτω από τον ίσκιο της δημοκρατίας οι πολιτικοί πυγμαίοι έχει αρχίσει να ξηλώνεται μακροπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μισοπρόθεσμα (με ασάφειες, υπερβολές και αστοχίες αλλά ποιά γέννα στα αλήθεια συντελείται μέσα στην αποστείρωση πολιτικά ορθέ μου φίλε;) το noMIRACLES επιλέγει να θυμηθεί με αφορμή τη σημερινή μέρα τον εκπρόσωπο μιας παλαιάς Ελλάδας, αυτής που η γενιά του Πολυτεχνείου κατασυκοφάντησε μέχρι να μπει στα πράγματα και να πάρει τη θέση της και μετά κατά τη πάγια τακτική της (που πολλοί ψυχαναλυτές θα είχαν να μας πουν ενδιαφέροντα πράγματα) την νοστάλγησε και την εγκολπώθηκε μετα μανίας κανοντάς τη ποπ κομπολογάκι στα 90ς όταν ένας ένας οι κυριότεροι εκπροσωποί της εγκατέλειπαν βιολογικά τον μάταιο τούτο κόσμο.
Μάνος Χατζιδάκις
λοιπόν.
Σήμερα 15/6 είναι του Αγίου Μάνου και το noMIRACLES αναδημοσιεύει μια παλιότερη, φανταστική "συνέντευξη" του Χατζιδάκι (συρραφή από άρθρα, δηλώσεις και πραγματικές συνεντεύξεις του) που ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος αναδημοσίευσε στην στήλη του στη Ελευθεροτυπία Σάββατο βράδυ Κυριακή πρωϊ το 2007.
Η συνέντευξη που ο Μάνος δεν έδωσε ποτέ
-Κύριε Χατζιδάκι, αν κάτι χαρακτήρισε τη ζωή σας, ήταν πρωτοπορία και ανατρεπτική διάθεση, ο κόσμος ωστόσο πάντοτε σας συνέδεε με τη συντηρητική δεξιά...
Είμαι δημοκράτης αστός ουμανιστής και αναθεωρητής της δεξιάς. Το βέβαιο είναι πως δεν μ' αρέσουν ούτε τα δολάρια ούτε οι Σιβηρίες!
Ποτέ δεν υπήρξα αντικομμουνιστής. Εγώ περιέχω και τον αριστερό. Ο αριστερός όμως δεν με περιέχει. Να τι εννοώ αστός. Δεν εννοώ τον έμπορο αυτοκινήτων που ξαφνικά πλούτισε και τα «σπάει» στα νυχτερινά κέντρα. Ως συμπεριφορά είμαι μεγαλοαστός. Ως καλλιέργεια είμαι ποιητής. Και ως βαθύτερη ιδιοσυγκρασία είμαι λαϊκός. Είμαι λαϊκός, αλλά όχι λαϊκίζων...
- Κάποτε είχατε πει ότι είστε η αριστερά της δεξιάς...
Ναι, γιατί η Αριστερά οφείλει να περιέχει κάθε άνθρωπο με ανησυχίες. Κάθε άνθρωπος που δεν συμβιβάζεται είναι αριστερός. Ο αληθινός νέος σήμερα αποκαλείται «αναρχικός» με την ίδια ασυνειδησία που κάποτε αποκαλείτο αριστερός....Εμένα καμία πολιτική σκοπιμότητα δεν θα με κάνει να πω το μαύρο-άσπρο και το άσπρο-μαύρο, γι' αυτό και δεν είμαι το κατάλληλο στοιχείο για συμπαράσταση σε οργανωμένες καταστάσεις.
- Οι περισσότεροι όμως συνομήλικοί σας ταυτίστηκαν με τον κομμουνισμό...
Τα δικά μας «παιδιά της γαλαρίας» (από τον ομώνυμο τίτλο της ταινίας του Καρνέ) υπήρξαν κι αυτά θεατές από ψηλά, κι από την πιο ασήμαντη και φτηνή θέση, εγκλημάτων που διαδραματίζονται στην ελληνική γη, ανίκανα να ορίζουν και ν' αλλάζουν τη μοίρα των όσων έγιναν και γίνονται στον τόπο. Μετά τον πόλεμο ξανάρθαν τα φαντάσματα κι άρχισαν να πλαστογραφούν για άλλη μια φορά την ελληνική ιστορία. Και τα παιδιά που πολέμησαν κι ονειρεύτηκαν, γίναν παιδιά της γαλαρίας, όσα δεν διώχτηκαν και δεν εξαφανίστηκαν στις φυλακές και στα ξερά νησιά του Αιγαίου.
