Το ποσοστό των παιδιών που έχει εγκαταλείψει το σχολείο στη Λιβερία είναι ίσως το μεγαλύτερο σε όλο τον κόσμο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλοί από τους νέους να αράζουν όλη τη μέρα στον δρόμο, πουλώντας ρούχα και φαγητά και μπλέκοντας σε μικροεγκλήματα ώστε να βγάζουν χαρτζιλίκι τους. Ακόμα κι εκείνοι που καταφέρνουν να αποφοιτήσουν από κάποιο πανεπιστήμιο δυσκολεύονται πολύ να βρουν δουλειά, πόσω μάλλον αυτοί που δεν διαθέτουν την απαραίτητη εκπαίδευση.
Σε αυτή την ταινία του ο σκηνοθέτης Ed Fenwick κινηματογραφεί επί μια εβδομάδα τη ζωή του 21χρονου Cally John στην Paynesville της Λιβερίας. Ο σκηνοθέτης αρχικά συνάντησε τον Cally καθώς τραβούσε ένα βίντεο για μια τοπική φιλανθρωπική οργάνωση που ονομάζεται Youth Crime Watch Liberia.
«Λόγω της έλλειψης ευκαιριών πολλοί προτιμούν ένα είδος μαθητείας πλάι σε παλαιότερα μέλη της κοινότητας, σε αντάλλαγμα για φαγητό, ποτό και στέγη» εξηγεί ο Fenwick. «Πρόκειται για ένα είδος συμφωνίας που δεν περιλαμβάνει χρηματική αμοιβή. Στη λιβεριανή slang αυτά τα παιδιά αποκαλούνται Perkin, δηλαδή "μικροί αδελφοί"».
«Ο Cally ζει με τον Zuo, τον άνθρωπο που είχε φιλοξενήσει κι εμένα. Αφότου έμενα μαζί τους για μερικές μέρες, παρατήρησα αυτό το πολιτιστικό φαινόμενο και απλά ξεκίνησα να κινηματογραφώ την κατάσταση που επικρατούσε στο σπίτι και που εκτυλισσόταν μπροστά στα μάτια μου. Θέλησα να κάνω κάτι που να μην επικεντρώνεται στην πρόσφατη, τραγική ιστορία της χώρας (τον εμφύλιο πόλεμο, τον Ebola και την ακραία φτώχεια). Αντιθέτως θέλησα να καταγράψω την απλή καθημερινότητα μέσα από τη ζωή σε αυτό το οικοδομικό μπλοκ, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την αληθινή λιβεριανή κοινωνία» λέει ο σκηνοθέτης.
