Η ΝΥΦΗ ΜΟΥ, ΚΥΡΙΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑ, με προκαλεί λέγοντας και ξαναλέγοντας πως ΟΛΟΙ οι πολιτικοί αρχηγοί οφείλουν να παρελάσουν ΚΑΙ με μαγιό μπροστά από τον Πρόεδρο της Ηρώδου του Αττικού.
Το λέει και το ξαναλέει για ν’ αρπαχτούμε αλλά εγώ, ως άνθρωπος και ως χήρα Τηλεμάχου, σιωπώ. Εξάλλου, ο κύβος ερρίφθη. Στις δεκαεφτά του Θεριστή, που ‘λέγαν και τα παλιά αναγνωστικά του δημοτικού σχολείου, θα κριθεί το ευρωπαϊκό μας γίγνεσθαι. Αλλά το ζώον δεν καταλαβαίνει και συνεχίζει να παραληρεί με τον «Αλέξη», που τον θεωρεί ανάλογο με τον Αλέξιο Κομνηνό ή και την Αλέξις-Τζόαν Κόλινς της παλιάς «Δυναστείας».
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΣΩ, ΦΥΣΙΚΑ, στο επίπεδό της κι έτσι εκ του μακρόθεν παρακολουθώ τις «συσπειρώσεις» και την προσέγγιση Σαμαρά-Ντόρας. Η ξαδέρφη Πιπίνα, άλλο κουμάσι κι αυτή, ισχυρίζεται πως ο κύριος Αντώνης βγήκε στη γύρα να βρει καλό σιτάρι για να βράσει κόλλυβα στα «σαράντα» της κυρίας Μαρίκας.
Ποιος της το είπε; Κι αν αληθεύει, μπράβο του, γιατί δείχνει ότι είναι άνθρωπος με καλή ανατροφή και πιστός στην παράδοση. Εγώ, που ξέρω από κόλλυβα λόγω Τηλεμάχου, κύριε διευθυντά, μπορώ να πιστοποιήσω πως χρειάζεται καλό σιτάρι, τέχνη στο ψήσιμο του μελάλευρου και άριστα υλικά. Αν, όντως, τα βρει ο νεοδημοκράτης άρχων, ΔΕΝ θα διστάσω να πάω να του ζητήσω τις διευθύνσεις… γιατί τελευταία το στάρι που έβραζα ήταν πιο σκληρό και απ’ τα λόγια που ξερνά το στόμα του κυρίου Καμμένου.
ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΑΜΜΕΝΟ δεν μπορώ να τον θυμηθώ. Πού τον είχαν κρυμμένο, δεν κατάλαβα. Όχι ότι αμφισβητώ την ύπαρξή του και τα ιδεώδη του, αλλά ΔΕΝ θυμάμαι να μου «γράφει» στο μάτι, όπως, ας πούμε, ο κύριος Σπηλιωτόπουλος ή ο κύριος Αβραμόπουλος ή κι ο κύριος Βορίδης, που παλιά είχα επισκεφτεί τον θείο του τον καρδιολόγο να μου ερμηνεύσει τις έκτακτες συστολές μου.
Όμως ο θείος Βάκης, που είναι σοφός ως παλαιός δημοδιδάσκαλος, μου υπενθύμισε πως ο κ. Καμμένος ΔΕΝ είναι τυχαίο που έλκει στο κόμμα του εξαίρετους κωμικούς ηθοποιούς, αν και του ξέφυγε η Ελένη Γερασιμίδου, που προτίμησε τον θίασο της κυρίας Αλέκας, λόγω ρεπερτορίου μάλλον. Δεν μπορώ να συγκεντρώσω τη θεατρική μου μνήμη για το ποιος έπαιζε στο Κλουβί με τις τρελές, όμως θα ψάξω και θα βρω.