Είναι τρισάθλια η αντίληψη πως όλα τα παιδιά της γαλαρίας υπήρξαν οπαδοί του Ζαχαριάδη και του Μάρκου. Τα παιδιά της γαλαρίας δεν ήσαν φαύλα, δεν ήσαν χίτες, δεν ήσαν ανώμαλα με το φασισμό στο 'να πλευρό τους. Δεν συμβιβάστηκαν με τους νικητές Γερμανούς, δεν υπήρξαν «πατριώτες» με το περιεχόμενο του χωροφύλακα και του μπράβου. Είχαν τη σκέψη όργανο, τα μάτια υγρά κι ακούραστα να βλέπουνε τον κόσμο και την ψυχή παρθενική και απροσάρμοστη, στη μεταπολεμική ελληνική αθλιότητα.
Τα παιδιά της γαλαρίας σήμερα έχουνε γκρίζα ή άσπρα μαλλιά. Οσα απομείναν ξέχασαν τα όνειρά τους, έχουν συμβιβαστεί οριστικά με ό,τι ορίζει τη μοίρα τους έξω από αυτούς. Μονάχα μερικοί, ανάμεσα σ' αυτούς κι εγώ, με πείσμα κι επιμονή θυμούνται και εννοούν να θυμίζουν. Κι όσο βαστάξει ετούτο το παιχνίδι...
- Αυτός ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας πιστεύετε ότι έχει τις ρίζες του στην παιδική σας ηλικία;
Η μητέρα μου ήταν από την Αδριανούπολη, κόρη του Κωνσταντίνου Αρβανιτίδη, και ο πατέρας μου απ' την Μύρθιο της Ρεθύμνου, απ' την Κρήτη. Είμαι ένα γέννημα δύο ανθρώπων που καθώς γνωρίζω δεν συνεργάστηκαν ποτέ, εκτός απ' τη στιγμή που αποφάσισαν την κατασκευή μου. Γι' αυτό και περιέχω μέσα μου χιλιάδες αντιθέσεις κι όλες τις δυσκολίες του Θεού. Ομως η αστική μου συνείδηση, μαζί με τη θητεία μου τη λεγόμενη «ευρωπαϊκή», φέραν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
Ο πατέρας μου δεν με χτυπούσε ποτέ. Μ' έδειρε μόνο μια φορά όταν μίλησα άσχημα σε μια γυναίκα του σπιτιού. Και με υποχρέωσε να της φιλήσω τα πόδια. Πιστέψτε με το 'κανα χωρίς δυσαρέσκεια, νιώθοντας πως έπρεπε να το κάνω. Από τότε σέβομαι πάντα τα αιτήματα των εργαζομένων, τον οποιοδήποτε εργαζόμενο.
Βοήθησε βέβαια και το γεγονός ότι έλαβα την αττική παιδεία όταν στον τόπο μας υπήρχε και Αττική και Παιδεία.....
- Πολλές φορές έχετε μιλήσει με θαυμασμό για την Αττική, σπάνια όμως για την Ελλάδα...
Δεν μ' αρέσει να παριστάνω τον πολύ Ελληνα. Θέλω να είμαι όσο είμαι. Καιρός είναι η έννοια Ελληνας να δώσει τη θέση της στην έννοια άνθρωπος. Και τότες πιστεύω πως θα συνδεθούμε με μια πιο βαθιά παράδοση που, κατά σύμπτωση, είναι κι αυτή γνησίως ελληνική.
Οι παρελάσεις, τα εθνικόφρονα λογύδρια, οι παραστάσεις οι σχολικές κι όλα τα παρόμοια ενισχύουν την ιδιότυπη φασιστική μας κληρονομιά. Το περίφημον «πας μη Ελλην βάρβαρος». Το ελληνικό κράτος δέχεται μόνον ό,τι το υπηρετεί και το κολακεύει. Υπήρξε πάντοτε αντιπνευματικό και έτσι εξακολουθεί να είναι.
Εγώ νιώθω Ελληνας αν αυτό σημαίνει Ευρωπαίος. Κι Ευρωπαίος, αν αυτό συμπεριλαμβάνει την Ελληνικότητά μου. Θα ήθελα να ελπίζω για τους επερχόμενους ότι θα τους κυβερνήσει μια δημογεροντία του πνεύματος κι όχι η αγία κι αποστολική οικογένεια του Πρίγκηπος Φρανκενστάιν....
- Καταλαβαίνει κανείς ότι δεν έχετε σε ιδιαίτερη εκτίμηση όσους μας κυβερνούν...
