ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΗΣ, ΚΥΡΙΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑ. Το κακό της μάτι, χώρια τα βουντού και τα σφαγμένα κοκόρια. Περί της νύφης μου ο λόγος, που έκανε τα πάντα για να δυσκολέψει τη ζωή της νέας Κυβέρνησης.
Αφού γλωσσόφαγε τον κύριο Βενιζέλο -που, στο κάτω κάτω, δεν είναι και τόσο διάτρητος λόγω λίπους-, έστρεψε η οχιά τη δεισιδαιμονία της στους Εξέχοντες. Το μάτι του πασχίζει να φέρει στα ίσα ο Σαμαράς και ιδού με ανακατωσούρες και ο κύριος Ράπανος, προτού προλάβει να απαγγείλει τον όρκο ενώπιον Καρόλου και Ιερωνύμου.
ΤΑ ΕΙΠΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ στον ηλίθιο αδερφό μου, που συνεχίζει να θαυμάζει τον ποιητικό της οίστρο. Υπάρχει, όμως, και αόρατη δικαιοσύνη, πλην της παρηκμασμένης ορατής. Τα δυο της αγόρια και ατυχώς ανίψια μου έπαθαν μόλυνση στα πισινά από…τατουάζ! Ως κακομαθημένες γουρουνόπετσες έτρεξαν να ζωγραφίσουν στα παχύσαρκα κωλομέρια τους διάφορα κι έπαθαν, παρά τη γουρουνιά τους, μόλυνση. Ήρθαν και πρήστηκαν οι φεγγαροκωλάρες τους σαν παρά φύση τσουρέκια. Με την αντιβίωσηξημεροβραδιάζονται τώρα και καταριούνται οτιδήποτε κινείται μπροστά τους. Ακόμη και τις κουρτίνες, ακόμη και τον σεβάσμιο θείο Βάκη, που πήγε να τα επισκεφτεί και να τα παρηγορήσει διαβάζοντάς τους τη Σταχομαζώχτρα του Παπαδιαμάντη. Τον σκυλόβρισαν ως σαμποτέρ της ελληνικής γλώσσας που ομιλούν μεταξύ τους.
ΔΗΛΑΔΗ, ΜΕ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΟΥΣ ΤΟΝΙΣΜΟΥΣ και χρωματισμούς της λέξης «μαλάκας». Όπως η πλειονότης του εκλεκτού αυτού λαού, που νόμιζε ότι η Μέρκελ θα καταπτοηθεί ποδοσφαιρικώς, αν μη τι άλλο.
Κι όχι τίποτα, αλλά καταξοδεύτηκαν σε πίτσες, μπίρες και γενικώς χοληστερινούχα εδέσματα, παχυντικά και αποβλακωτικά. Όταν μπήκε και το τέταρτο γκολ σε βάρος μας, ο μεν αδερφός μου μού τηλεφώνησε οργισμένος για να μου πει «Ντράπου» που δεν πάτησα σπίτι του να δω τα ανίψια μου που αντιβιώνονται, η δε θεία Περμαχούλα με πήρε εν θριάμβω για να δηλώσει πως «ΝΕΝΙΚΗΚ ΑΜΕΝ»!
ΥΣΤΕΡΑ ΑΠ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, θεώρησα σωστό να ζητήσω πληροφορίες από ένα κρουαζιερόπλοιο που κάνει «φθηνά και αργόσυρτα» τον γύρο της Σαλαμίνας με ημιδιατροφή γαρίδες αλιευμένες από την εποχή που ο Καρατζαφέρης ονειρευόταν πως θα γίνει Βασιλάκης Βουλγαργαροκτόνος.
Είπα ΟΧΙ. Γιατί να τριγυρνώ σαν τον Ξέρξη γύρω απ’ την Κούλουρη με την μπαγιάτικη γαρίδα! Έτσι τώρα ψάχνω νέες διεξόδους για να διανθίσω κάπως άλλο ένα καλοκαίρι χηρείας και κομψού πένθους. Το κρουαζιερόπλοιο,-τριήρης που ανέφερα ήταν ιδέα της ξαδέρφης Πιπίνας, καθότι το δοκίμασε πέρυσι παθαίνοντας τροφική δηλητηρίαση από γριά γαρίδα του ινδικού αρχιπελάγους ΑΛΛ Α σύναψε, παρ’ όλα αυτά, γυναικολογικής φύσεως σχέση με αλλοδαπό λοστρόμο, μπορεί και μούτσο, «καλό παιδί», χωρίς απαιτήσεις ενσήμων και αποδείξεων. Τον ίδιο λοστρόμο-μούτσο συνάντησε αργότερα επί ξηρού εδάφους και κόκοματ στρώματος. Έκτοτε, όμως, τον έχασε μαζί με ένα ρολόι ρόλεξ και όλες τις πορτοκαλάδες απ’ το ψυγείο.
