"Τι βλέπω; Αυτή είναι μία ενδιαφέρουσα ερώτηση. Δεν έχω καμία αντίληψη του φωτός, έτσι δεν έχω πραγματική επίγνωση του πως είναι το φως και πως το σκοτάδι. Ωστόσο η εσωτερική μου όραση είναι παράξενα ισχυρή και γίνεται ολοένα ισχυρότερη, τόσο που μερικές φορές δεν αισθάνομαι τόσο τυφλός. Η τέχνη μου είναι τρισδιάστατη και κατασκευάζεται από γύψο, τσιμέντο και αντικείμενα που έχω βρει. Κάνω ένα κομμάτι αυτή τη στιγμή που είναι τεράστια στοιχεία braille, τα οποία δεν μπορείς να διαβάσεις διότι είναι υπερβολικά μεγάλα για να ψηλαφίσεις. Αυτό είναι στην πραγματικότητα και το όνομα του έργου, «Υπερβολικά μεγάλο για να το ψηλαφήσεις» (Too big to Feel).
Φαντάζομαι τον κόσμο και νομίζω ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτή τη βιβλιοθήκη εικόνων ως βάση για την οικοδόμηση ενός οπτικού κόσμου, (όπως μπορεί και κάποιος άλλος επίσης) με τη βοήθεια της ακουστικής περιγραφής και ευφυών ανθρώπων που μπορούν να περιγράψουν τα πράγματα και να φέρουν τον αληθινό οπτικό κόσμο στην ζωή. Αυτό συνδυάζεται με τις αναμνήσεις σου για να ενισχύσει τον εσωτερικό κόσμο του ατόμου. Από αυτή την άποψη νομίζω ότι βλέπω πάρα πολύ. " - David Johnson.
Η σκηνοθέτης Jessica Sarah Rinland ακολουθεί τον καλλιτέχνη και χορδιστή πιάνου σε μία εξερεύνηση της οπτικής γλώσσας και της τύφλωσης. Εμπνευσμένη από το ντοκιμαντέρ του Harun Farocki The Expression of Hands και το Blindness το δοκίμιο του Jorge Luis Borges, η Rinland αποκαλύπτει μόνο ορισμένες λεπτομέρειες της γλυπτικής, επιτρέποντας τα περίεργα χέρια του Τζόνσον να ανοίξουν το δρόμο και να μας αφήσουν να φανταστούμε-όπως ακριβώς κάνει και ο ίδιος- τη γλυπτική σαν σύνολο.