Τέλος πάντων, και στη δραχμή να μας γυρίσουν, εγώ δεν έχω πρόβλημα. Φιλοσόφησα το ζήτημα, κύριε διευθυντά μου, και κατάλαβα πως αυτός ο λαός (που ΟΛΟΙ έχουμε καρδιά, «Λαός και Κολωνάκι») είναι άσ’ τα να πάνε στο διάολο. Μέχρι κωφάλαλα παιδιά, εκτός από πενήντα νεκροταφεία συνταξιούχων που έπαιρναν κανονικά συντάξεις, σκαρφίστηκε το ελληνικό δαιμόνιο. Τουλάχιστον ο Άκης τα λάμβανε ως εν ζωή υπουργός και όχι ως μακαρίτης.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΜΕΧΡΙΣ ερεθισμού των αμυγδαλών μου «Της μιας δραχμηηηής τα γιασεμιά» στο μπάνιο κι ας αντιλαλεί ο φωταγωγός από τη φαλτσαδούρα μου… Βέβαια, απαξάπαντες κολακεύουν τον «σοφό Λαό», τον οποίο εκπαίδευσαν να μην υπολογίζει τίποτα πέρα απ’ το χαλάκι της εξώπορτας του σπιτιού του. Μου τα εξιστορεί δακρυσμένος ο θείος Βάκης, γαλουχημένος με Κάλβους και Παλαμάδες και μου τονίζει: «Τι περιμένεις, Κική μου, από έναν Λαό που περισσότερο εμπιστεύεται την Αγία Αθανασία του Αιγάλεω και τα θαύματα του Οσίου Τρεχαγύρευε από τους αστραφτερούς αρχαίους ημών προγόνους; Αντί να διδάσκουμε Αριστοτέλη και Πλάτωνα, διδάσκουμε στα παιδιά πως ο Αβράαμ πήγε να σφάξει τον Ισαάκ γιατί ο Θεός ήθελε να του κάνει τεστ κοπώσεως… Για φαντάσου!».
Και το χειρότερο, κύριε διευθυντά, είναι που οι υποκριτές Ευρωπαίοι νομίζουν πως παίζουμε στα δάχτυλα την αρχαία μας κληρονομιά, ενώ εμείς «φτιαχνόμαστε» με ρεφρέν μελωδικής αρχοντορεμπέτικης μοιχείας από τους επιφανείς σκυλάδες.
ΤΟ ΛΕΩ ΚΑΙ ΣΥΓΧΥΖΟΜΑΙ. Γι’ αυτό καμιά φορά καλοτυχίζω τη θεία Περμαχούλα που κατοικοεδρεύει στην κοσμάρα της και τηλεφωνεί, όπως λέει, στην κυρία Βαϊμάρη να της αφηγηθεί τη συνέχεια του τούρκικου σίριαλ «Αμαρτωλοί Μπακλαβάδες».
Τα νεύρα μου δοκιμάζονται πλέον καθημερινά, κύριε διευθυντά. Το χειρότερο είναι που συμπεριφέρομαι συχνά απρεπώς (με ρήματα αφοδεύσεως) στον Τηλέμαχο ως φάντασμα. Βέβαια κι αυτός βγαίνει σε στιγμές περίεργες, όπως προχθές που με διέκοψε πάνω που έβλεπα «Μπήλιω» στην ΕΡΤ.
«Πες μου, Κική, γιατί δεν κρατούν τον Πικραμμένο κι ΟΛΗ την πικραμένη του κυβέρνηση για καμιά δεκαριά χρόνια; Όλοι εδώ πάνω συμφωνούμε ότι είναι απείρως πιο αξιοπρεπής και πειστική από τους γιαλαντζί “Τάιγκερ Λίλις” που κατσικώθηκαν (ελέω… Λαού) στα έδρανα της Βουλής. Χίλιες φορές, λοιπόν, ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΙ παρά ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ. Τι λες;».
ΤΙ ΝΑ ΠΩ Σ’ ΕΝΑΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ, που αν τον γνώριζε εν ζωή ο Τιμ Μπάρτον θα τον έφτιαχνε ταινία; Μίλησα πολύ άσχημα για τα εγκόσμια και για τα μεταφυσικά, αλλά βρήκα και το κουράγιο να ρωτήσω τον Τηλέμαχο να μάθει περί κυρίου Παπαδημούλη.
Δεν ξέρω, ΑΛΛΑ αυτός ο κύριος, που απορώ πότε προλαβαίνει ν’ αλλάξει σώβρακο αφού βρίσκεται διαρκώς στα κανάλια, μου αρέσει, κύριε διευθυντά. Θέλω να ξέρω αν, πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, τα κανάλια και τη Βουλή, πηγαίνει και σε συνελεύσεις πολυκατοικιών. Μακάρι να ερχόταν στη δική μας να αντιμετωπίσει τα τέρατα και τον νέο διαχειριστή, που βγήκε τρισχειρότερος από την Τσαμπίκου, που την κατάπιε ο βόας-Ρωξάνη πριν από το Πάσχα.
Περιμένω απάντηση, αλλά από τα φαντάσματα τρέχα γύρευε…
Δική σας
Κική Νουρέγιεφ
ΥΓ.:ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ πως η Ντόρα έστειλε «πακέτο» στον Σαμαρά μέσω της σχετικής εκπομπής; Και ότι στο πακέτο μέσα έβαλε ένα πτυχίο του Χάρβαρντ (φωτοτυπία από του Κυριάκου) κι ένα κουτί ντοματοπελτέ «Κύκνος»;
σχόλια