Μα, διάολε, δείτε την πολιτική εκπροσώπηση αυτής της κοινωνίας και θα καταλάβετε: υπάρχει και δρα χωρίς στοιχειώδη ευαισθησία, χωρίς στοιχειώδη ευθιξία. 'Η νομίζετε πως όλα τα σκάνδαλα που μαθαίνουμε κάθε μέρα έγιναν ερήμην του ελληνικού λαού;
Η μόνη ελπίδα μου είναι στο άγνωστο κοινό, στην άγνωστη νεολαία, η οποία διαθέτει ευαισθησία και δεν έχει ακόμα διαβρωθεί. Τώρα, κατά πόσον θα της επιτρέψει η πλειοψηφία να διατηρήσει αυτή της την ευαισθησία, είναι άλλο θέμα...
- Τι εννοείτε ακριβώς;
Δείτε, η εξουσία είναι μια εγωπαθής και ανεγκέφαλη κυρία που αγαπάει τους εραστές της και καταδιώκει όσους την αντιπαθούν και την εχθρεύονται. Δυστυχώς, όλοι οι αγώνες και οι επαναστάσεις καταλήγουν στην κατάκτηση της ανεγκέφαλης αυτής κυρίας. Αυτή η κατάκτηση, ως γνωστόν, δημιουργεί Δίκαιον, μακράν των ονειρικών στόχων μιας επανάστασης.
Οι άνθρωποι που προκύπτουν από μια επανάσταση περιέχουν τα ίδια συστατικά με τους αποχωρήσαντες ή τους ηττηθέντες. Χρειάζεται ισχυρή παιδεία για ν' ανθέξει κανείς στην έννοια της Εξουσίας και της επιτυχίας.
- Γιατί τότε δεν επιδιώξατε εσείς να αποκτήσετε περισσότερη εξουσία, να φέρετε ίσως έναν «αέρα» πολιτισμού στην πολιτική;
Εγώ προσπάθησα κατά καιρούς να πραγματοποιήσω τις ακριβές καφενειακές μου ιδέες, πότε στην ΕΡΤ και πότε στο υπουργείο Πολιτισμού. Και οι δύο όμως τούτοι οργανισμοί, σαθροί και διαβρωμένοι από τη γέννησή τους, κατάφεραν να με νικήσουν κατά κράτος.
Οντας στο Τρίτο Πρόγραμμα, πέρα από τη διεύθυνση, είχα και μια καθημερινή εκπομπή σχολιασμού. Σχόλιο με σχόλιο λοιπόν σχημάτιζα τον τρόπο, τη γραφή και το επίπεδο μέσα από το οποίο έβλεπα το νεοελλαδικό κόσμο μας και επικοινωνούσα με ένα μεγαλύτερο κοινό (διότι εγώ ποτέ δεν υπήρξα κατάλληλος να επικοινωνήσω με το πλατύ κοινό).
Φυσικά επικοινωνούσα με όλους, εκτός από τους παραδημοσιογράφους και τον αρμόδιο υφυπουργό - ανίκανους για μια οποιαδήποτε επικοινωνία. Αυτοί όμως ενοχλήθηκαν πολύ από αυτήν τη μορφή επικοινωνίας και το Τρίτο σταμάτησε τη λειτουργία του. Για μίαν ακόμη φορά δυστυχώς η ποιητική συνείδηση και η έκφρασή της καταδιώχθηκε και εξαναγκάστηκε στη σιωπή...
- Τι θα λέγατε λοιπόν ότι σας «δίδαξε» η ζωή έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια;
Να περιφρονώ τις συνήθειες των πολλών, τη λογική του κράτους και την «ηθική» των συγγενών μου. Να αγαπώ με πάθος τους κυνηγημένους, τους ανορθόδοξους και τους αναθεωρητές.
Να περιφρονώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εφησυχασμένους συνομήλικους και την κάθε λογής χυδαιότητα. Να αδιαφορώ για τη δόξα, με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.
Είχα πει κάποτε πως είμαι ο Λαχειοπώλης του Ουρανού, μοιράζω αριθμούς σε ξωτικά και αγγέλους. Ο πρώτος αριθμός σημαίνει συνουσία. Αν ξαναρχόμουνα στον κόσμο θα ήταν για να κάνω έρωτα και για το μόνο που θα λυπηθώ όταν θα φύγω, θα 'ναι για τον έρωτα που θα χάσω....
- Σας ευχαριστούμε κ. Χατζιδάκι, για όλα....
σχόλια