ENA AΠΟ ΤΑ μεγαλύτερα σουξέ της καραντίνας είναι αναμφισβήτητα το video game «προσομοίωσης ζωής» της Nintendo, "Animal Crossing: New Horizons" που κυκλοφόρησε στις 20 Μαρτίου και ξεπέρασε σε πωλήσεις τα πέντε εκατομμύρια αντίτυπα μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα, καταρρίπτοντας το ρεκόρ πωλήσεων παιχνιδιού κονσόλας σε τέτοιο χρονικό διάστημα.
Πρόκειται για τον πέμπτο τίτλο της σειράς Animal Crossing και στο συγκεκριμένο game ο παίκτης υιοθετεί τον ρόλο ενός - προσαρμόσιμου στον χρήστη - χαρακτήρα που βρίσκεται απομονωμένος σε ένα ερημικό νησί το οποίο μπορεί να εξερευνήσει σε πραγματικό χρόνο αλλά σε μη γραμμική χρονικά σειρά, συλλέγοντας αντικείμενα, περίεργα έντομα και ψάρια, και δημιουργώντας τριγύρω του μια κοινότητα από (ανθρωπομορφικά) ζώα, εξωτικά και μη.
Εκτός από την τεράστια εμπορική του επιτυχία, το "New Horizons" έλαβε και ιδιαίτερα εγκωμιαστικά από τους κριτικούς, πολλοί από τους οποίους επαίνεσαν τον τρόπο ανάπτυξής του τις επιλογές customization που προσφέρει.
Η μεγάλη επιτυχία έχει να κάνει βέβαια εν μέρει και με το χρονικό σημείο που βγήκε στην κυκλοφορία, καθώς οι κλεισμένοι στα σπίτια τους παίκτες επιζητούσαν μια αίσθηση απόδρασης σε έναν ιδανικό προορισμό απομόνωσης, μια μακρινή Εδέμ εκτός χρόνου την οποίαν μπορούν να επισκεφτούν και οι φίλοι σου.
Οι συνθήκες ζωής σ' αυτόν τον παράδεισο ενισχύουν την φαντασίωση ενός μαγικού νησιού όπου ελεύθερα μπορεί κανείς να μεταμορφώσει το εσώκλειστο και μουντό σκηνικό της απομόνωσής του σε έναν παστέλ τροπικό παράδεισο.
Σύμφωνα πάντως με την Αμερικανίδα συγγραφέα Chelsea Davis, αυτή η φαντασίωση, ή ο ευσεβής πόθος, του ερημικού νησιού που μοιάζει με παράδεισο απομόνωσης ανέγγιχτου από τον χρόνο, εκτός από πανάρχαια, δεν είναι και τόσο αθώα, όπως γράφει σε σχετικό άρθρο της στο Electric Literature με αφορμή την τεράστια επιτυχία του "New Horizon":
«Εδώ και χιλιετίες, οι κάτοικοι της ενδοχώρας χρησιμοποιούσαν και εκμεταλλεύονταν τα μικρά νησιά, προβάλλοντας πάνω τους επιθυμίες, προσδοκίες και πιθανότητες. Το ίδιο ισχύει και στις μέρες μας. Οι επισκέπτες εξωτικών προορισμών εξακολουθούν, συνειδητά ή ασυνείδητα, να αγνοούν την βαθιά και βίαιη συχνά ιστορία τους και τις ολέθριες για τους κατοίκους τους συνέπειες που είχε η επαφή τους με τους 'πολιτισμένους' εισβολείς».
«Κατά ένα τρόπο, το ίδιο ισχύει κάθε φορά που μπαίνουμε να παίξουμε το New Horizons, ένα παιχνίδι το οποίο κατά βάση αποτελεί μια φαντασίωση αβλαβούς αποικιοκρατίας. Καθώς ο παίκτης γεμίζει το εγκαταλελειμμένο νησί του με όμορφα ζώα και περίεργα ζωύφια αλλά και φυσικούς πόρους που αποσπά από κοντινά οικοσυστήματα, η αδίστακτη επικυριαρχία ποτέ δεν έμοιαζε τόσο χαριτωμένη. Αν το σκεφτεί κανείς, μόνο αυτή η δυνατότητα να κυριαρχείς στο περιβάλλον σου είναι που ξεχωρίζει έναν νησιωτικό παράδεισο από μια νησιωτική φυλακή – ή από μια ζώνη καραντίνας».
Με στοιχεία από το Electric Literature