ΚΙ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ, ΚΥΡΙΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑ, που με πιάνει το εθνικό παράπονο με τα αλλοδαπά μας φαινόμενα και τις διαστροφές της εγκληματικότητας. Πώς τη μια στιγμή παίζουν -που λέει ο λόγος- τον «Εραστή της λαίδης Τσάτερλι» και την άλλη το μάτι τους ξεγλαρώνει από πόθο για το συρτάρι της σιφονιέρας; Πώς;
Κι εκεί κορυφώνεται το μεγάλο δράμα, που καταλήγει στη νευρώδη αδιαφορία της «Αστυνομίας Πόλεων το έργο επιπόλαιον» ή, ακόμη χειρότερα, στη μικρή χαριτωμένη κόλαση ενός εφημερεύοντος δημόσιου νοσοκομείου. Οπότε, πολύ ορθώς, προχθές που ο κύριος Ράπανος έπαθε το κατιτίς του, ΔΕΝ τον πήγαν στα νοσοκομεία των πληβείων, που ψάχνει η γάζα το βαμβάκι και το βαμβάκι τον επίδεσμο.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΩΡΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ μια επιπλέον συντέλεια. Αυτά σκεφτόμουν το Σαββατοκύριακο που έσκαγε ο τζίτζικας, με τον υπουργό της Οικονομίας στο κρεβάτι του πόνου εκεί στα ψηλά του «Υγεία», χωρίς καν να έχει προλάβει να κάνει τον όρκο του. Ευτυχώς που οι τρόικες έδειξαν, λέει, κατανόηση και είπαν ομόφωνα «περαστικά», αναβάλλοντας για λίγο το κατσίκωμά τους.
Να, κάτι τέτοια κάνουν οι υπερβόρειοι και μου γεμίζουν το μάτι δάκρυα ως κολλύριο ανθρωπιάς. Γιατί οι τρόικες κατά βάθος είναι ΑΝΘΡΩ ΠΟΙ. Ασχέτως αν χρειάζεσαι ΟΛΟ το επιτελείο του αείμνηστου Κουστώ για να καταδυθεί στα βάθη της αβύσσου προκειμένου ν’ ανασύρει τα ιστορικά στοιχεία της ανθρωπιάς τους…
ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ «τουρισμός», μάλλον με βλέπω για θαλάσσια μπάνια πέριξ της Αττικής με πούλμαν τίγκα στις ευπρεπείς χήρες, γαρνιρισμένες από αναλόγου πένθους κυρίους. Ωραίες οι κρουαζιέρες, αλλά το θέμα της αλλοδαπής ωκεάνιας γαρίδας με αποθαρρύνει. Στο κάτω κάτω, ΔΕΝ είναι ώρα, κύριε διευθυντά, να σιτίζομαι γαριδοειδώς (όπως ο Φόρεστ Γκαμπ) και οι συμπατριώτες μας να αδυνατούν να γεμίσουν απλή αμόλυβδη το ρεζερβουάρ του «Καγιέν» ή του 4x4 Τογιότα τους. Ας κατανοήσουμε πως ΘΥΣΙΑ δεν είναι ΜΟΝΟ εκείνη του Αβραάμ ή και της Ιφιγένειας… Αυτά.
Δική σας
Κική Νουρέγιεφ
ΥΓ.: Ξέχασα να σας πω ότι η τρισαθλία νύφη μου τελικά παρότρυνε τα παιδιά της να κάνουν
τατουάζ τη φράση «Κάτω οι μνημονιακοί». Και, βέβαια, δεν το σήκωσε ο κωλαράκος τους (τρόπος του λέγειν κωλαράκος).
σχόλια